Aan Roger (en De Lijn)

Beste Roger. Zo begon ik gisteren de e-mail die ik terugschreef naar de bewoner van de Collegelaan in Borgerhout. De 75jarige man wordt sinds het begin van dit jaar voor het blok gezet door De Lijn toen die laatste buslijn 31 schrapte. De enige buslijn die zijn wijk bediende. Een maatregel die volgens De Lijn kadert in de keuze om de “kronkelende buslijnen door wijken af te bouwen en in de plaats in te zetten op snellere verbindingen met minder omwegen op het kernnet”.

Maar daar is Roger natuurlijk niets mee. Hij moet nog steeds een kilometer wandelen naar de eerstvolgende tram. “En met de auto naar ’t stad gaan is onmogelijk. Je vindt amper parkeerplaats en men wil sowieso zo weinig mogelijk auto’s in de stad. Dus dan wil je met het openbaar vervoer, maar dat schaft men af.”

Nagels met koppen, dat berichtje dat Roger me stuurde. De Borgerhoutenaar schreef al “Jan en alleman” aan: De Lijn, de stad Antwerpen, zijn district. “Allemaal hebben ze een verhaal. Maar ik blijf erbij: hier is een bus nodig.”

Dat ik Roger niet kan helpen, dat we het probleem al verschillende malen in onze krant hebben aangekaart, tevergeefs – dat moest ik terugschrijven. Met een wrang gevoel. Want je hoopt toch altijd net dat ietsje meer te kunnen betekenen voor de mensen die je aanschrijven.

Maar misschien is er alsnog hoop. Onze vervoersmaatschappij lapte namelijk ettelijke Merksemnaars een gelijkaardige frats toen die de route van buslijn 650 hertekende. Tot groot ongenoegen van de bewoners daar en met heel wat protest van de buurt tot gevolg. Protest dat wel effect had. Want sinds het begin van deze maand rijdt bus 651 door Merksem.

Dus beste Roger, ik hoop dat je blijft schrijven, naar Jan en alleman. En liefst met zo veel mogelijk man. Ik wens je alvast de overwinning toe.

Warme groeten, Elien