Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Ik ben nu veel zelfzekerder en creatiever”
Julie Van den Driesschen uit Walem (Mechelen) is de winnares van Bake Off Vlaanderen 2018.
“Een geldprijs hangt er niet aan vast, maar dankzij Bake Off durf ik veel meer te experimenteren in de keuken.”
Niet de Limburgse Deborah (35) of de 16-jarige Lucas, maar wel goedlachse Julie (25) stak er in de finale van Bake Off met kop en schouders bovenuit. “Er waren al enkele mensen die wisten dat ik gewonnen had, maar op de school waar ik werk hebben ze tot na de finale in het duister getast. Ik kan een goeie pokerface opzetten. Vorige week dachten ze dat ik eruit lag. Ik had ze op het verkeerde been gezet”, lacht Julie, die ons bij haar thuis ontvangt, uiteraard tijdens het bakken van nieuwe meesterwerkjes.
Voor de finale werd er geen reünie georganiseerd. Julie keek gewoon thuis met haar vriend Jonas naar de uitzending. “Over mijn prestaties in de finale was ik tevreden, maar mijn allerbeste resultaat zette ik neer in de derde aflevering”, klinkt het. “Ik was zo fier op mijn Halloweenhuis. Dat was nog nooit zo goed gelukt. Alle onderdelen had ik met de hand geboetseerd. Dat ik in vier uur zo’n spektakelstuk kon afleveren, kan ik nog steeds niet geloven. Het was jammer dat de baksels direct werden aangesneden door de jury. Zelfs een foto nemen mocht niet.”
Hoofdpijn van de hitte
In Bake Off kregen Julie en co de meest uiteenlopende opdrachten: van pralines tot glutenvrij bakken. Hoe kan je al die bakwijzes beheersen? “Zelfstudie heeft me ver gebracht. Niet alleen klassieke bakboeken, maar ook veel filmpjes op YouTube kwamen goed van pas. Daar kan je veel van leren”, aldus Julie, die zowat haar hele zomer opofferde voor het Vier-programma. “Ik denk niet dat mensen zich die wedstrijd in realiteit kunnen voorstellen. Ik ben drie maanden non-stop in de ban van het bakken geweest. ’s Nachts lag ik te piekeren over hoe ik de opdrachten moest aanpakken. Eén aflevering opnemen nam telkens een volledige zaterdag en zondag in beslag. Ik was opgelucht dat het voorbij was. Dit had niet nog langer moeten duren. Na de finale kon ik nog heel even van de vakantie genieten, alvorens de plicht weer riep.”
En ook het snikhete weer speelde haar parten tijdens de zomermaanden. “Het verrast me dat we nog zo goed in beeld komen, en niet zichtbaar zweten. De hitte was vooral spelbreker als we onze chocolade moesten afkoelen op een koude plaat. Het was toen 35 graden. Soms waren we zo geconcentreerd aan het werken dat we veel te weinig dronken. Op den duur kreeg je dan steeds hoofdpijn of werd je een beetje misselijk.”
Tel kwijt door Wim Opbrouck
Aanvankelijk waren haar ambities bescheiden. “Ik wou niet als laatste eindigen”, lacht Julie. “Maar als je aflevering na aflevering doorgaat, wil je dat het niet meer fout loopt. We bleven steeds vrienden, maar je voelde het competitie-element op het einde steeds meer opspelen. Er was toen meer stress, met als gevolg dat ik kleine foutjes begon te maken. In de halve finale liet ik iets aanbranden. Ik heb ook eens mijn eieren moeten weggooien nadat ik de tel was kwijtgeraakt omdat Wim (Opbrouck, de presentator,
red.) voortdurend vragen stelde.” Een prijs viel er dan wel niet te
winnen, deelnemen aan Bake Off heeft Julie toch wat opgeleverd.
“De zenuwen vielen best mee tijdens de opnames. Eens ik begon te bakken, was ik compleet zen.”
“Na zo veel dingen geleerd te hebben, durf ik thuis meer te experimenteren. Ik maak taarten waar ik vroeger nooit aan begonnen zou zijn. Vroeger maakte ik uitsluitend klassieke taarten of de christmaspudding van jurylid Regula. Of af en toe een rozijnenbrood. Nochtans bak ik al sinds mijn tienerjaren. Door mijn hogeschoolstudies lag ik lang stil, maar ik kreeg de smaak later weer te pakken.”
Dat Julie won, heeft haarzelf misschien nog het meest verrast. “Na de halve finale was ik in pa- niek. Ik mocht naar de finale. Wat nu gedaan? (lacht) Die onzekerheid is altijd gebleven, hoewel mijn zelfvertrouwen een boost heeft gekregen. Maar ik blijf slechts een hobbybakker. Tijdens de opnames vielen de zenuwen mee. Eens ik begon te bakken, was ik compleet zen. Alle stress viel weg. Een andere verklaring heb ik er niet voor.”
Collega’s trakteren
Julie bakt veel. Tijdens ons bezoek zit er een cake in de oven en legt ze de laatste hand aan een herfsttaart. “Ik maak nu zelf marsepeinen figuurtjes, bak zelf de koekjes waarmee ik een taart versier en zelfs de confituren zijn niet zomaar aangekocht. Sinds
Bake Off ben ik creatiever en zelfzekerder geworden. Als het mislukt, begin ik gewoon opnieuw. Het zijn maar wat bloem, boter en eieren. Bakken is vooral genieten, en met het resultaat kan je vaak anderen blij maken.”
Taarten bak je immers meestal niet alleen voor jezelf. “In mijn geval vooral voor de schoonouders”, lacht Julie. “Nu ik heb gewonnen, zal ik er niet onderuit kunnen om ook iets voor school te maken. Met twintig medewerkers op het secretariaat en 130 man in het lerarenkorps gaat dat nog een uitdaging worden. Ik ben perfectionistisch en wil iets afleveren dat een bepaalde standaard heeft. Maar ik doe dat graag. Bakken is geen sleur.”
Opvallend: vorig jaar bracht de winnaar daags na de finale een bakboek uit. Nu is dat niet het geval. “Het is wel een droom, maar misschien iets voor later. In een goed boek kruipt veel tijd.” En wat nu? “Ik wil zeker iets met bakken doen in bijberoep, maar ik heb er nu de tijd niet voor. Meedoen aan The Great British Bake
Off in het Verenigd Koninkrijk? Oei, dat durf ik niet. Dat is toch nog van een hoger niveau
(lacht).”