Een excellente oude dag

KV Kortrijk-Waasland-Beveren: 2-2. Famous last words van Daniël Vuylsteke in de microfoon van het Bosuilstadion. Daarna zette hij zijn microfoon uit, joeg iemand Den Antwaarep is de ploeg van ’t stad van Stafke Fabri door de speakers en zou niets ooit nog hetzelfde zijn. Toch niet voor die tienduizenden supporters die de voorbije 45 jaar hun kont op de houten banken van de Bosuil hebben neergeploft.

Uit de West-Vlaamse nederzetting Tielt kwam Daniël Vuylsteke in 1960 naar Antwerpen om er geschiedenis te geven in het Sint-Jan Berchmanscollege en nog eens 14 jaar later om geschiedenis te schrijven op de Bosuil. Hij is er nooit meer weggeweest. Het was de tijd van Kodat en Lund en de ongeëvenaarde Jos Van Riel, die naast zijn matchen in de eerste klasse ook nog stiekem meedeed in de caféploeg waarin ook mijn vader speelde. Die laatste nam me toen voor het eerst mee naar die machtige betonnen bak in Deurne-Noord. En daar hoorden we dan Vuylsteke. Ik heb nooit een andere stadionomroeper gekend. Daniël Vuylsteke was een baken. Die zeldzame keren dat hij er niet was - bijvoorbeeld nadat vorig jaar zijn zoon werd vermoord - voelden bevreemdend, alsof zo meteen niet Royal Antwerp, maar Tubantia het terrein zou oplopen. Zijn Nederlands was altijd hoogst correct. Al moeten we misschien zeggen choochst correct, want als West-Vlaming had hij het moeilijk met g’s en zijn h’s. Het Engels kreeg hij ook nooit helemaal onder de knie. Het woord legends kwam er steevast uit als liedzjents. Wij vonden dat schattig. Ondertussen vindt iedereen het raar als iemand het woord juist durft uit te spreken. (Laatst nog een halfuur gediscussieerd: ‘Is Jefke Vogels nu een liedzjent of niet?’)

De Tieltenaar is een van de hoffelijkste mensen op aarde. Bij elke match verwelkomde hij ook de spelers, staf, bestuursleden, supporters en de buschauffeur van de tegenpartij - desnoods in meerdere talen - en wenste hij iedereen een excellente sportnamiddag of -avond. Dat deed hij ook op zijn allerlaatste wedstrijd nadat hij eerst uitvoerig spelers, staf, bestuursleden, supporters en de buschauffeur van de eigen ploeg had bedankt voor die 44 mooie jaren. Ook Imke Courtois en zijn eigen vrouw kregen de aandacht die ze verdienden. Nooit eerder had Daniël Vuylsteke, al die jaren de beknoptheid zelve, zo lang het woord gevoerd. De Bosuil was volgelopen. Ik denk graag dat al die mensen gekomen waren voor Daniël, een van de grootste

liedzjents uit de rijke, 138 jaar oude geschiedenis van RAFC. We wensen je allemaal een excellente oude dag, Daniël.