Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Ik durfde niet meer bij mijn baby langs te gaan”
Wereldprematurendag vandaag gevierd in speeltuin Den Deugniet
De Vlaamse Vereniging voor Ouders van Couveusekinderen organiseert vandaag, zaterdag, een familiedag in binnenspeeltuin Den Deugniet in Ekeren. Geen toeval, want het is Wereldprematurendag. Kind en Gezin wil meer aandacht voor ‘grotere’ prematuren.
Voor het eerst vindt de familiedag van de VVOC in het Antwerpse plaats. Meestal is het in de regio Leuven te doen, maar Kirsten Livens (30) uit Hoboken – mama van een tweejarige te vroeg geboren dochter en nu hoogzwanger van een tweede kindje – trok mee aan de Antwerpse kar.
De VVOC huurde de bovenverdieping van Den Deugniet af. Niet alleen ouders van prematuur geboren kindjes, maar ook ouders die om een andere reden (zoals ziekte) vlak na de geboorte van hun baby gescheiden werden, komen met hun kroost naar Ekeren. In de kraamafdelingen en de diensten neonatologie hangen vandaag paarse sokjes. VVOCvoorzitter Anita Verhille vindt het goed dat Kind & Gezin naar aanleiding van de Wereldprematurendag een opvolgprogramma lanceert voor ‘grotere’ couveusekinderen vanaf 32 weken. “Niet alleen de allerkleinsten verdienen aandacht.”
De kinderen van Anita, intussen dertigers, werden geboren na 35 weken. “Ik moest maandenlang platliggen door premature contracties. Na hun geboorte waren mijn kinderen omringd door professionelen. Nu mogen ouders actief deelnemen aan het zorgen voor hun couveusekind.”
Weeënremmers
Kirsten Livens heeft bewondering voor al het werk dat VVOC doet. Haar eerste zwangerschap werd een beproeving. “Toen ik 29 weken zwanger was, lag er ineens bloed in het toilet. Placentaloslating, bleek in het Sint-Augustinusziekenhuis. Ik kreeg weeënremmers en mijn kindje longrijpers. Het gevaar leek geweken. Na een week mocht ik naar huis, maar die laatste nacht in het ziekenhuis is de placenta helemaal gelost. Het was een geluk bij een ongeluk dat ik nog in het ziekenhuis lag, want bij een volledige loslating krijgt de baby geen zuurstof meer en kun je als mama in een kwartier tijd leegbloeden.” Amélie woog 1,80 kilo. “Ik ben bevallen om twee uur ’s nachts en heb mijn kindje pas om 16u gezien. Ze zijn met mijn bed naar boven gereden. Omdat Amélie altijd alarmen deed als ik langskwam, durfde ik op den duur niet meer naar haar toe, uit schrik dat ze zou sterven. De gratis psychologe in het ziekenhuis heeft mij toen verplicht om op bezoek te gaan en mijn angst te overwinnen. Heel belangrijk voor onze moeder-kindband.” Intussen is Kirsten hoogzwanger van haar tweede kindje. “We hadden wel wat schrik, want de kans dat placentaloslating terugkeert is 20% als je het al eens hebt meegemaakt. Maar ik word nu nauwgezet opgevolgd. Door licht vruchtwaterverlies moet ik het rustig aan doen, maar voor de rest loopt alles heel goed. Intussen ben ik 35 weken ver. Terwijl Amélie altijd onder de curve zat, weegt ons tweede kindje nu al 2,5 kilo. Op 19 december is de keizersnede gepland. De kans dat onze tweede baby een couveusekindje wordt is klein, en Amélie heeft na twee jaar haar achterstand helemaal ingehaald.”