Begrafenis in cinema

Wellicht was Hugo Claus de trendsetter in een nieuwe manier van afscheidsplechtigheden. De auteur, die tien jaar geleden voor euthanasie koos, nodigde alle vrienden, fans en prominenten uit op een laatste voorstelling in de Bourlaschouwburg. Zoals in een toneelstuk was de regie op maat en ook de acteurs en muzikanten waren met zorg uitgekozen voor deze begrafenis nieuwe stijl. Claus’ voorbeeld werd sindsdien vaak gekopieerd. Denken we maar aan de feestelijke begrafenis van Marc Van Eeghem in dezelfde Bourla met zelfs een bigband op het podium en een komisch filmpje van Tommy Cooper als intermezzo. Niet alleen de Bourla, ook de Roma in Borgerhout werd het tafereel van opmerkelijke afscheidsvieringen.

Maar het kan ook kleiner, warmer en nederiger. Zaterdagvoormiddag nam Antwerpen afscheid van Willy Magiels in de kleine Klappei. Magiels was geen ronkende vedette of ervaringsdeskundige, bekend van televisie of van sociale media, maar een bescheiden man die veertig jaar lang ‘de stille kracht’ was in de Antwerpse filmwereld.

“Hij stond altijd ten dienste van anderen en cijferde zichzelf weg”, loofde presentator Michel Follet in zijn toespraak. “Een monkelende milde man die alleen zijn menig gaf als je er zeer uitdrukkelijk om vroeg. Bescheidenheid was zijn handelsmerk. Discreet maar met een enorme kennis van zaken. Over jaren zullen we pas beseffen wat Willy voor de film in Vlaanderen betekende, bij zoveel projecten was hij betrokken.”

Een van zijn vele realisaties was cinema Klappei, ondergebracht in het oude politiekantoor in de Klappeistraat. Van daaruit lanceerde hij het Festival van de Sociale Film, dat deze week, na zestien jaar, voor het eerst zonder Willy plaatsvindt.

In zijn buurtcinema Klappei speelde Willy zaterdag voor de eerste keer van zijn leven eens een hoofdrol. Een volle zaal vrienden genoot ervan, onder wie tal van bekenden uit de filmwereld, zoals Robbe De Hert en Jan Verheyen. Een perfecte eindgeneriek voor een grote kleine man.