Haroun, Haroun

Was het Patrick Decuyper of Wim De Decker? Het zal voor eeuwig een discussiepunt blijven tussen het toenmalige leidersduo van Antwerp FC – de ene als sterke man, de andere als trainer – wie van hen in december 2016 op het lumineuze idee kwam om Faris Haroun weg te plukken bij 1Breeksgenoot Cercle Brugge. Het doet er weinig toe. Het belangrijkste was dát hij kwam. Haroun sleepte een door anderen bevuilde stempel mee, die van vetbetaalde vedette die op het einde van z’n carrière enkel nog wat kwam wegen op het Antwerpse budget. Niets bleek minder waar.

Vrijwel meteen bleek hij een van dé ontbrekende schakels te zijn die Antwerp FC nodig had. Een fysieke bom, supergemotiveerd om te bewijzen dat hij nog steeds kon voetballen. En dat zagen ook de fans. “Haroun, Haroun, we worden kampioen.” De simpelste supportersliederen zijn vaak de beste. Stamnummer 1 werd enkele maanden later inderdaad kampioen en Haroun was daar een bepalende schakel in. En ook vorig seizoen, het eerste terug in de hoogste klasse, bleef hij een sterkhouder, die moeiteloos elke inkomende transfer overleefde.

Dit seizoen is zijn lied opnieuw af en toe te horen op de tribunes. Antwerp FC staat mee in de top van de rangschikking, sinds gisteren zelfs als enige tweede. En dan dromen fanatieke fans als die van Antwerp FC al snel van meer. “Haroun, Haroun, we worden kampioen.” Wie kan de supporters ongelijk geven dat ze ook vandaag nog steeds de man bezingen die met zijn overgave en voetbalintelligentie de ruggengraat van de armada van Bölöni is geworden?

Dat bleek nog maar eens gisteren, op het veld van AA Gent. De eerste wedstrijd zonder één overlevende van het kampioenenelftal van 2017 in de basis (tenzij dan Limbombe, bij de tegenstander), de eerste zonder Haroun dit seizoen. Het werd gevoeld. Het duo GoveaOpare deed meer dan z’n best, maar zonder hun aanvoerder, sterkhouder én medetopschutter kreeg Antwerp moeilijk grip op het middenveld. Meer zelfs, we durven geloven dat pakweg Chakvetadze of Odjidja minder bepalend voor Gent zouden geweest zijn mét kilometervreter Haroun op hun hielen.

Maar bon, volgende keer is hij er gewoon weer bij, thuis tegen SintTruiden. En mogen Bölöni, medespelers en fans beginnen te bidden dat dit de laatste wedstrijd was dit seizoen zonder ‘hij die onvervangbaar is’. En kan verder gebouwd worden aan wat nu al een stuntseizoen mag genoemd worden voor de Great Old, maar ook nu al smaakt naar meer.

‘Haroun, Haroun…” Met of zonder VAR.