Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Afscheid na 95 jaar onafscheidelijkheid
Jeanne en Marcella. Marcella en Jeanne. Waar de één ging, zag je ook de andere helft van ’s lands beroemdste tweeling. Nu Jeanne Schollaert is overleden na een val, is Marcella na 95 jaar haar wederhelft en constante compagnon plots kwijt. “Ik heb de hele nacht gejankt.”
Marcella Schollaert staart naar het tv-scherm in het woonzorgcentrum waar ze nog maar een tweetal weken woont. Het besef groeit dat haar zus er niet meer is. Er nooit meer zal zijn. Nochtans was het niet Jeanne, maar Marcella die anderhalve maand geleden naar het UZ Gasthuisberg moest. Ze was gevallen, moest herstellen en daarna revalideren. Drie dagen probeerde ze het nog thuis, maar uiteindelijk was iedereen het erover eens dat ze niet meer thuis kon wonen, en dus verhuisde Marcella naar een rusthuis. Alleen, nadat de zussen al die jaren elke nacht onder hetzelfde dak en zelfs in hetzelfde bed hadden geslapen. Met Jeanne leek alles goed te gaan, maar afgelopen donderdag is ook zij gevallen. Marcella wilde haar zus nog bezoeken in het ziekenhuis. Maar toen ze daar vrijdagochtend met haar neef Herman Dockx toekwam, was het te laat. Jeanne was ’s nachts overleden.
“Eigenlijk is Jeanne gegaan zoals
ze wilde, hé”, zegt Herman tegen zijn tante Marcella. “Ze zei altijd: Mijn laatste boterham smeer ik zelf. En dat heeft ze gedaan. Toen ik haar appartement kwam om haar spullen te halen, zag ik dat ze had ontbeten en de kamer had gepoetst.” Marcella stemt stilletjes in. Ze wil gerust geloven dat er nog ergens een troost in zit, in het feit dat haar zus zo lang zo goed geweest is. Maar zelf geraakt ze nog niet verder. “Ik heb de hele nacht gejankt”, zegt
Marcella. “Janken is
geen avance, zei Jeanne. Maar het doet goed.”
De anders zo vrolijke dames uit Leuven werden goed zeventien jaar geleden wereldberoemd in Vlaanderen door hun passage in het VTM-programma Hart van
Vlaanderen. Omdat ze zo snedig hun mening verkondigden en omdat ze zo veel durfden. Of ze nu op bezoek moesten bij de Hell’s Angels of naar het naakststrand van Bredene. Altijd onberispelijk en assorti in de kleren. Het was nooit een rolletje dat de twee bijna identieke vrouwen speelden. Ze waren écht zo onafscheidelijk en kwamen amper zonder elkaar buiten. Vastbesloten om samen heel oud te worden, ook. Met dank aan een dagelijks glas wijn bij het eten en een coupe champagne -–“echte Franse” – in de namiddag.