Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Opnieuw buiten gaan fietsen, daar ben ik niet klaar voor”
Ploegleider Steven de Jongh (45) vertrekt eind deze week met Trek - Segafredo op stage naar Sicilië. Hij weet wat hij daar zal moeten doen: vertellen hoe het met hem gaat, na die dramatische val tijdens een fietstocht in Spanje midden oktober. Uitleggen ook dat hij nog altijd niet weet wat er toen precies is gebeurd. En vooral vragen om niet te veel drukte te maken rond zijn hoofd. “Ik heb nog problemen met mijn concentratie en gehoor. In de volgwagen zitten zou nu nog niet lukken.”
Het begon op 15 oktober met een tweet van Renée Meijer, echtgenote van Steven de Jongh. “Mensen van Twitter, mijn man is vermist sinds 10.30u. Help alstublieft hem te vinden. Hij draagt een truitje van Trek - Segafredo.”
Er barstte een massale zoektocht los, waarin de kleine wielerwereld haar grote hart toonde: renner Robert Gesink ging actief mee zoeken. Alberto Contador contacteerde persoonlijk de Mossos – de bijzondere Catalaanse politie – om hen ervan te overtuigen alle manschappen en middelen in te zetten bij het lokaliseren van de Nederlandse ploegleider. “Toen ik per helikopter naar het ziekenhuis werd gebracht, zeiden de dokters:
U moet wel beroemd
zijn”, vertelt De Jongh. “Als zelfs Alberto Contador persoonlijk bijspringt. Ik heb hen uitgelegd dat het met mijn beroemdheid wel meevalt.”
Gevonden door wildplasser
De Jongh werd dus gevonden, door een wildplasser nog wel, maar pas nadat hij meer dan vijf uur bewusteloos naast de weg had gelegen.
“Toen ze me vonden, was ik heel erg in de war”, vertelt hij. “Ik zag mensen van de brandweer. Er was een Nederlandse arts bij. Ik herkende zelfs Robert Gesink, die mee had helpen zoeken. Maar tegelijk had ik er geen idee van wat er precies was gebeurd. Dat was heel beangstigend. Ik had het ook vreselijk koud.”
Wat er precies is gebeurd, weet de Jongh vandaag nog altijd niet.
“De artsen hebben dat meteen gezegd: als het in de eerste 24 uur niet terugkomt, dan komt het niet terug. Een moment van
daar reken ik niet meer op. Maar vijf, zes uur helemaal kwijt zijn, dat is wel lastig.”
De Spaanse politie heeft beelden van een auto die tegen hoge snelheid de berg oprijdt waar De Jongh werd gevonden. “Maar er zijn geen verdere ontwikkelingen rond die auto”, zegt hij.
Zes weken verder zijn we ondertussen en De Jongh is een heel eind opgeschoten in zijn herstel. Hij verloor veel spieren, maar werkt nu
het dus,
Verrek, zo zat hard in de fitness. Hij gaat joggen met vrienden Michael Boogerd en Koos Moerenhout, een gezelschap dat hij omschrijft als
Oude Lullen.
trekt
Hardloopclub De
Fietsen heeft hij ook alweer gedaan, maar alleen nog maar binnen op de rollen. “Twee ritjes op Zwift
(een online wielerplatform waar je koerst in een virtuele wereld, red.).
Samen met 170 andere mensen, heel leuk. Buiten koersen heb ik nog niet gedaan, neen. Daar ben ik nog niet klaar voor. Op dit moment het mij nog niet heel erg. Maar als ik het doe, dan zeker in gezelschap van iemand anders. Ik was sowieso altijd heel voorzichtig. Als ik ging trainen, liet ik mijn vrouw altijd duidelijk weten hoelang ik precies weg zou blijven.”
Het ongeval van De Jongh was op zichzelf akelig genoeg, maar er was ook een voorgeschiedenis. “Mijn vader is zelf verongelukt met de fiets, opgeschept door een auto die hij bij een laagstaande zon niet had gezien. Hij lag een paar uur in de coma en is daarna overleden. Ik was dertien, zoals mijn zoon nu ook dertien is. Het is niet fijn om dat opnieuw te beleven. Voor mijn vrouw en voor mijn moeder zijn het heel emotionele momenten geweest.”
Gehoor en concentratie
En toch gaat het leven nu gewoon verder. De Jongh is alweer voltijds ploegleider, druk doende dezer dagen met het opstellen van de verschillende programma’s van zijn renners. “Voorlopig is het vooral thuiswerk geweest”, zegt hij. “Dat lukt perfect.”
Zondag vertrekt hij op een eerste stage met de ploeg, op Sicilië. “Ik zal heel vaak moeten vertellen wat ik jou net heb verteld: hoe het met me gaat. Ik heb iedereen wel gehoord via de telefoon, maar zag ze nog niet in levenden lijve. Niet erg, dan vertel ik het wel een paar keer na elkaar.”
Ook in zijn herstel is het een volgende stap, om opnieuw voor een groep te staan, om te functioneren in de drukte die een stage met zich meebrengt. “Op dit moment ervaar ik in de dagelijkse dingen geen problemen meer”, zegt hij. “Maar in groep is het moeilijker. Na anderhalf uur, twee uur krijg ik problemen met mijn gehoor en concentratie. Er is geen filter meer, ik krijg alle prikkels tegelijk binnen. Het lastige is dat de artsen niet kunnen voorspellen hoe dat zal evolueren. Bij sommige mensen duurt het vier weken, bij anderen zes maanden.”
“Een koers mee doen in de volgwagen zou nu nog niet lukken. Het autorijden op zich wel, maar je hebt ook de communicatie met de renners en de koersradio. Dat zou moeilijk worden. Gelukkig beginnen de koersen voor mij pas in februari. Over twee maanden kan het alweer een heel stuk beter zijn.” Emmanuel Stockbroekx, die zondag op het WK in de partij tegen India (2-2) geblesseerd uitviel, komt niet meer in actie in het Indiase Bhubaneswar. De technische staf van de Red Lions bevestigde dat de verdediger een scheur heeft opgelopen in de rechterhamstring. Hij wordt vervangen door Antoine Kina, die maandag samen met andere reserve Augustin Meurmans van België naar India vliegt.