Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Interview met de Sint
De kerstboom mag van de zolder, want Sinterklaas is het land uit. Tijd voor een afscheidsinterview.
Sinterklaas! Uw taak zit er weer op, bent u al terug in Spanje?
●
Sinerklaas: “Ach zwijg kind. Het zit er helemaal nog niet op. Ik heb een nieuwe pop-upsecretaris en die heeft mijn agenda volgeboekt tot ver na mijn verjaardag. Ik moet op zaterdag 8 december nog naar een inclusief Sinterklaasfeest voor kinderen met een Afrikaanse achtergrond in Deurne, en ik weet nog niet eens wat dat is, een inclusief feest! Zelfs op zondag word ik nog overal in de provincie verwacht om huisbezoeken te brengen. Het is van de pot gerukt. De Kerstman zal er het zijne wel van denken, hij moet wachten tot na mijn verjaardag om zijn opwachting te maken, maar als ik dan natuurlijk in het land blijf – noodgedwongen, dat wel – loopt zijn planning natuurlijk ook in de war.”
Wat is er met uw oude secretaris gebeurd?
“Ach kind, dat gedoe in Nederland, je weet wel, het debat of Zwarte Piet nu wel of niet zwart moet zijn, heeft ervoor gezorgd dat er heel wat Pieten in Spanje blijven omdat ze bang zijn dat ze in elkaar zullen worden geramd op straat. En er is ook een kleinere delegatie Pieten die meegaat in het verhaal. Zij vinden dat Sinterklaas de Pieten uitbuit en misbruikt als knechten. ‘Nou, nou’, heb ik gezegd. ‘Werkschuwe Pieten kan Sinterklaas niet gebruiken. Blijven jullie ook maar thuis’. En dus heb ik, direct na mijn aankomst op het Eilandje in Antwerpen, een interimbureau onder mijn mijter genomen om alvast een secretaris te kunnen inhuren. Ze hebben er één gevonden, en het kind is zo blij dat ze met me mag samenwerken dat ze mijn agenda – met de beste bedoelingen – helemaal heeft volgepland.”
Ocharme. Gelukkig viel de rest van uw verblijf hier wel mee?
“Ach zwijg. Tot woensdagavond laat heb ik zitten wachten op een lading speelgoed die ik had besteld bij Alibaba in China. Blijkbaar had de douane een deel in beslag genomen omdat er namaak tussen zat. Dat kan toch niet? Een andere lading speelgoed die in mijn eigen fabriek werd gemaakt, zat dan weer vast in Frankrijk, tussen die gele hesjes. Het is godgeklaagd hoor, om Sinterklaas te zijn tegenwoordig.”