STAR TREK: DISCOVERY

★★èèè

Na Star Wars is geen ander sciencefiction-universum zo onuitputtelijk als dat van Star Trek. Toch waren er sinds de eerste reeks in 1966 meer tegenvallende opvolgreeksen dan meevallers. Dat Netflix met Star Trek: Discovery het succes van de lopende filmreeks wil evenaren, viel alleen maar toe te juichen. Maar ook de betaalzender worstelt met de erfenis van bedenker Gene Roddenberry. Sonequa Martin-Green is officier Michael Burnham, in ongenade gevallen na een incident dat mensenlevens kostte. Aan boord van de Discovery krijgt ze de kans op eerherstel. Ook in deze prequel wordt universele gelijkheid bepleit: er is een homoseksueel paar, Martin-Green is de eerste vrouwelijke én zwarte hoofdrolspeler, en het onbegrip tegenover andere rassen zijn centrale thema’s. Maar Discovery kiest voor één lopend verhaal dat soms afglijdt tot heel abstracte SF, waarin paddenstoelen een drijvende kracht van het universum zijn en parallelle universums elkaar tegenspreken. Het is niet altijd gemakkelijk om met Burnham mee te leven: haar kille uitstraling – ze is opgevoed door Vulcans – wordt niet in evenwicht gehouden met de kameraadschappelijke speldenprikken die in eerdere reeksen het galactische duister uitlichtten. Aan Discovery rammelt zoveel, dat het tweede seizoen ‘erop of eronder’ zal zijn.