‘DANCING WITH THE STARS’

Underdog haalt het van Kat Kerkhofs

Baeten Gronda: De énige wrevel die ik soms had, was dat Tom altijd zo snel was. Je werkt een stuk af en denkt: en laat me nu even tot rust komen. Maar als je in bed wil kruipen, ja hoor. Ping! Veertig opmerkingen.

Een schrijver en een televisiemaker: allebei geen ‘gewone’ job kunnen doen, is dat iets wat jullie bindt?

Baeten Gronda: Ik had het geluk dat mijn ouders me geen hopen geld gaven als tiener en ik veel jobkes heb moeten doen. Nóg een geluk: ik ben twee keer blijven zitten in het middelbaar en was dus iets ouder toen ik mijn studiekeuze moest maken. Zo ben ik op Sint-Lukas terechtgekomen, waar ik Marc Didden (regisseurscenarist, muziekkenner, red.) leerde kennen. Hij heeft me op mijn talent gewezen. Anders had ik misschien rechten gedaan. Wat zeker een mislukking was geworden.

Lenaerts: Ik ben ook twee keer blijven zitten. Omdat ik niet matuur genoeg was en mij niet goed voelde in mijn vel. En ik wist ook nooit wat ik wilde worden. Pas toen ik bij toeval voor Mark Uytterhoeven bij televisie ging werken – ik was al 24 – voelde ik: dit is wat ik wil! En ik denk ook dat ik het goed kan. Dat was een bevrijding.

John Beckers, het hoofdpersonage in is een man vol goede bedoelingen die toch foute keuzes maakt. Zijn goede bedoelingen niet genoeg?

Lenaerts: De goede bedoelingen zijn de ‘fond’. Maar goede mensen kunnen toch slechte dingen doen.

Baeten Gronda: Vaak vanuit bezorgdheid. Om je geliefden te sparen, of je gezin te beschermen. Maar intussen ben je wel aan het liegen.

Lenaerts: Liegen om anderen te beschermen, dat is des mensen. Dat doe je eigenlijk constant.

Baeten Gronda: Elke dag de harde waarheid zeggen, dat kan ook niet natuurlijk. Maar je moet het midden vinden tussen er met de botte bijl doorgaan en diplomatisch zijn. Dat is het menselijk conflict. Hoe vaak ga je niet bij je schoonouders eten en zeg je “zo lekker” terwijl je denkt: er zit precies zand in die puree? De leugens van John zijn van een andere orde, maar hij doet het echt om goed te doen. Nog één grote leugen en het is allemaal opgelost.

Lenaerts: Het is zoals met een verslaving. Nog één keer drinken, nog één pakje sigaretten. Maar die ‘laatste keer’ is nooit de laatste keer.

Zei hij uit ervaring?

Lenaerts: Ik heb veel gerookt. En veel moeite gehad om ervan af te geraken. En ik drink graag. Maar ik stop altijd voor ik zat word. Omdat ik weet dat ik verslavingsgevoelig ben, heb ik een grote controledrang.

Baeten Gronda: Ik heb dat ook. Ik heb een periode elke avond een glas whisky gedronken. Plezant. Maar ik voelde snel: ik heb het nodig. Dus heb ik gezegd: ik koop het niet meer.

Iets universeel menselijks laten zien, is dat jullie bedoeling bij het schrijven? Tom Lenaerts

Schrijver ‘Over Water’ Baeten

Gronda: Natuurlijk. We willen iets vertellen over de condition humaine. Dat is voor ons veel belangrijker dan de plot. Lenaerts: We zien allebei liever babbel- dan schietfilms. We willen de mens tonen die soms domme dingen doet, maar die je toch kunt begrijpen. Als je als kijker gaat supporteren voor een personage – “Nee, doe dat nu niet!” – dan hebben wij iets goeds gemaakt.

In de persmap wordt dat: is een reeks over menselijke tragiek. Want: maak jij altijd de juiste keuzes?” Mag ik die vraag terugkaatsen: maken jullie altijd de juiste keuzes?

Lenaerts: We gingen dat tekstje eruit gooien. We vonden het te Ketnet-achtig. Maar goed, ik zal antwoorden. (plechtig) Ja, het is mijn overtuiging dat je altijd de juiste keuze maakt. Want anders zou je ze op dat moment niet maken. Ik vind dat een zeer troostende gedachte. Uiteraard is ook mijn leven een aaneenschakeling van verkeerde keuzes en kleine mislukkingen. Toch die pint te veel drinken, op de bril gaan zitten zonder te checken of er papier is of veertien dagen tijd steken in een programma dat dan toch in de vuilnisbak belandt. Baeten Gronda: Ik heb niet de indruk dat ik voortdurend doordacht keuzes zit te maken. Je doet gewoon wat je op dat moment het beste vindt. Ik moet wel oppassen dat ik de dingen om de juiste reden doe. Tom en ik zijn allebei zorgende types die veel rekening houden met anderen. We maken een keuze en denken: er zal toch niemand gekwetst zijn?

Jullie zijn naast pleasers ook hoopvol. In de eerste twee afleveringen hoor ik vier keer iemand zeggen: “Alles komt altijd goed.” Is dat zo?

Lenaerts: Als je het maar genoeg zegt wel, hè. Maar het is vooral een zin die je gebruikt om troost te bieden, en te hopen op beterschap. Natuurlijk komt niet altijd alles goed. Maar ook dat vind ik een goede manier van in het leven staan.

Baeten Gronda: Wij kunnen allebei zeer snel resetten. Als er iets gebeurt: oké, het is niet tof, maar...

Lenaerts: …het is nu zo! Ik zeg dat ook veel. Tot ergernis van mijn vrouw. Ik moet absoluut leren om niet altijd alles naar het positieve te draaien. Ik denk dat ik er beter in slaag om personages ergernis of tristesse te laten tonen dan dat ik het zelf kan. Maar je put natuurlijk uit je eigen leven. Als ik aan Tineke een scenario laat lezen, zegt ze soms al lachend: “Je moet niet altijd over ons schrijven.” (lacht)

“Als ik mijn vrouw een scenario laat lezen, zegt ze soms: je moet niet altijd over ons schrijven.”

In de serie krijgt John Beckers felicitaties van zijn manager na de opname van zijn tv-programma. “Vijftien keer lach met applaus!” Je bent zelf quizmaster. Is dat waar je het voor doet?

Lenaerts: Ik doe het nog steeds omdat ik het ook graag doe. Het is een andere stiel, het geeft frisheid in mijn kop.

Die je nodig hebt, sinds je een maand geleden 50 werd?

Lenaerts: Nee. Het eerste uur van de dag niet meegerekend, heb ik het gevoel dat het met ouder worden alleen maar plezanter wordt. Of zoals ons moeder altijd zegt: de schoonste jaren zijn tussen 40 en 60. Ik vind dat ook: ik heb geen klachten. Er komt meer rust in je leven.

Baeten Gronda: Ik denk dat ook. Zeker voor een man.

Waarom zeker voor een man?

Baeten Gronda: Ik heb de indruk dat vrouwen meer gehecht zijn aan hun jeugd. Terwijl ik oprecht vind dat veel vrouwen alleen maar mooier worden. Lenaerts: Ik vind dat ook. Baeten Gronda: Op onze intieme momenten geven wij toe dat we nooit een vrouw van 40 of 50 zouden willen ruilen voor een jongere. Zo close word je dus, als je samen een reeks schrijft. Over Water, vanaf 16 december om 21.30u op Eén Zijn enthousiasme heeft gedaan. Hij was misschien technisch niet de allerbeste danser, maar James Cooke gooide zich met zoveel overgave in de dansring dat hij beloond werd met de zege in Dancing With The Stars. Favoriet Kat Kerkhofs strandde op de tweede plaats, Leen Dendievel werd al halverwege weggestemd. “Maar ik gunde hen net zozeer de zege”, aldus Cooke.

“Ik ben vooral ontzettend dankbaar dat ik aan dit programma heb mogen meedoen. Elke week opnieuw heeft mijn danspartner Björk me uitgedaagd om beter te doen, en het heeft geloond.” James Cooke, de veelzijdige tv-figuur, acteur en theaterproducent, toonde zich met de glimmende trofee in de hand bijzonder blij met zijn overwinning. “Ik had dit niet verwacht, maar ik heb me volledig gesmeten en dat is wat ik eigenlijk altijd doe.” Dansen wil James beslist blijven doen, maar of het op dit niveau zal zijn, betwijfelt hij. “Ik kan er ook niet meteen mee aan de slag, want binnenkort sta ik alweer in de musical 40-45 en daarin moet ik meer stappen dan dansen.”

Kat Kerhofs (30), die alom werd getipt als winnaar, toonde zich een sportieve verliezer. Al wou ze dat woord niet gebruiken. “Hier zijn geen verliezers, dit was zo’n toffe bende. We gunden elkaar allemaal de trofee”, aldus Kat, die een voorgevoel had dat James zou triomferen. “Hij danste zo sterk, en bovendien is hij zo’n populair figuur.”

Ook Kat wil haar opgedane danservaring niet zomaar laten voor wat ze is. “Maar hoe, dat is nog de vraag. Misschien sleep ik Dries (Mertens, haar man, red.) wat vaker mee op de dansvloer. Al zal dat niet simpel zijn. Hij gebruikt nogal graag de uitvlucht dat zijn benen pijn doen van het voetballen.” (lacht)

Leen Dendievel (35) moest de finale halverwege verlaten. Tv-kijkend Vlaanderen gaf haar op dat moment de minste stemmen. In deze finale had de jury een louter adviserende stem. “Teleurgesteld ben ik zeker niet. Dit was een unieke ervaring. Ik wist dat ik kon dansen, maar toch heb ik het gevoel dat ik mezelf heb overtroffen.”

FOTO VTM