Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Bij elke pijl die ik gooi denk ik aan mijn familie”
Profdarter Dimitri Van den Bergh (24) uit Merksem speelt om zijn ouders en broers een beter leven te geven
Donderdag start in Londen het WK Darts. Twee Belgen dingen naar de prijzenpot van liefst 2,8 miljoen euro: Kim Huybrechts (33) en Dimitri Van den Bergh (24). Vooral die laatste, een jongeman uit Merksem, springt in het oog. Om zijn kunnen én omwille van zijn droom: “Een beter leven voor mijn familie”, zegt de tweevoudig wereldkampioen bij de jeugd.
Niet geïnteresseerd in darts? Tik dan op Google eens ‘nine-darter Dimitri Van Den Bergh vs Stephen Bunting’ in en klik op het filmpje. Kippenvel. Een bomvolle zaal inclusief commentatoren wordt wild wanneer Dimitri met amper negen pijltjes de wedstrijd uitspeelt. Weinigen die het kunnen. Eeuwige roem leverde het hem op, en ruim 28.000 euro. Wat zijn prijzengeld van de afgelopen jaren nu al boven 200.000 euro brengt. En toch blijft hij zo bescheiden als maar kan. Wonen doet hij in een appartement bij zijn moeder. “We delen de kosten. Anders kan ze het niet betalen.” Trainen doet hij bij zijn vader en drie broers in een kleine arbeiderswoning in Merksem. Beli is de kleinste, amper 6. En dan zijn er nog Xanti (14) en Viani (19). Die laatste zit achter de laptop te zoeken naar werk. Vloekend. “Weer niets.” Vader Chris (47) zit er na een nachtdienst van twaalf uur in de petrochemie aardappelen te schillen voor zijn gezin. Een getatoeëerde bonk die ooit een van onze grootste dartskampioenen was. Een resem bekers op de kast zijn daar de laatste getuigen van. “Verkeersagressie besliste anders over mijn toekomst”, zegt hij. “Ik moest me wel verdedigen. Hand gebroken, carrière voorbij.”
Zes uur training per dag
Intussen gooit Dimi in zijn hoekje pijltjes. Zoals hij dat elke dag zo’n zes uur lang doet. Aan de muren hangen twee borden: eentje laag “voor Beli”, eentje op normale hoogte. “Darts practising can
never be enough”, schreef vader Chris erboven met alcoholstift. “Alleen door te trainen en te werken geraak je ergens in het leven”, zegt hij tussen twee patatten door.
Een motto dat erin geramd is bij de broers. Dimitri toont zijn rechterarm, zijn gooiarm: “Beli, Xanti, Viani”, staat erop getatoeëerd.
Hij lacht: “Brothers in arms.” Op de andere staat “Following My
Dreams”. “Op mijn 18de ben ik met school gestopt om me volledig op darts te storten. Zes jaar later ben ik een van de enige twee profs in ons land, speel ik de helft van de tijd in het buitenland – van Australië tot Engeland – en stond ik al in zalen voor ruim 20.000 man. Mijn bijnaam in het wereldje is
‘The Dream Maker’. Ik ben mijn droom aan het waarmaken. Voor mezelf én mijn familie. Bij elke pijl denk ik aan hen. De kleine Beli is mijn held. Stapte op zijn eerste, gooide pijltjes op zijn tweede verjaardag.”
De broers zijn eigenlijk halfbroers, zonen van drie verschillende vrouwen. Maar spreek het woord ‘half’ niet uit daar in Merksem. “Wie dat onder mijn dak zegt, vliegt buiten”, reageert Chris. “Het zijn broers, zonen van mij.” Viani klapt de computer dicht met de woorden “halfbroer is een belachelijk woord”. Hij trekt eropuit en slaat de voordeur hard achter zich dicht. Niet omdat hij kwaad is, gewoon omdat het niet anders kan. De klink is eraf langs de buitenkant. “Kapot”, excuseert Chris zich.
Dimitri zou zo op zijn eentje een leuk appartement kunnen huren waarvan de klink wél nog aan de deur hangt. “Ik zou het niet kunnen: in luxe leven terwijl mijn familie het minder goed heeft. Neen. Ik spaar de centen die ik verdien. Om een auto te regelen voor pa als die ’s nachts in de haven moet werken. Om een laptop te kopen voor de broers. Of om eens met z’n allen samen een weekje op vakantie te gaan. Even weg van alles. Daar haal ik meer geluk uit.”
Bescheiden
Die bescheidenheid is het dartswereldje ook niet ontgaan. “Overal waar we komen, word ik gefeliciteerd met mijn attente zoon”, zegt Chris. “Dat doet deugd. Hem leren gooien met de pijltjes was niet moeilijk. Ik nam hem al mee naar toernooien toen hij nog in de maxi-cosi zat. Op zijn 2 jaar is hij begonnen.” “Zijn genen en die van mijn moeder”, zegt Dimitri. “Ze speelde ook. En hoe. De Belgische top kon met moeite van haar winnen.”
“Maar opvoeding is ook belangrijk”, vertelt Chris. “Ik ben trots dat we ook daarin geslaagd zijn.” Volgende week trekt Dimitri naar Londen voor het WK. Vorig jaar haalde hij er de kwartfinale, beroerde hij het publiek met zijn dansjes op het nummer Happy van Pharrell Williams. “Het was nooit mijn opzet om een publiekslieveling te worden. Al is het wel leuk. In de metro word ik zelfs al herkend. Darts is in Engeland de tweede sport, na voetbal. Dan weet je het wel. Nu België nog overtuigen dat het ‘sport’ is, zonder het woord ‘café’ ervoor. Ook dat is een van mijn dromen.”
Dimitri Van den Bergh Profdarter “Ik spaar de centen die ik verdien. Voor een auto voor pa of een laptop voor de broers.”