De tafels van cliché

Zo mogelijk nog storender dan gele hesjes, ruziënde politici en het hoofdpodium van Tomorrowland, zijn de Antwerpse kersttafels waaraan u binnen twee weken weer aanschuift. Het plateau worstenbroden van schoolkameraad Mathieu als aperitief. De gefrituurde scampi’s van ex-collega Kurt als voorgerecht. De kalkoen met truffelmayonaise van overbuur Frans als hoofdschotel. De bûche de Noël van onenightstand Joke als dessert. En de fles whisky van zatte nonkel Constant als digestief. U hebt er niet om gevraagd, maar u krijgt ze voorgeschoteld. Niet eens in het echte leven – delen die fles, Constant – maar op netwerksites als Facebook, Instagram en andere Kijk-naar-mij-apps. Moet u zich de taferelen aan zo’n feestdis voorstellen: uw overbuur die iedereen laat wachten met eten tot hij zijn kalkoen zo gepositioneerd heeft dat de lichtinval goed zit voor de foto.

Joke die nog een extra liter chocolade over haar bûche kwakt opdat ze nog meer zou blinken op Facebook.

En Constant die allang met zijn hoofd op tafel ligt omdat de fles whisky te lang op zich laat wachten.

Niks mis met wat gedeelde gezelligheid, natuurlijk. Dat is allemaal erg hartverwarmend in tijden waarin het koud hoort te zijn. Maar het is allemaal zo weinig origineel, meneer. Op 24 en 25 december zit – de werkende Antwerpenaar en wat rabiate kersthaters uitgezonderd – iederéén aan de kersttafel. Met daarop diezelfde georkestreerde gezelligheid. Niemand die het in zijn kerstkop haalt om een foto te nemen van de drie berenpoten met een groot pak friet van de Number One. Of van een Duvel met nootjes in café In De Stad Aalst.

Laat dat meteen een voornemen zijn voor het nieuwe jaar: meer originaliteit op de socialenetwerksites.

Hier met die poten!

Nee Joke, niet daar!

Blijven ademen, Constant!