Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Ik verstop mijn boeken het liefst onder een struikje in een park”
Vijfduizend Boekenjagers laten her en der leesvoer achter zodat ook anderen kunnen meegenieten
De Boekenjagers zorgen ervoor dat fervente lezers in de stad soms voor een leuke verrassing komen te staan. Een boek dat van huis naar huis zwerft door achtergelaten te worden op een willekeurige plek, dat is de bedoeling. Uw krant vond een exemplaar en trok op onderzoek.
Sinds enkele jaren telt onze stad dankzij de Antwerpse Boekenjagers een nieuwe vorm van bibliotheek. Zij verpakken hun boeken in plasticfolie en laten die achter voor andere lezers. Op een bank in het park of aan de bus- en tramhalte, bijvoorbeeld. In de hoop dat de eerlijke vinder hun voorbeeld volgt.
Antwerpen alleen telt momenteel vijfduizend Boekenjagers, in heel Vlaanderen zijn dat er meer dan 42.000. “Het idee achter de Boekenjagers is eigenlijk heel eenvoudig”, vertelt Veerle Nijs, oprichter en bezieler van de Boekenjagers. “Je doet een onbekende lezer een plezier met een goed boek. Maar om zeker te zijn dat je boek ook gevonden wordt en goed terechtkomt, volgen alle Boekenjagers dezelfde en makkelijke werkwijze. Elk boek dat je ergens nalaat, verpak je in plastic folie als bescherming tegen de regen en je voegt er een briefje bij dat de bedoeling uitlegt. Vervolgens neem je een foto van het boek op de plek waar je het dropt en plaatst die foto op onze Facebookpagina. De rest gaat vanzelf. Ofwel vindt een voorbijganger toevallig jouw boek, ofwel gaat een andere Boekenjager op jacht naar jouw kleinood. Meestal laat de vinder ook een berichtje na op Facebook, en dropt hij of zij het boek na lezing opnieuw op een andere plek.”
Onder een struik “Het leuke aan de Boekenjagers is dat je zo de reisweg van jouw boek kan volgen. Sommige belan-
den aan de kust, in Limburg, tot in Engeland en zelfs op Kreta. En leuk zijn ook de berichten van ouders die vertellen hoe hun kinderen dankzij de Boekenjagers fervente lezers zijn geworden.”
Jo Verbinnen uit Wommelgem is al twee jaar een enthousiaste Boekenjager. was het eerste boek dat ik vond. Sindsdien drop ik regelmatig boeken of jaag ik erop, meestal in de buurt. Ik verstop ze graag onder een struik in het park of in de stad. Het leuke is dat ik zo schrijvers heb ontdekt en leren waarderen
“Het Meisje in de Trein
van wie ik anders wellicht nooit een boek had gelezen.” Van vensterbank tot Mortsel
Het boek dat uw krant aan de tramhalte op de Belgiëlei vond, was er een van Alistair MacLean, verzameld werk. Linda Courtois dropte als eerste het boek op de vensterbank van haar eigen huis en Nadine De Rockere vond de roman en legde die later keurig op een bankje in het Sint-Vincentiusziekenhuis. Van daar reisde Alistair Maclean met een bezoeker mee naar de Belgiëlei.
Zelf besluiten we ons boek opnieuw vrij te laten aan de tramhalte Lange Gasthuisstraat/ Oudaan. Al meteen krijgt het de aandacht van Leentje uit Antwerpen. “Ik lees graag en veel”, zegt ze, “en daarom was ik nieuwsgierig. Helaas ben ik geen fan van avonturenromans. Geef mij maar biografieën zoals die van Michelle Obama. Jammer maar helaas, ik leg dit boek dus terug en hoop op meer geluk een volgende keer.”
En terwijl Leen vertelt, stopt tram 7 aan de halte en komt een jongeman aangerend. Hij keurt het boek met één oogopslag, springt ermee op de tram en roept net voor de deuren dichtgaan: “Boekenjagers, dat ken ik.”
Opgelucht halen we adem. Alistair MacLean is in goede handen. Op weg naar nieuwe avonturen, ergens tussen Antwerpen en Mortsel.
www.boeken-jagers.be, www.facebook.com/groups/boekenjagers