Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Bart De Wever naar Vlaanderen
N-VA VERRAST VRIEND EN VIJAND MET GOOI NAAR MINISTER-PRESIDENTSCHAP
Oppositie misnoegd:
“Antwerpen is verraden”
Theo Francken
getipt als partijvoorzitter
Unizo Antwerpen:
“Geen bestuur in lopende zaken in ’t Stad, aub”
Om op Vlaams niveau onmisbaar te zijn, zet N-VA de grove middelen in. Bart De Wever is bereid zijn Antwerps burgemeesterschap én zijn voorzitterschap te laten schieten om Vlaams minister-president te worden. Na een snelle regionale regeringsvorming wil de partij opnieuw meespelen op federaal niveau, met Jan Jambon als kandidaat-premier. Geert Bourgeois verhuist naar Europa.
Kan een heel logische zet ook een verrassing van formaat zijn? N-VA bewijst van wel. Door voorzitter Bart De Wever uit te spelen als kandidaat-minister-president van de Vlaamse regering en Jan Jambon als kandidaat-premier, doet de partij een ultieme poging tot “winstmaximalisatie”. Met andere woorden: zo veel mogelijk zetels binnenhalen om incontournable te worden op Vlaams niveau én moeilijk te negeren op federaal niveau.
Huidig minister-president Geert Bourgeois kan rekenen op een elegante exit richting Europa, als lijsttrekker op de Europese lijst. Van de drie hoofdrolspelers lijkt de West-Vlaming het meest tevreden. Hij geeft de fakkel door aan de onbetwiste numero uno van N-VA: Bart De Wever. Níét aan Jan Jambon dus, die zichzelf al op de stoel van Bourgeois zag zitten. “Voor de Vlaams-nationalist die ik ben, zou het minister-presidentschap in elk geval een grote eer zijn”, klonk het vorig jaar nog in onze krant.
Offers
Nu was het Bourgeois zelf die erop stond dat De Wever in zijn voetsporen zou treden. Alleen zo zou hij de beeldvorming kunnen tegengaan van een opzijgeduwd ouderdomsdeken. En als een icoon als Geert Bourgeois iets vraagt, dan zeg je als N-VA’er niet makkelijk nee.
“Natuurlijk was het makkelijker voor Geert om de fakkel door te geven aan Bart in plaats van aan Jan”, zegt een insider. Dat proces verliep niet zonder slag of stoot, zegt een andere bron. “Jambon had graag minister-president geworden. Dat idee begon na verloop van tijd echt te leven bij hem én binnen de partij.”
Aan dat rijpingsproces kwam zondagavond een einde. Na enkele finale onderhandelingen hakte de partijleiding de knoop door. In het belang van de partij doet elke topper afstand van iets waardevols. Bourgeois mag geen vervolg breien aan zijn Vlaams minister-presidentschap, Jambon kan er zelfs niet aan beginnen.
Maar het grootste offer komt wellicht van De Wever. Op verschillende momenten tijdens de lokale verkiezingscampagne vorig jaar sloot hij de deur voor een andere carrière dan die van Antwerps burgemeester. Amper elf dagen geleden legde hij nog de eed af bij de provinciegouverneur. En plots is de kans bijzonder reëel dat hij ’t Schoon Verdiep binnen luttele maanden vaarwel zegt.
Geen makkelijke beslissing, volgens de burgervader. “Wat de mens De Wever wil, is hier in conflict gekomen met de keuze van partijvoorzitter De Wever”, klonk het.
Voorzitter Theo Francken?
Bovendien dreigt De Wever ook de touwtjes te moeten lossen binnen N-VA, de partij die hij al onafgebroken leidt sinds 2004. In een politiek landschap waarin partijvoorzitters enorm veel macht hebben, is dat geen klein bier. Als mogelijke opvolger circuleert de naam van Theo Francken. Die trekt tevens de Kamerlijst in Vlaams-Brabant bij de verkiezingen van 26 mei.
Hoe dan ook willen de Vlaams-nationalisten met deze schaakzet tonen dat ze het federale niveau
niet helemaal opgeven. “Mochten we Jambon niet federaal uitspelen, dan had iedereen geschreven dat N-VA het federale niveau opgeeft”, aldus De Wever. “Dat is niet waar. Wij willen overal sterk staan.”
Jambon moet daarom in de vuurlinie om de reconquista van de gevreesde Elio Di Rupo en zijn PS tegen te gaan. Opnieuw gaat de partij voor confederalisme. Maar dat is evenwel geen breekpunt. Een nieuwe regering die “de Vlaamse belangen” op socio-economisch vlak bedient, is ook toegestaan.
De strategie van De Wever en de zijnen is daarbij glashelder: in Vlaanderen zo snel mogelijk een regering vormen, zodat het federale niveau voor een voldongen feit staat. Door niemand minder dan De Wever op nummer één te zetten, wil N-VA een verpletterende score binnenhalen, die zich moet vertalen naar een overwicht aan gele zetels in het Vlaams halfrond.
Of De Wever, als architect van de Antwerps-Bourgondische coalitie, dan mikt op een samenwerking met sp.a en Open
Vld? “Alles kan”, zegt een topper. Alleszins weten we nu dat de partij verrassingen kan uitleggen als de logica zelve.