Sorry Antwerpen, de partij gaat voor

Een meester-strateeg is hij. Door zichzelf als kandidaat-minister-president naar voren te schuiven, zet Bart De Wever zijn partij op alle niveaus in het middelpunt van de belangstelling en de macht. Dat Antwerpen daarmee zijn burgemeester verliest, is voor de N-VA-voorzitter niet meer dan collateral damage: “Sorry Antwerpen, de partij gaat voor alles.”

Na haar uitstap uit de regering maakt N-VA nog weinig kans om deel uit te maken van een federale regering, zeker omdat de PS in Wallonië herleeft en Charles Michel niet veel ambitie meer vertoont om opnieuw de kar te trekken. De Wever weet dat hij alles op Vlaanderen moet zetten, en dat hij via Vlaanderen kan bewijzen dat België alleen kan overleven als confederale staat. Na de aanval van Elio Di Rupo dit weekend was het tijd voor een straffe tegenzet. Door voor zowel de Vlaamse regering als de federale met een sterke kandidaatregeringsleider uit te pakken, maakt N-VA duidelijk dat de partij aan de macht wil blijven. En wel met alle programmapunten en troeven die ze in huis heeft. Er wordt niets meer in de koelkast gestopt, geen communautaire eisen, geen standpunten over migratie en geen sociaaleconomische maatregelen. De partij wil het allemaal. En de kiezer kan dat niet vroeg genoeg weten. En passant lost de voorzitter het probleem van de West-Vlaamse lijst op. Die begon voor hommeles te zorgen binnen de partij. Door zelf kandidaat te zijn, maakt Bart De Wever het Geert Bourgeois gemakkelijker om naar Europa door te schuiven. Plaats maken voor de machtigste man van de partij is geen blamage. Dus, dag Geert. En de hele partij weer als één man achter de leider. Knap gedaan van de voorzitter, een meesterzet. Maar voor de Antwerpenaar is het wrang dat het opgeven van het Antwerps burgemeesterschap in dit weergaloos strategisch manoeuvre niet meer is dan een akkefietje.

Al die mooie woorden die u in interviews met Bart De Wever in deze krant kon lezen: over zijn liefde voor de stad, hoe het burgemeesterschap hem veranderd heeft, hoe hij droomt van een nieuwe stadsgemeenschap, van een betere communicatie tussen de gemeenschappen… het klinkt hol nu. Het zal wel dat Bart De Wever van Antwerpen houdt en dat hij doodgraag burgemeester is. Het kan wel zo zijn dat het burgemeesterschap perfect te combineren is met het voorzitterschap, maar als het erop aankomt, gaat de partij voor op al de rest, is de voorzitter belangrijker dan de burgemeester, belangrijker dan de Antwerpenaar.

Die zit de volgende vijf maanden met een burgemeester die volop solliciteert voor een nieuwe baan. En daarna met een burgemeester die hij niet verkozen heeft, toch niet in die functie. En als De Wever géén minister-president wordt – die kans is miniem omdat N-VA afgetekend de grootste partij van Vlaanderen is – dan kan hij in Antwerpen blijven. Dan is dat burgemeesterschap een troostprijs voor een mislukte minister-president. En dat is écht niet wat de grootste stad van Vlaanderen en het grootste economische centrum van het land verdient. Dit manoeuvre maakt duidelijk wat velen al lang wisten: burgemeester zijn van Antwerpen is uiteindelijk niet te combineren met een andere functie. Dat is een fulltime baan.