Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Ik moest langs de kelder worden geëvacueerd”
Bewoners voelen zich gegijzeld door aanslepende renovatie van flatgebouw
De bewoners van het appartementsgebouw in de Peperstraat 82-84 zijn het zat. De renovatie van hun flats startte in mei en zou eind december klaar zijn. “Maar we zijn niet eens halfweg. Het verloopt ook allemaal allesbehalve ordentelijk”, zuchten ze.
Al maanden zitten ze in de miserie en zien ze slechts met mondjesmaat vooruitgang. “We kunnen begrijpen dat zich onvermijdelijk hinder voordoet, maar niet op deze manier. Al wat we vragen is vooruitgang en duidelijke communicatie en overleg. Het ‘kamperen’ zijn we stilaan beu”, zeggen Leon Crevals en Dirk Doms. “Voor aanvang van de renovatie was er een bewonersvergadering. Er werd ons gezegd dat ze niet voldoende mogelijkheden hadden om ons, zestien flats in totaal, tijdelijk elders onder te brengen. Dat kunnen we nog verstaan. Er zou geregeld overleg zijn, maar daar merken we weinig van. Bij vragen moeten we dat schriftelijk doen, maar daar komt dan geen antwoord op. Of we krijgen een summier briefje als er iets moet gebeuren. Maar waarom roepen ze ons niet nog eens samen om een deftige uitleg te geven?”, stelt Ludo Serrien.
Blote voorgevel
Want het verloop van de renovatie roept bij de bewoners heel wat vragen op. Voor het plaatsen van liften, gevelisolatie, het vervangen van het buitenschrijnwerk en dakisolatie werd een uitvoeringstermijn van 220 kalenderdagen vooropgesteld. “Dat betekent dat eind december de renovatie klaar had moeten zijn”, rekent Leon Crevals voor. “Maar zie nu zelf hoe ver we nog maar staan. De twee zijgevels en een stukje van de voorgevel zijn geïsoleerd, de rest is nog ‘bloot’. Het buitenschrijnwerk zou eind november klaar zijn, maar is nog steeds niet afgewerkt. Pas afgelopen week zijn ze daarmee begonnen. Gevolg is dat we al een paar maanden met tochtgaten zitten. In de zomer vielen we haast dood van de hitte omdat de terrasdeuren gebarricadeerd waren en we amper iets konden openzetten, nu in de winter zitten we met tochtgaten. Vochtige muren en schimmelvorming zijn ons deel”, sommen de bewoners op. “Het kan best zijn dat er bepaalde problemen zijn, maar als je met iets niet verder kan wil dat toch niet zeggen dat je intussen niet iets anders kunt doen?”
“We stellen ons ook ernstig vragen over de veiligheid”, zegt Danny De Herdt. “Doordat de trap is afgebroken moeten de bewoners van nummer 82 via de kelder met een smalle doorgang door de blok van nummer 84 naar buiten. Als dat voor even is oké, maar dit is al vanaf het begin zo. Wat als zich een noodtoestand voordoet?”
“Ik heb het aan den lijve ondervonden”, zucht Annie De Keuster. “Door een epilepsieaanval moest ik naar het ziekenhuis. Wij wonen op de bovenste verdieping en ik moest via die kelder geëvacueerd worden.”
Begrip
“De vertraging is voor een deel het gevolg van meerwerken. Er waren problemen met de liftkokers door grondwater en het dak werd bijkomend geïsoleerd. Eind maart zou alles moeten klaar zijn”, verduidelijkt Walter Cuykens, die de afgelopen zes jaar voorzitter van de Sociale Bouw- maatschappij Schelle was. “Maar de bewoners hebben wel gelijk. Ik kan hun frustraties best begrijpen. Als bouwmaatschappij heb je er echter weinig verhaal tegen of vat op. De aannemer heeft zijn termijn en vult die zelf in. We kunnen hem alleen aanmanen en aandringen, wat we ook hebben gedaan. Al ben ik het niet eens over de communicatie. Ik ging geregeld ter plaatse en heb zelfs tegen bewoners gezegd dat ze naar de werfvergadering moesten komen om hun verzuchtingen aan de aannemer zelf kenbaar te maken, maar daar zag ik niemand.” “Dat is tegenstrijdig, want wij kregen te horen dat dit niet de bedoeling was”, reageren de bewoners.