Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Hét symbool van Antwerpen twee jaar stil door renovatie
Kathedraal opnieuw twee jaar in de steigers voor vernieuwing voegwerk en inspectie wijzerplaten
De vertrouwde klank van de beiaard van de Onze-Lieve-Vrouwekathedraal is er binnenkort even niet meer. De renovatiewerken aan de belforttoren, de hoogste toren van de kathedraal, starten maandag. De beiaard en de luidklokken zullen ter bescherming volledig worden ingeduffeld.
Het wordt muisstil rond de vijfhonderd jaar oude Onze-Lieve-Vrouwekathedraal. Het automatische beiaardspel dat elk halfuur door de stad klinkt, zal niet meer te horen zijn omdat de beiaard en de klokken afgedekt worden. Alleen nog bij belangrijke vieringen wordt een uitzondering gemaakt en zal één luidklok worden ingezet. Het manuele beiaardspel van de beiaardiers is nog te horen tot april.
De reden is de restauratie van de belforttoren, die samen met de kathedraal sinds 1999 behoort tot het Unesco-werelderfgoed. Twee jaar lang wordt er gewerkt aan de toren van de grootste gotische kerk van de Nederlanden. De natuursteen, het voegwerk en de beeldhouwwerken van de toren worden nagekeken en gerestaureerd waar nodig. Plaatselijk krijgt die natuursteen ook een zachte reiniging. Nog niet zo lang geleden stond de kathedraal ook al in de steigers. Van 2012 tot 2016 werd de binnenkant van de toren hersteld.
Hoe laat is het?
Niet alleen het vertrouwde geluid van de klokken verdwijnt binnenkort, ook het uur lezen wordt onmogelijk. De vier wijzerplaten met een diameter van 6,9 meter langs elke zijde van de toren worden gedemonteerd en naar het Leuvense Clock-O-Matic gestuurd, dat in 1990 ook al de renovatie van de wijzerplaten op zich nam. Toen werden die platen verguld met 23.50 karaats bladgoud.
Ook de haan en het kruis aan de toren worden verguld. In de winter van 2020 gaat een tweede fase van de renovatie van de belforttoren in en wordt het onderste deel onder handen genomen.
Gedicht
Bezoekers van Antwerpen kunnen het symbool van de stad dus zo’n twee jaar lang niet in al zijn glorie bekijken. Om de pijn te verzachten, wordt stadsdichter Maud Vanhauwaert ingeschakeld. “Ik werk momenteel aan een nieuw stadsgedicht dat op een bijzondere manier zal worden aangebracht op de kathedraal en op de werfafsluiting aan de kant van de Handschoenmarkt. Dat doe ik in samenwerking met grafisch ontwerper Jelle Jespers. Het gedicht blijft twee jaar lang te zien, wat wel enige druk meebrengt voor mij. Dat ik gevraagd werd om een gedicht te maken voor de kathedraal vind ik overweldigend. De Onze-Lieve-Vrouwekathedraal is een symbool voor de stad. Ik moet nu heel goed nadenken over welke tekst ik erop wil zetten en over hoe we dat kunnen presenteren”, aldus de stadsdichteres.