Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Ik speel nu voor Vichai”
(28) kijkt voor het eerst terug op helikoptercrash van zijn voorzitter en landgenoot
Tot twee maanden geleden werden portretten van Vichai Srivaddhanaprabha door een witte kader omzoomd. Een zwarte, dat hoort in Thailand niet voor de levenden, zo ondervonden ze bij OH Leuven. Vandaag is het evenwel een zwarte lijst om de foto van de 60-jarige filantroop die Kawin Thamsatchanan vasthoudt. Voor de Thaise doelman van OH Leuven was de helikoptercrash van zijn landgenoot en voorzitter een schok waarover hij nu voor het eerst praat. Zonder schroom.
Acht jaar geleden, in zijn vierde interland voor Thailand, keepte de toen 20-jarige Kawin Thamsatchanan de gensters uit zijn handschoenen tegen Iran (1-0-verlies). Waarna Bryan Robson, op dat ogenblik bondscoach van Thailand, de moeilijke naam van zijn doelman aan de keeperstrainer van Manchester United doorspeelde. “Robson beloofde mij een testperiode te laten afleggen, na de Aziatische Spelen”, vertelt Thamsatchanan. “Maar toen brak ik mijn hand en stond ik drie maanden aan de kant. Die test bij United heb ik nooit gekregen. Mijn wereld stortte in. Het was mijn grote droom om in Europa te spelen. Ik kreeg nooit een tweede kans op zo’n test.”
Tot de doelman eind vorig jaar te horen kreeg dat hij naar OH Leuven kon en op audiëntie mocht bij Vichai Srivaddhanaprabha, baas van het winkelimperium King Power, voorzitter van Leicester en sinds mei 2017 eigenaar van 1Bploeg OH Leuven. Thamsatchanan: “Ik was zenuwachtig, in Thailand is hij een echte beroemdheid. Hij heeft zoveel gedaan voor het voetbal in ons land. Die man mogen spreken was een enorme eer. Maar ik voelde al snel hoe vriendelijk hij was.”
Pakkend Leuvens eerbetoon
Toen de helikopter met Srivaddhanaprabha en vier andere inzittenden op 27 oktober 2018 – zoals na elke thuiswedstrijd van Leicester – uit het King Power-stadion opsteeg en crashte, bevond de doelman van OHL zich thuis. “Een vriend van mij uit Thailand stuurde mij het nieuws. Maar op dat moment wist niemand zeker of de voorzitter in de helikopter zat. Tot dan toch de bevestiging kwam. Het raakte me diep. Net als heel veel Thai. De voorzitter deed veel voor sociale projecten: kinderen die geen kans kregen om te voetballen, voorzag hij bijvoorbeeld van materiaal. En je zag ook hoeveel liefde en respect hij in Leuven kreeg. Het eerbetoon van de fans van OHL was ook bijzonder. De lichtjes van de smartphones en hoe ze tegen Tubeke
You’ll Never Walk Alone zongen. Ik zat in het stadion en vind dat nog steeds onvergetelijk.”
Bloemen leggen in Muizen
Pas nu, met de winterstop, is de goalie voor het eerst sinds de noodlottige crash terug naar Thailand gereisd, om te zien of hij fit genoeg bleek voor de Asia Cup. Wat niet het geval is. “Ik denk niet dat ik ooit in een helikopter zal stappen. Ik was nu zelfs een beetje bevreesd om een vliegtuig te nemen”, zegt hij met een lachje. OHL-trainer Nigel Pearson en zijn bestuur vlogen voor de begrafenis wel naar Thailand, net als de mensen van Leicester. Kawin was niet in staat om de reis te maken. Een voetblessure houdt hem al drie maanden aan de kant. “Ik word er gek van. Het is niet eens een zware blessure – ik had eerder hetzelfde in Thailand –, maar het is erg gevoelig. Zonder pijn kan ik zo weer in doel staan. Alleen kunnen de dokters niet voorspellen wanneer ik weer mag keepen. Ik wil zo snel mogelijk herstellen, in doel staan en hem trots maken. Dat is mijn extra motivatie. Iemand die anderen helpt, daar doe je alles voor. Zo is de Thaise cultuur.”
En dus werd het de boeddhistische tempel in Muizen en niet die in Bangkok. “Om bloemen te leggen uit respect voor hem, maar ook om met de monnik te praten. Die weet altijd iets te zeggen waardoor je je beter voelt. Want dit verwerken kost wel even tijd. Zeker omdat ik niet kon trainen, is het moeilijk om je gedachten te verzetten.”
Het is nu aan zoon Aiyawatt om het werk van vader Vichai bij OHL verder te zetten. “Maar dat zal hij doen. Ik ken hem, ik ken zijn karakter. Hij zal zijn vader alle eer willen bewijzen.”
Ondanks het gevoelige onderwerp vertoont de 28-jarige keeper op geen enkel moment vals sentiment. “In het boeddhisme accepteren we de dood. Maar ik had wel echt naar de begrafenis gewild, ik had graag mijn deelneming getoond aan zijn familie. Hij deed zo veel, ook voor mij.”
Toen een tijdje geleden Thaise journalisten naar België kwamen, mocht zijn moeder op kosten van King Power meereizen, zodat zij een maand lang bij haar zoon kon verblijven in België. Maar het grootste geschenk, dat blijft de kans om in Europa te keepen. “Hopelijk snel weer. Voor Vichai.”