Schijn van willekeur rond humanitaire visa

WAT IS HET?

Een humanitair visum krijgen om naar België te komen, is geen recht. Het is de discretionaire bevoegdheid van de staatssecretaris voor Asiel en Migratie (en zijn administratie) om te beslissen wie zo’n visum krijgt. Er zijn geen duidelijke criteria. Daardoor hangt er altijd een schijn van willekeur rond.

Als staatssecretaris liet Theo Francken (N-VA) eerder al verstaan dat criteria voor hem niet wenselijk zijn, omdat ze dan afdwingbaar zouden worden. Herinner u de rechtszaak van een Syrisch gezin uit Aleppo, dat zo’n humanitair visum eiste.

VOOR WIE IS HET VISUM BEDOELD?

Iemand die in België een dringende medische ingreep nodig heeft, bijvoorbeeld. Of een meerderjarig kind van ouders die al in België wonen en die niet aan de wettelijke criteria voor gezinshereniging voldoet. Zo iemand heeft door zijn familie al een ‘bijzondere band’ met ons land. Wie die bijzondere band niet kan aantonen en in België niemand kent die hem financieel ten laste neemt, maakt meestal geen kans.

Sinds enkele jaren verleent de overheid ‘op uitnodiging’ ook humanitaire visa aan vluchtelingen die tot een religieuze minderheid behoren, zoals christenen in Syrië. Tussenpersonen (uit de religieuze gemeenschap) selecteren de families in Syrië op hun kwetsbaarheid (een vaag begrip). De voorbije jaren zijn zo honderden Syriërs via humanitaire corridors overgevlogen. Ook rond die operaties hing altijd een waas van geheimzinnigheid.

WAT ZIJN DE VALKUILEN?

Het federaal migratiecentrum Myria klaagt al langer het gebrek aan criteria voor humanitaire visa aan. Het ondervindt ook dat het voor aanvragers bijzonder moeilijk is om een dossier in te dienen zonder begeleiding. Niet alleen is de procedure complex. Een dossier kan ook alleen op een Belgische ambassade in het buitenland worden ingediend. Zeker voor Syriërs – die daarvoor naar Beiroet moeten – is dat een lange reis en soms een hachelijke onderneming.