Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Hoe meer modder je krijgt, hoe meer munitie je hebt”
Een ritje op de emotionele rollercoaster van KVM-coach WOUTER VRANCKEN
KV Mechelen speelt morgen zijn enige bekermatch van het seizoen. Maar wel een die het stamnummer 25 en trainer Wouter Vrancken meteen een derde trofee in vijf maanden kan opleveren. Welkom op de emotionele rollercoaster van Malinwa.
De roetsjbaan van emoties blijft maar razen Achter de Kazerne. Letterlijk op het moment dat Wouter Vrancken aan tafel schuift voor dit interview, valt het nieuws binnen dat het Belgisch Arbitragehof voor de Sport (BAS) een definitieve uitspraak heeft gedaan over zijn club. Wél 1A zonder puntenaftrek, géén Belgisch bekervoetbal en ook geen nieuw Europees avontuur. Hadden Wouter Vrancken en zijn spelers vorige week op stage nog champagne gedronken op het eerste deel van de uitspraak, dan weet hij nu niet goed wat hij ervan moet vinden. “Ik wil eerst nog de tijd nemen om de motivering van het BAS te lezen. Pas daarna kan ik er iets zinnigs over zeggen”, zegt hij verontschuldigend.
Het moet zijn dat de trainer van KV Mechelen heel snel kan lezen want enkele tellen na het interview geeft hij wel zijn standpunt tegenover de camera’s van de VRT: “We hebben een ongelooflijk legendarisch seizoen achter de rug en hebben zowel de titel als de beker sportief afgedwongen. Als je dit soort sportieve prestaties levert, verwacht je daar ook een beloning voor. Als je die dan niet krijgt – zoals in dit geval Europees voetbal –, dan is dat altijd een domper.”
Het moet gezegd: alle feiten waarvoor KV Mechelen zich voor de groene tafel moet verantwoorden, dateren van voor Vranckens komst Achter de Kazerne. Morgen in de Luminus Arena van Racing Genk verdient Malinwa alvast geen fluitconcert. KV Mechelen speelt de Supercup als de rechtmatige winnaar van de Croky Cup 2019. Een stunt van formaat die de 40-jarige trainer op zijn hoed mag spelden. En die hem morgen terugbrengt bij zijn oud-club Genk.
Hoe anders is het om die match te spelen als 1A-ploeg dan als 1Bploeg?
“Qua spelerskern maakt het geen verschil. Onze kern zou er ongeveer hetzelfde hebben uitgezien. Maar in de hoofden is er wel een groot verschil. Zolang er geen duidelijkheid was over ons sportieve lot, was iedereen met zijn eigen toekomst bezig. Vorig jaar zaten we in 1B. We konden ons afsluiten voor de buitenwereld en helemaal toeleven naar onze gemeenschappelijke doelen. Nu was dat veel moeilijker geworden. Je merkte dat iedereen aan zijn persoonlijke toekomst dacht. Pas toen we vorige week woensdag op stage vernamen dat we in 1A starten, konden de spelers de knop omdraaien. Onze voorbereiding is eigenlijk toen pas begonnen.”
Zijn jullie sterk genoeg voor 1A?
“Er moeten sowieso nog spelers bij. German Mera, Seth De Witte en Tim Matthys laten een leemte en moeten vervangen worden. En als we een stap voorwaarts willen zetten tegenover vorig jaar, moet er nog extra versterking bij. Voorlopig heeft alleen Sheldon Bateau getekend. Dat zou de vervanger van Mera kunnen zijn. Maar het zal nog twee à drie weken duren voor hij speelgerechtigd is omdat hij met Sarpsborg (in Noorwegen,
red.) nog volop in competitie zat. Voor de Supercup doen we het met de huidige kern.”
Hoe voelt het om als trainer te debuteren in de hoogste afdeling?
“Toen ik als trainer begon, was het niet mijn ambitie hoofdtrainer te worden in 1A. Anders had ik niet zo laag mogen beginnen. De kans is dan relatief klein dat je tot het hoogste niveau geraakt. Wat wel leuk is, is dat ik voor de eerste wedstrijd tegen Zulte Waregem zal kunnen zeggen dat ik een van de weinigen ben die in elke reeks in
het Belgische voetbal trainer is geweest. Ik heb alle provinciale, amateuren profreeksen doorlopen.”
Wanneer heb je dan besloten toch voor die profcarrière als trainer te gaan?
“Eigenlijk pas toen Lommel mij een voorstel deed. Ik wilde gewoon mijn best doen bij de club waar ik op dat moment was. Zo heb ik het ook bij KV Mechelen gedaan. Als je stappen wil zetten, kan je best niet te ver vooruitkijken. Anders ben je te snel gefrustreerd en verlies je onnodig energie. Ik denk dat je al je energie in het heden moet steken. Als het dan goed is, dan kan je een volgende stap zetten.”
Je bent daar wel sterk in, is gebleken vorig jaar.
“Mijn eerste jaar als proftrainer was wel een jaar om u tegen te zeggen. Qua extrasportieve zorgen is het een zwaar jaar geweest. Maar ik kijk er met ongelofelijk veel voldoening op terug. Dat is een jaar dat ik niet snel meer zal meemaken. Die extremen zijn zo groot.”
Sommige waarnemers gaan zelfs zo ver te zeggen dat de extrasportieve storm jullie net geholpen heeft in jullie sportieve prestaties.
“Zo simpel was het niet. Spelers zaten met vragen. We hebben enkele keren met de groep samengezeten en de spelers duidelijk gemaakt in welke zaken ze hun energie konden steken en welke zaken ze toch niet konden controleren. We hebben geprobeerd de spelers voor ogen te laten houden dat wat er ook gebeurde, ze altijd hun best moesten doen voor de club. Dat dat ook in hun eigen belang was. Iedereen had er baat bij dat de prestaties en de resultaten goed waren.”
Wat was de grootste uitdaging?
“Ik ben er het meest trots op dat de groep voor elkaar door het vuur is blijven gaan, ook toen er veel modder naar ons is geworpen. Ook door de concurrenten. De spelers en ikzelf zijn er rustig onder gebleven en zijn blijven prestaties leveren. Het mooiste wat we bereikt hebben, is natuurlijk de bekerfinale. We hadden zes weken geen wedstrijd, maar hebben de intensiteit op training toch hoog kunnen houden. Doelman Michael Verrips heeft enkele mooie reddingen gedaan, maar het werk op training was de sleutel om die wedstrijd naar ons toe te trekken.”
Heeft Beerschot jullie toch niet op scherp gezet?
“Hoe meer er met modder werd gesmeten, hoe meer munitie je krijgt om spelers aan te vuren en hoe sterker je naar elkaar toegroeit. Maar het is niet zo dat die actie van Beerschot olie op het vuur was. Het is gewoon jammer dat een concurrent die er sportief niets mee te maken had, de zaak toch heeft aangegrepen om sportief iets te verwezenlijken. Dat heb ik één keer aangehaald vorig jaar en één keer herhaald met de uitspraak van het BAS, maar ik wil er niet meer op terugkomen. Nu moeten we weer focussen op onszelf.”
Wanneer zou het seizoen geslaagd zijn?
“Een seizoen zonder zorgen, waarin je in het midden van de rangschikking eindigt. Alles daarboven is meegenomen.”
Is het niet onmogelijk beter te doen dan vorig seizoen? De beker kunnen jullie niet winnen en kampioen worden zal moeilijk zijn.
“Ik denk dat we nog altijd mooie zaken kunnen doen. We moeten de volgende stap in de groei zetten. De bekerfinale was heel mooi, maar was iets extra’s. We moeten focussen op de volgende stap: een stabiele eersteklasser worden.”