Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Kind & gezi(e)n
Met Pippa (7) naar het kinderplanetarium van Urania in Hove
Het perfecte dagje-uit samen met uw kind, luidde de opdracht van de redactie. Ik wist meteen wat ik wou: met de kajak samen met Pippa (7) de Kleine Nete afpeddelen van Herentals naar Grobbendonk. Schoon voor foto’s, zo in de natuur. Maar dat is les één: wat het perfecte dagje-uit voor u is, is dat niet noodzakelijk voor uw kind. Dus werd het Volkssterrenwacht Urania in Hove, voor de vierde keer.
Wij gaan niet op reis deze zomer. Eigenlijk gaan wij nooit op reis. Volgens mij moet je die reiscultuur toch een beetje van thuis hebben meegekregen, en als kind ben ik nooit op reis geweest. Mijn vader was duivenmelker, dat ging niet. Mijn hele lagereschooltijd – tot het vijfde want toen verhuisden we – speelde ik op straat of ‘in den brem’ met de buurkinderen in Sint-Antonius (Zoersel). Als de anderen weg waren, mochten wij dan hun goudvissen eten geven. In ruil brachten ze soms een souvenir mee. Zo bezit ik nog een luciferdoosje met schapenwol uit Wales. Ik denk dat ik al zeven was toen ik voor het eerst de zee zag, en eigenlijk was het dan zelfs de zee niet maar de Oosterschelde, want we gingen gewoon mosselen kopen in Yerseke. Daguitstappen waren er wel, in de bouwvakantie. Dat wisselde tussen de Zoo van Antwerpen, de Efteling en later Bobbejaanland. Ik ben nog altijd meer iemand van daguitstappen dan van meerdaagse trips, en gelukkig is mijn dochter juist hetzelfde. Pippa heeft autisme, maar is verder wel normaal begaafd. Dat autisme is niet alleen een beperking, maar schept ook mogelijkheden. Ze is vasthoudend, ijverig, vrolijk, eerlijk (ze kan écht niet liegen), lief, gefocust en kan een mateloze interesse in bepaalde onderwerpen ontwikkelen. Haar geheugen is veel beter dan het mijne – maar dat kan met de leeftijd te maken hebben. Als ze eenmaal een huisnummer heeft gezien, vergeet ze dat nooit meer.
Dinosaurussen
Als je hoort dat je kind autisme heeft, ga je even door een rouwperiode, maar ik zou haar niet meer anders willen nu, in de hoop dat ze er zelf later niet te veel last van heeft. Bij uitstapjes moet je er wel wat rekening mee houden. Ik herinner me een rampzalig bezoek aan het Suske en Wiske-Kindermuseum in Kalmthout, dat was opgebouwd volgens een doorschuifsysteem waarbij je opdrachten in kamers moest afwerken. In elke kamer hing een timer. Pippa flipt op timers en biep-geluidjes. Gelukkig was het personeel begripvol en kregen we ons toegangsgeld terug. Toevallig liep in het nabijgelegen Arboretum een paaseierenzoektocht, en van zoektochten is Pippa altijd wild. Intussen is het Suske en Wiske-museum vernieuwd, dus veel kans dat die timers weg zijn. Pippa is een kind van periodes. In 2017 was ze in de ban van dinosaurussen, waardoor we twee keer Dino World in Brussels Expo bezocht hebben. Vorige zomer stond in het teken van sterren en planeten, met als gevolg dat we toen twee keer het kinderplanetarium in Volkssterrenwacht Urania in Hove hebben bezocht, de maansverduistering op 16 juli in Urania hebben meegemaakt – het was te bewolkt maar we konden wel ruimtestation ISS zien passeren – en het Planetarium in Brussel. Dat laatste viel tegen, we hebben toen ongeveer een uur naar een film over zonnestormen gekeken. Ter afwisseling ging ik met Pippa ook naar de Zimmertoren in Lier, maar het onbestemd getik van al die klokken vond ze te akelig.
Gobelijn-telescoop
“Het is de vierde keer dat we gaan”, zegt ze opgewonden in de auto. Pippa houdt van herhalingen. Onderweg somt ze alle planeten op. Ken je de volgorde nog?, vraag ik. Dat wás in de juiste volgorde mama, antwoordt ze. Dat zijn dus dingen die ik zelf niet kan onthouden. De kinderplanetariumvoorstellingen zijn op woensdag en zondag om 14.15u en vrijdag om 19.45u. Onze gids is net als vorig jaar Matti, en hij is echt een gasreus – om in de heelalterminologie te blijven – voor kindervoorstellingen. Hij doet dat fantastisch en met een prachtig accent. Volgens mij is hij leraar Nederlands of geeft hij lessen woordkunst. Van Venus maakt hij de meisjesplaneet, Neptunus is de protjesplaneet door het methaan en dwergplaneet Pluto is dus niet naar Pluto de hond genoemd, maar juist omgekeerd. De Sirius, Cassiopeia, wormgaten: alleen al het aanhoren van die mooie woorden vind ik een genot. Dat de zon binnen 4,5 miljard jaar ontploft en de mens dan net als de dinosaurussen zal uitsterven, verontrust de kinderen precies niet al te erg. Door de Gobelijn-telescoop naar de zon kijken in de uitkijktoren is niet aan Pippa besteed. Te eng. Maar dat ze van Matti een écht stukje vallende ster of ruimtesteen mag vastpakken, vindt ze wel tof. “Dat stinkt naar euro”, zegt ze, zich nog herinnerend van vorig jaar toen Matti vertelde dat het naar nikkel ruikt. In de cafetaria kan je een Milky Way of een Mars eten. Wij gaan net als vorig jaar buiten met een boekje uit de astroshop.