“In de bus heb je meer last van dronkaards dan van agressie”

Voormalig chauffeur uit Viersel bundelt columns over zijn leven achter het stuur

“Ik ben waarschijnlijk de hoogstgekwalificeerde lijnbuschauffeur ter wereld die het zo lang heeft volgehouden”, zegt Jurgen Hoefkens (54) uit Viersel. De man heeft twee universitaire diploma’s op zak, maar reed elf jaar met een lijnbus. Zijn ervaringen publiceert hij nu in Het leven zoals het

is: de lijnbus.

In zijn elfjarige carrière als buschauffeur tussen 2007 en 2018 publiceerde Jurgen geregeld buscolumns op zijn eigen website. In 2017 ging de Gentse arts Egmont Ruelens een jaar undercover met een lijnbus rijden, wat tot het boek Dokter aan het

stuur leidde. Geïnspireerd door dat boek, en omdat hij zijn columns toch had liggen, besliste Jurgen ze nu ook zelf in eigen beheer uit te geven. De Lijn moet nog niet sidderen en beven, want hoewel zijn columns maatschappijkritisch en sarcastisch zijn, is het geen afrekening met het verleden.

“Dat kan later in mijn memoires altijd nog komen, maar ik heb het nu wat luchtig gehouden, hoewel er veel wantoestanden zijn bij De Lijn en bij de pachters. Zelf heb ik altijd via Oostmalle Cars voor De Lijn gereden.”

Genoeg van politiek

Jurgen is afkomstig uit Broechem en studeerde wijsbegeerte en internationale politiek. Twee universitaire masterdiploma’s die hem achtereenvolgens op het Provinciaal Instituut voor Hygiëne en de liberale kabinetten van Ward Beysen, Ann Coolsaet en Luc Bungeneers deden belanden. In 2004 vertrok hij met ruzie bij toenmalig schepen Bungeneers in Antwerpen.

“Dat proces heeft tot 2008 gelopen”, vertelt Jurgen. “Ik had toen eventjes genoeg van politiek, was echt gedegouteerd door de gang van zaken. Omdat ik opgegroeid ben aan de busstelplaats in Broechem en dat leven als buschauffeur me altijd geïntrigeerd heeft, ben ik via de VDAB mijn opleiding tot buschauffeur gaan halen. Ze dachten dat ik het nooit lang zou volhouden. Ik mocht direct beginnen bij Oostmalle Cars. Als lijnchauffeur die bij een pachter werkt, val je tussen twee stoelen: je loon wordt door de pachter betaald, maar je moet tegelijkertijd naar de pijpen van De Lijn dansen. Ik heb drie maanden op de stadslijnen in Turnhout gereden, deed jarenlang de sneldienst 605 via Sint-Job en de E19 en heb nadien de 602 van Meersel-Dreef tot station Antwerpen gedaan.”

Verbale agressie

Of hij de agressie zag toenemen? “Nee, eigenlijk heb je als chauffeur meer last van dronkaards, vind ik. Zelf ben ik één keer echt met zware verbale agressie geconfronteerd geweest. Ik had in Rijkevorsel een groep vrouwen van vreemde origine opgepikt die van gevangenisbezoek in Merksplas kwamen. Ze hadden nog een tienerjongen aan boord. Dat gezelschap zette een kin

Jurgen Hoefkens Voormalig buschauffeur “Ik ben waarschijnlijk de hoogst gekwalificeerde lijnbuschauffeur ter wereld die het zo lang heeft volgehouden.”

derwagen onbeheerd en los in het midden en ging zelf op de achterbank zitten. In een bocht viel die om en rolde de baby eruit. Ik kon er zelf niets aan doen, maar die jongeman kwam mij uitschelden voor ‘boulet’ en ‘racist’. Ik heb toen een noodnummer gebeld en toen ik op de Rooseveltplaats aankwam stonden er vier combi’s en een groep controleurs klaar. Uiteindelijk bleek het om een groep illegalen te gaan.”

Maar Jurgen leerde ook vrienden kennen op de bus. En zelfs meer dan dat: “Ik heb mijn ex-partner zo leren kennen. Hij was helemaal op de dool. Ik merkte dat hij op de duur alleen nog met mij meereed. Hij was 25 jaar jonger, maar ondanks dat leeftijdsverschil hebben we drie jaar samengewoond. Ik heb al zijn papieren in orde helpen brengen en uiteindelijk is hij zelf buschauffeur geworden. Onze relatie is nu voorbij, maar met fierheid kan ik zeggen dat ik een kansarme uit de goot heb gehaald en aan een toekomst heb geholpen.”

Van Viersel naar Lier

Van mei 2014 tot mei 2015 mocht Jurgen door een klein herseninfarct niet met de bus rijden. “Ik herbegon en het liep goed, maar toen kreeg ik nierproblemen en moest ik vier keer per dag insuline inspuiten. Dat was niet evident tijdens mijn dienst, want de hygiëne in die gebouwen van De Lijn is niet goed en er kwam weinig begrip. Op de duur deed ik het gewoon achter het venster aan mijn stuur. Dat gebrek aan respect na tien jaar hard werken deed pijn. Op een dag kreeg ik een waarschuwing zonder sanctie omdat ik te vroeg aan de Rooseveltplaats was gekomen. Ik had zogezegd niet lang genoeg gewacht aan de bufferhalte. Uiteindelijk is mijn arbeidsovereenkomst verbroken om medische redenen. De VDAB weet niet goed wat ze met mij moet aanvangen. Ik ben overgekwalificeerd voor arbeidersjobs, maar voor administratieve jobs zit ik met ‘een gat van elf jaar’, zeggen ze. Ik heb nu een jobcoach. Intussen heb ik wel weer interesse in politiek. Een job bij een overheid zou me aanspreken. Binnenkort verhuis is na 25 jaar van Viersel naar Lier. Ja, het is wel wat raar, een ex-buschauffeur die zelf in een dorp woont waar geen lijnbussen meer rijden. Waarschijnlijk laat ik als afscheid een exemplaar van mijn boek hier achter in

de boekenkast aan de parochiezaal.”

FOTO KMA Jurgen Hoefkens met zijn boek Het leven zoals het is: de lijnbus.