Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Pluske, het geheime wapen van Kruijswijk
Laurens De Plus (23): meesterknecht en Alaphilippeinformant
En nog een Belg die uitblinkt in de Tour. Laurens De Plus (23) is een meesterknecht voor Steven Kruijswijk: een egaal maar slopend tempo op de Tourmalet en de Mur de Péguère, met wat inside-info over de oudploegmaats van de Deceuninck-Quick.Step erbovenop. “Die mannen zijn mijn vrienden. Ik gun het hen. Maar ik wil ook dat Alaphilippe kraakt.”
Laurens De Plus zit op de massagetafel. De kineruimte in het hotel van Jumbo - Visma doet tijdelijk dienst als perszaal. Naast hem zit George Bennett met twee journalisten en ook de stem van Mike Teunissen echoot ergens door de kamer. De akoestiek is vreselijk, de kakofonie totaal.
Zo succesvol is de Tour voor Jumbo - Visma dat alle renners het tegelijk moeten uitleggen. De Plus zelfs aan vijf journalisten samen. Een Nederlandse verslaggever wil graag weten wat hij zoal opsteekt van kopman Kruijswijk. De Plus zonder verpinken: “Dat ik mijn persconferenties zo kort mogelijk moet houden.”
Jongensboek
De Plus noemt Kruijswijk altijd
Stevie, zoals Kruijswijk hem dan weer Pluske noemt. Personages in het jongensboek dat deze Tour voor beide renners is.
“Op dit moment is het vertrouwen gewoon supergroot”, zegt De Plus. “We hebben een kopman die blinkt in zijn velleke.
Die ’s ochtends met een big smile een speech heeft in de bus. Onvergetelijk wat we hier meemaken. Memories voor het leven. Ik was nochtans aan de Tour begonnen met wat twijfels. Maar na de ploegentijdrit waren die allemaal weg. Sindsdien draait het allemaal perfect: de sprinttrein en de klimtrein.”
In de Pyreneeën blonk De Plus uit: zaterdag op de Tourmalet, zondag op de Mur de Péguère. Daar ging hij zo hard dat kopman Kruijswijk aangaf dat het gerust een tandje minder mocht. Nadat hij in het voorjaar vooral voor Primoz Roglic heeft gereden, is dat de omslag die De Plus bij Kruijswijk moet maken: geen korte, intense versnellingen –
nitro’s zoals Roglic ze noemt – maar wel één strak tempo.
“Bij Primoz gaf ik er af en toe een snok aan”, zegt De Plus. “Om iedereen meteen de adem af te snijden. Dat is ook meer mijn stijl van klimmen. Maar Steven is een andere renner, iemand die gewoon nooit kapot gaat. Daar gaat hij straks in die zware Alpenritten zijn voordeel mee doen. Hij wil een egaal, slopend tempo. Het voordeel is dat ik het zelf ook veel langer kan volhouden zo.”
Op de Tourmalet reed De Plus zelfs tot 2.7 kilometer van de streep mee voorop. Volgens kopman Kruijswijk behoort bij de vijftien beste klimmers in deze Tour.
“Maar op zich doe ik in nu niks anders dan wat ik in de Tirreno Adriatico of in de UAE Tour heb gedaan”, zegt De Plus. “Omdat dit de Tour is worden die prestaties uitvergroot. Neen, dit is niet de beste vorm van mijn leven. Toen ik aan de Giro begon zat ik op hetzelfde niveau. Alleen is het toen naar de andere kant gevallen: topvorm en ziekte liggen heel dicht bij elkaar.”
Daar is De Plus nu heel erg op zijn hoede voor: halverwege het interview vraagt hij om een ontsmettende handcrème. Hij heeft ook aan de persmensen van Jumbo - Visma gevraagd om zijn media-verplichtingen zo kort mogelijk te houden.
“Ik wil ’s middags slapen”, legt hij uit. “Als je in interviews te veel over de koers moet praten staat je lichaam ineens weer op on en lukt
dat niet meer.” Geen spion
Wij willen het graag – heel snel dus – nog over twee onderwerpen hebben. Te beginnen bij gele trui Julian Alaphilippe. De Plus reed de voorbije twee jaar zelf voor Deceuninck - Quick.Step: hoe is het om nu tégen al die oud-ploegmaats te rijden?
“Echt raar”, zegt hij. “Veel van de mannen zijn vrienden geworden. Zondag heb ik ze nog een berichtje gestuurd: straf hoe Morkov, Lampaert, Asgreen en Richeze op kop rijden van het peloton. Die mannen zouden ook kunnen zeggen: Foert, daarvoor zijn we niet naar de Tour gekomen. Maar ze nemen die rol helemaal op.”
De Plus praat ook in de koers geregeld met de ploegmaats van vorig jaar.
“Een beetje lol maken”, zegt hij. “En ondertussen kijken hoe het zit. Ik ken het huis natuurlijk als geen ander. Tactisch kunnen we daar ons voordeel mee doen. Een spion moet je mij niet noemen, maar ik zeg dan Julian, ça va, mec.
Of ik informeer eens bij Devenyns hoe het met zijn benen is. Ik kan maar proberen. (lacht) Die mannen zijn allemaal vrienden, ik gun ze alle succes van harte. Maar tegelijk wil ik dat Alaphilippe kraakt. Ik ben hier voor Kruijswijk.”
“Trouwens, mijn broer werkt op de service course van Ineos. Daar heb ik ook mijn mannetje. Hij plakt de tubes, dus het is geen wonder dat Kwiatkowski geparkeerd stond op de Tourmalet.”
(lacht)
De persman van Jumbo - Visma laat weten dat we aan de laatste vraag toe zijn. Het wordt de klassieke afsluiter bij een verhaal over een knecht die goed presteert. Als de Plus in deze Tour bij de vijftien beste klimmers hoort, wil hij dan niet voor eigen rekening rijden?
“De afspraak was dat ik tot aan de Giro in dienst zou rijden”, legt hij uit. “Maar door die ziekte is het allemaal opgeschoven. Als ik met nu met mannen als Roglic of Kruijswijk op stage ga, merk ik snel dat zij nog zoveel meer inhoud hebben. Dan kan ik nog beter een paar jaartjes wachten. Liggen knokken voor plaats vijftien of twintig in een grote ronde, dat geeft geen zin. Wat we nu doen – met een kopman knokken voor het podium – is zoveel mooier.”
“Voor eigen rekening rijden? Knokken voor plaats vijftien of twintig in een grote ronde, dat geeft geen zin. Wat we nu doen is zoveel mooier.” Laurens de Plus