Jagen op geld

Laten we het eens hebben over jagers in Zimbabwe. Om de haverklap arriveren daar mensen – vaak Amerikanen – met een behoorlijk budget en ettelijke schietgeweren in hun bagage. Het zijn toeristen zoals men die in koloniale tijd regelmatig in Afrika zag opduiken, met slechts één bedoeling in het achterhoofd: het afschieten van giraffen, neushoorns, olifanten en vooral leeuwen, de ultieme trofee. Na wat succesvol geknal kunnen ze dan voor de foto trots poseren naast het karkas, soms zelfs kussend met hun lief.

De praktijk zorgt internationaal voor heel wat verontwaardiging, maar de jagers halen ter verdediging het argument aan dat hun bloeddorstige bezoekje goed is voor de lokale bevolking. Zo kan die, aangezien de Amerikaanse fauna-enthousiasten alleen de buitenkant van het afgeschoten beest nodig hebben om dat later thuis te laten opzetten, profiteren van het afgeschoten vlees. Alsof ze ter plekke geen jagers hebben.

Maar hun belangrijkste punt is dat ze tijdens hun visite veel geld in de economie van Zimbabwe pompen. En al zal er ongetwijfeld fors moeten worden betaald voor een jachtvergunning (met waarschijnlijk een streepje smeergeld links en rechts), er blijkt uit cijfers dat er amper 3% van die

sweet, sweet dollars bij de lokale bevolking terecht komt. En dat brengt me bij de cruiseschepen die alsmaar vaker in Antwerpen aanmeren. Zoals u onlangs in uw krant kon lezen, vindt Toerisme Vlaanderen dat geen echte meerwaarde voor ’t Stad. “Antwerpen mag niet te veel toeristen aantrekken”, klinkt het daar.

De organisatie maakt zich niet zozeer zorgen over de mogelijkheid dat cruisetoeristen tijdens hun bezoek aan Antwerpen een tweeloop bovenhalen en op jacht gaan. We hebben weliswaar minder historische gebouwen dan Zimbabwe leeuwen heeft, maar die kan je moeilijk afknallen en thuis in je tuin zetten. De extra bagagekost alleen al zou enorm zijn.

Nee, volgens Toerisme Vlaanderen is ons grote probleem dat van Zimbabwe: die toeristen geven hier niet genoeg geld uit. De lokale bevolking (pardon: middenstand) heeft er amper iets aan, want hun tijd in Antwerpen is zodanig beperkt dat er amper een maaltijd af kan. Als ze die al willen betalen, want een cruise werkt volgens een prijzige all-informule. Ze doen een snel rondje door het stadscentrum en gaan daar meteen weer via de nog warme loopplank weer aan boord, op naar de volgende haven. Maar dat alles wil niet zeggen dat Antwerpen cruisetoeristen met de nek moet aankijken, zoals het stadsbestuur in uw krant zelf ook aangaf. Vorig jaar gaven die plezierpassagiers meer dan 2 miljoen euro uit in ’t Stad. Ik weet niet hoeveel procent dat van hun totale vakantiebudget is, maar het lijkt me toch geen kattenpis. Al zullen we natuurlijk een en ander moeten herbekijken zodra Amerikanen in een bermudashort onze koetspaarden beginnen afschieten.