Het mag voortaan ook lelijk

De groeven in zijn voorhoofd waren dieper, zijn blik grimmiger. En het scherpe discours van de anders goedgemutste Simon Davies verraadde het helemaal: Anderlecht maakt zich zorgen na de 1-2-nederlaag tegen Antwerp. De slechtste start sinds 92 jaar is een feit. Drie punten van ongerustheid.

1. Minder naïef zijn

“Het is meer frustratie dan zorgen”, zuchtte trainer Simon Davies achteraf, wrijvend over zijn kruin, zijn ogen iets dieper in de kas. Maar ze zijn er dus wel, die zorgen. Na zeven speeldagen telt paars-wit slechts 5 punten. Het is geleden van 1927 dat paars-wit nog zo dramatisch aan de competitie begon. Anderlecht degradeerde dat seizoen.

Anno 2018 voetbalt Anderlecht niet als potentiële daler. Het had gisteren - zoals altijd - de bal, maar het was Antwerp dat er meer mee deed. Tot ergernis van Davies en ongetwijfeld ook Vincent Kompany, die na de wedstrijd in de kleedkamer sprak en het discours bepaalde. Niemand die de ingeslagen weg - “Het is Belgische asfalt, vol putten en stenen dus”, dixit Van Crombrugge - al wil verlaten. Maar Anderlecht zoekt nu wel de pechstrook op en vraagt om een eerste toegeving te maken.

“Defensief willen we altijd de perfecte wedstrijd spelen”, zei Davies met een monkellachje. “Soms is het wat naïef. We moeten ook lelijker durven spelen. Jonge spelers doen wat wij hen vragen, maar bij momenten mogen ze ook kiezen om de lange bal te spelen. Soms is dat ook nodig, zeker op momenten dat het moeilijk is. Drop dan maar een paar ballen achter die defensie. Dan weet een tegenstander dat we daarop ook gevaarlijk kunnen zijn. En dan kan je nadien weer voor de korte opbouw kiezen. We moeten dus meer afwisselen.”

Lees: spelers mogen niet te slaafs opvolgen wat hen opgedragen wordt. Het besef dat schoonheidsprijzen niet bestaan, hakt er wel in als je amper vijf punten telt.

2. Leiders gevraagd

Wie na de zege tegen Standard durfde denken dat het beter is zonder Vincent Kompany tussen de lijnen, weet nu wel beter. Dit Anderlecht snakt naar spelers met ervaring. Faris Haroun en Steven Defour tellen samen quasi evenveel wedstrijden als heel de basiself die Anderlecht zondag tussen de lijnen bracht.

Voor de cijferfetisjisten: Antwerp bracht 3.088 profmatchen tussen de lijnen, Anderlecht 908 (zie tabel rechts). De zege van Antwerp was er een van het métier van negen doorwinterde profs, aangevuld met het talent van Buta en de zotheid van Lamkel Zé. Zet Refaelov en Mbokani bij Anderlecht en de thuisploeg wint. Maar paars-wit wil de leeftijd niet inroepen als excuus. In afwezigheid van Kompany moeten anderen dat gemis maar opvangen. Davies had het impliciet over spelers als Sandler en Vlap, die de bal niet weggewerkt kregen voor de 1-2. “We hebben spelers nodig die opstaan”, is Davies duidelijk. “Onze jonge spelers leren hier enorm veel uit. Maar de meer ervaren spelers moeten ook opstaan en leiders zijn. En dan bedoel ik spelers van 22 of 23 jaar. We moeten meer karakter tonen, meer leiderschap. Kwaliteit hebben ze, dat hebben we getoond door de meeste matchen tot nu toe te controleren. Maar als het er wat harder aan toe gaat, moeten we scherper zijn en wat meer gif tonen.”

3. Fitheid van Nasri

In die optiek is het vreemd dat Samir Nasri niet eens in de selectie zat. De Fransman telt meer dan 500 wedstrijden als prof. “Samir miste veel trainingen in de aanloop doordat hij ziek was. Daarom werken we hard om zijn fitheid op te krikken zodat hij zijn rol dit seizoen kan spelen”, verklaarde Davies.

Tegen Standard was hij ook al ‘ziek’. Vorige woensdag speelde hij nochtans wel nog mee in de testimonial van Kompany, maar daar toonde Nasri amper verschil met de profs die al gestopt waren. Zeker tegen een machine als Antwerp is dat link.

Anderlecht zit dan ook met te veel spelers die nog niet klaar zijn. Chadli is nog steeds aan het groeien, Sambi Lokonga is pas terug na negen maanden afwezigheid. Vandaar ook zijn twee gele kaarten volgens Davies: “Misschien was hij een beetje moe waardoor hij die tackle te laat inzette.”

En dan is er nog dat lamlendige begin na de rust. En een tweede helft waarin Anderlecht weer amper kansen creëert. “We hadden een tegengoal nodig om weer op gang te komen. Dat we na de rust tijd nodig hadden om in de match te komen, is niet voor het eerst. Dat is onaanvaardbaar.”

Anderlecht is er simpelweg nog niet klaar voor en dat begint nu ook bij Davies en co te dagen. Vandaar dit discours, vandaar dat de puntjes op de i worden gezet. In de hoop dat het iets oplevert. Het moet namelijk. Zondag wacht de verplaatsing naar landskampioen Club Brugge. Wat kan dit Anderlecht dáár uitrichten?