Twaalfde man

Zaterdag speelde de twaalfde man een opvallende rol op het Kiel. Ik zal me wellicht niet populair maken bij enkele kritische fans, maar je eigen spelers uitfluiten nog voor ze een bal hebben geraakt, lijkt me géén goede ingesteldheid. Scanderen dat je trainer moet ophoepelen nadat je ploeg net op voorsprong is gekomen in een gesloten thuiswedstrijd, is al helemaal bizar. De twaalfde man heeft een grote impact op het Kiel. Vaak in positieve, maar soms ook in negatieve zin. Alleen de allergrootsten der aarde, zoals Neymar en Cristiano Ronaldo, gingen beter voetballen nadat ze door de eigen aanhang op de korrel werden genomen. Jongens als Emeric Dudouit, Grégory Grisez en Loris Brogno liggen overduidelijk niet in de bovenste schuif bij de fans. Je kan discussiëren over hun kwaliteiten, maar ze uitfluiten? Die kerels vóélen dat en ze gaan er verkrampt door voetballen. Het siert Stijn Vreven dat hij het na de wedstrijd voor zijn spelers opnam. Dat hij uw krant een veeg uit de pan gaf omwille van de kritische berichtgeving, kunnen we heus wel hebben. Of we de lat te hoog leggen, zoals Vreven aangeeft, durven we weliswaar te betwijfelen. De ambitie van de club is promotie naar 1A, de huidige spelerskern is zelfs samengesteld met het oog op 1A. En dan volstaat een teleurstellende 1 op 9 op verplaatsing niet. Akkoord, het is nog vroeg in het seizoen en de weg is nog lang. De zege tegen Lommel, de derde opeenvolgende thuiszege zonder tegengoal, is een opsteker. Maar het negatieve sfeertje, dat er al hing in ’t Westelse Kuipje, is nog niet verdwenen. Daarvoor moeten er ook op verplaatsing punten gesprokkeld worden. Het is bij momenten een hondenjob, trainer zijn van Beerschot. Maar alleen door een reeks zeges zal Vreven de kritische twaalfde man weer achter zich krijgen.

Nog dit: eerste invaller Tarik Tissoudali, technisch gezien dus ook de twaalfde man, deed wél wat een club van z’n twaalfde man verwacht. De immer minzame Nederlandse Marokkaan maakte zijn truitje nat, toonde drang naar voren en besliste de wedstrijd met zijn eerste goal van het seizoen. Hij formuleerde het na de wedstrijd ietwat omslachtig, maar het komt ongeveer hier op neer: ook als invaller speel je voor de ploeg en voor de trainer. Je speelt altíjd samen, met één doel. In goede en slechte tijden. Die ingesteldheid toonde Tarik, maar ontbrak bij een deel van het thuispubliek. In de volgende thuiswedstrijd, tegen Anderlecht nota bene, kan en moét dat beter!