Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Wintervuur, winterbuur
Zaterdag ging op de Dam de achtste en laatste editie van Wintervuur van start. Nog tot 4 januari wordt u er getrakteerd op een mix van theater, muziek en - waarom
ook niet - een heuse hot tub.
Ik ging er, zoals u elders in deze krant kan lezen, een kijkje nemen. De locatie is een tikje surrealistisch. Op het Wintervuurplein, onder een betonnen viaduct van de Ring, naast het Lobroekdok en vlakbij de nieuwe fietsersbrug, werd een dorpje neergezet met acrobaten, kermis, een concertschuur, een heleboel lichtkransen en vuurkorven waar de bezoekers hun verkleumde ledematen kunnen verwarmen. Dat mutsen en overjassen nadien, met dank aan de sfeervolle houtskoolrook, hoogstwaarschijnlijk langs de wasmachine (of de droogkuis) moeten passeren, daar leek niemand zich aan te storen.
Waar wel over werd gemopperd is het gegeven dat dit, na zestien jaar en acht edities, dus de laatste editie van Wintervuur is. Zo werd me gevraagd waarom het stadsbestuur heeft besloten om het podiumfestival niet langer te financieren. “Gaat het geld nu naar die robocops met hun brommers en machinegeweren? Of kunnen ze de benzinekosten voor hun
Bearcats (de twee jaar geleden door de politie aangekochte
pantserwagens) niet betalen? Want die heb ik eigenlijk nog nooit iets zien doen. Dat is toch een beetje bizar?”, aldus een jolige en lichtjes beschonken bezoeker.
Ik moest hem het antwoord schuldig blijven. Al bedacht ik me wel dat het waarschijnlijk een goede zaak is dat er tot dusver geen reden was om hogergenoemde voertuigen in te zetten en ging ik elders op het Wintervuurplein met wat andere bezoekers een babbeltje slaan.
Zo geraakte ik aan de praat met een jong koppel. Ze waren beiden heel enthousiast over Wintervuur, maar tijdens het interview keken ze me nogal vreemd aan. “Ik ken u van ergens”, zei de man. Zijn aangezicht zei me ook wel vaag iets, maar wie, waar en hoe was voor beide partijen niet meteen duidelijk. Een paar minuten later - ik was zopas bijna een schoen in de modder verloren - kwam hij op me afgelopen: “Jij was ooit onze buurman!” Huh? “We hebben een hele tijd in hetzelfde steegje aan de Diepestraat gewoond.” Ah, zo. “Dit is het mooie van Wintervuur, hier komt iedereen elkaar opnieuw tegen.”
Het enige dat zaterdag op het Wintervuurplein eigenlijk nog ontbrak waren de Bearcats, rijkelijk versierd met veelkleurige, knipperende lampjes die op het ritme van de feestelijke fanfare een geweldige lichtshow ten beste gaven.