Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Kim Clijsters: “Ik geniet nog elke dag van deze uitdaging”
Vijf maanden na aankondiging van terugkeer: eerste balans
De Kimback krijgt steeds duidelijker vorm. De eerste drie toernooien liggen vast, de entourage is ingevuld en de conditie groeit dag na dag, zo meldt de 36-jarige Limburgse. “Sommige mensen vinden het een beetje zot, maar ik geniet elke dag van deze uitdaging.“
36 jaar oud. Drie kinderen. Zeven jaar afwezigheid. Leg nog eens uit wat je tot deze comeback brengt?
“Het is begonnen met een aantal kleine momenten die me triggerden. Mensen zeiden dat ik na drie maanden training weer in de top twintig zou staan. Aanvankelijk lachte ik die opmerkingen weg, maar vooral op toernooien begon de ambitie weer op te laaien. Thuis met de kinderen verdween die aandrang dan wel weer. Dat sleepte een aantal maanden, zelfs een jaar aan. Begin vorig jaar tijdens de Australian Open overtuigde mijn man Brian me: Probeer een aantal maanden om te zien hoe je lichaam reageert en dan hak je in de zomer de knoop door.
Ook Jada wilde toen al graag dat ik zou terugkeren. Ik begon wat intensiever te sporten. Na ons derde kind wilde ik sowieso opnieuw fitter worden. Ondertussen groeide in mijn achterhoofd de gedachte aan een comeback op het circuit.”
Wat gaf dan de doorslag?
“Toen ons jongste kind Blake naar school ging, kreeg ik overdag voldoende tijd om te trainen. In augustus viel de beslissing. Ik kon een half jaar lang genoeg trainen om te ondervinden of deze missie kan slagen. Waarom? Het is vooral de passie. Tot op dit ogenblik is er geen dag geweest dat ik er niet van heb genoten. Ik tennis gewoon heel graag. (lacht)
Ik weet dat het een beetje zot is, maar ik geniet wel van die uitdaging.”
Wat is het moeilijkste aan je comeback?
“Dat ik mijn gezin een aantal weken zal moeten missen. Tot nu toe is de impact op ons gezinsleven verwaarloosbaar. Ik heb zo’n acht maanden kunnen trainen zonder dat het de kinderen beïnvloedde. Het enige verschil is dat ik ’s avonds iets vermoeider ben dan voorheen.”
Sommigen vragen zich af of je dit voor het geld doet.
“Daarmee ben ik niet bezig. Ik doe gewoon mijn ding. Soms worden dingen gezegd en geschreven, maar daar lach ik eens mee.”
Hoe hoog leg je de lat?
“Qua beweeglijkheid moet ik alleszins nog verbeteren, maar qua resultaten kan ik moeilijk doelen vastleggen. Ik kan evenmin zeggen hoelang dit avontuur zal duren. Dat hangt allemaal af van hoe ik mij voel. (lachje) Jullie zouden liever een sensationeler antwoord horen, maar zo bekijk ik het momenteel. ”
Heb je veel reacties gekregen van
collega’s?
“Toch wel, maar vraag me nu niet wat de speciaalste was. Het waren er ook zoveel en de aankondiging is ondertussen al zo lang geleden. En neen, niemand heeft me zot verklaard. (grijnst) Althans, niet in mijn gezicht.”
Begin november liep je een knieblessure op. Hoe hard kwam dat aan?
“Eigenlijk heb ik mezelf toen een beetje verbaasd. Ik zat zeker niet in zak en as. Nooit heb ik gedacht:
Laat het nu maar. Het hoeft niet meer. Integendeel. Ik heb me heel snel aan de nieuwe situatie aangepast.”
Je bent al twee keer moeten stoppen wegens blessures. Wordt dat je grootste hinderpaal?
“Zo denk ik niet. Als je met die gedachte op het veld stapt, kan je beter stoppen. Uiteraard probeer ik mezelf zo goed mogelijk te verzorgen. Op dat vlak voer ik uit wat Sam en Matthijs (haar fysiektrainers, red.) me zeggen.”
Heb je de voorbije zes maanden twijfels gehad over deze missie?
“Eigenlijk niet. De WTA geeft me
de vrije hand in mijn programma, waardoor ik kan spelen waar ik wil. Daardoor durfde ik de knoop door te hakken.”
Hoe ver sta je van je competitiegewicht?
“Uiteraard moeten er nog wat kilo’s af. Dat is alleszins één van mijn opdrachten voor de volgende weken. Nu mijn knie hersteld is, kan ik vaker gaan joggen.”
Zijn er nog leemtes op je palmares die je wil opvullen?
“Het toernooi van Charleston, dat ik nu op mijn programma heb staan, meldde me dat ik de enige nummer 1 was die er nooit had gespeeld. Het zou leuk zijn om dan toch daaraan te kunnen deelnemen. Maar leemtes? Eigenlijk denk ik niet op die manier. Ik doe dit voor mezelf, om te zien waar ik nog kan geraken. Ik heb enkele vriendinnen die voor hun 40ste een marathon willen lopen. Voor mij is deze comeback iets gelijkaardigs. Ik heb altijd mijn gevoel gevolgd – ik ben blij dat ik al op jonge leeftijd moeder ben geworden van Jada – en eigenlijk doe ik dat nu opnieuw.”
Hoe ben je bij je nieuwe trainer Fred Hemmes jr. terechtgekomen?
“Fred trainde al bij ons op de Academy. Op en naast de baan had ik een heel goed gevoel bij hem, een wijze man. Ik kan heel open met hem babbelen. En qua tennis zitten we op dezelfde golflengte.”
Zijn er nieuwe tegenstandsters die je graag zou willen bekampen?
“Simona Halep, iemand die heel veel ballen terugbrengt, lijkt we wel leuk. Ze lijkt me ook het type dat na een stevige training graag plezier maakt. Ik kijk er ook naar uit om Svetlana Kuznetsova terug te zien. Zij is me onlangs hier nog komen opzoeken. (snel) Maar denk nu niet dat ik terugkeer om te socializen.”
Houd je er rekening mee dat het niet lukt?
“Zo denk ik niet. Ik leef vooral in het moment. Het draait zelfs nog niet om winnen. Eerst wil ik mijn limiet opzoeken. Dan zal ik vaststellen of het al dan niet volstaat. Ik voel al wel een bepaalde spanning voor die eerste wedstrijd, zeker omdat ik al maandenlang aan het trainen ben. Maar denk nu
“Ik heb vriendinnen die voor hun 40ste een marathon willen lopen. Voor mij is deze comeback iets gelijkaardigs.” Kim Clijsters Tennisvedette
niet dat ik met een bang hartje toeleef naar dat wederoptreden. Integendeel.”
Zijn de Olympische Spelen een doel, eventueel in het dubbelspel met Elise Mertens?
“Dat is nog veel te ver. Toen ik trainde met Elise, hebben we daar alleszins niet over gesproken. Ik wil ook niemands plaats inne- men, die daar meer recht op heeft dan ik. Sowieso is het in mijn hoofd nog altijd de bedoeling om enkel te spelen.”
Jij bent 36, Roger Federer en Sere- na Williams zijn beiden 38. Wat houdt jullie topatleten zo lang actief?
“Voor mezelf: ik ben echt gebeten om elke dag beter te worden. En ik wilde – ook met drie kinderen – wat tijd voor mezelf en die vind ik op de baan. Of ik me spiegel aan Serena? Niet echt. Het is natuurlijk ongelofelijk wat zij doet, maar ik vergelijk me niet met haar. Noch met iemand anders, mijn vroegere zelf inbegrepen.”