Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Hier leven mensen nog écht samen”
Trix Slock uit Boortmeerbeek is burgemeester van Spaans dorpje
Trix Slock (48) uit Boortmeerbeek draagt sinds januari de burgemeesterssjerp van Culebrón, een Spaans dorpje met 123 inwoners. Dat doet ze onbezoldigd, maar ze ziet in haar functie vooral een sociale uitdaging. “Ik vind het belangrijk dat de mensen hier in vrede samenleven.”
In mei vorig jaar werd de Antwerpse Barbara Van Hoestenberghe burgemeester van het Catalaanse dorpje Pontós. Ze krijgt nu navolging van Trix Slock uit Boortmeerbeek, bij Mechelen. Slock staat sinds januari aan het hoofd van Culebrón, een dorpje in de buurt van Alicante. Daar verloor ze als twintiger haar hart.
“Ik werkte toen voor Jetair op locaties in onder meer Griekenland, Tunesië en Spanje. Toen ik in de regio van Alicante aan de slag was, kwam ik hier terecht toen ik de grootouders van een vriendin bezocht”, vertelt ze. “Na mijn periode bij Jetair ben ik terug naar België gekeerd. Dat is nu 28 jaar geleden. Ik heb in het Vlaams Parlement gewerkt, was journalist en hoofdredacteur van Jobat en startte mijn eigen communicatiebedrijf. Maar de sfeer van dat plaatsje in Spanje is altijd in mijn hoofd blijven hangen: de weidsheid, de uitzichten, de openheid en gemoedelijkheid van de mensen die daar ’s avonds gewoon buiten op straat zitten en met elkaar praten.”
En zo kocht Slock in 2011 samen met haar man een huisje in Culebrón. “Hier wordt nog geleefd zoals in de jaren zestig en zeventig in België, zij het met hedendaagse comfort en internet”, legt ze uit. “Maar de mensen leven hier nog echt samen. ’s Avonds wordt de tafel aan de voordeur gezet en nodigen de buren je uit om mee te eten. Dat maakt het leven zo veel mooier. In België kennen we onze buren vaak zelfs niet meer.”
Bemiddelen in familievetes “De eerste jaren in Culebrón waren wij de enige buitenlanders”, vertelt ze. “Maar de afgelopen jaren
Trix Slock
Belgische burgemeester Culebrón
is deze streek beginnen boomen, helaas. Je hebt hier een migratiestroom van Belgen, Nederlanders en Britten. Dat brengt grote veranderingen met zich mee voor Pinoso, het hoofddorp van achtduizend inwoners waar Culebrón deel van uitmaakt.”
Slock is de eerste buitenlandse burgemeester verbonden aan Pinoso. “Hier is de socialistische partij al sinds jaar en dag aan de macht. Zelf heb ik geen partijkaart, maar ik werk wel voor hen. Alle bijdorpjes die deel uitmaken van Pinoso hebben een eigen burgemeester.”
Vetes en vrijwilligerswerk
Daarvoor moest ze wel aan een aantal voorwaarden voldoen. “Je hebt hier nog veel boerenfamilies en de afbakening van de gronden is hier niet duidelijk, waardoor je familievetes hebt lopen. Als burgemeester mag je niet in zo’n vete verwikkeld zijn. Je moet neutraal zijn, goed kunnen bemiddelen en bereid zijn om je handen uit de mouwen te steken.”
Haar burgemeestersfunctie doet ze onbezoldigd. “Beschouw het als vrijwilligerswerk.” Wat er zoal van haar wordt verwacht? “Twee tot drie keer per jaar hebben we hier te maken met hevige regenval. Culebrón heeft maar één asfaltweg, voor de rest zijn het zandwegen die door de zware regens beschadigd geraken. Ik moet er dan voor zorgen dat de verwoeste zandwegen gerepareerd worden en dat alle inwoners thuis geraken. Verder vind ik het belangrijk dat de mensen hier in vrede samenleven.”
Ze ziet vooral een sociale uitdaging in haar functie. “In Culebrón zijn geen bars of restaurants. Die heb je wel in Pinoso, maar dat is vijf kilometer verder. Minder mobiele inwoners mogen hier niet vastzitten. Ook zij moeten buiten kunnen en gezellig samen kunnen zijn. Dus organiseren we bijvoorbeeld gymles en onlangs hebben we een kerstmarkt georganiseerd. Voor mij draait alles om samenleven.”
Nooit meer terug
Slock heeft haar draai gevonden, als burgemeester en leerkracht Spaans. “Ik geef lessen aan nieuwkomers die de taal niet beheersen. Dat vind ik belangrijk. Samenleven draait om respect voor elkaar en elkaars cultuur. Ik blijf Belgische en zal nooit Spaanse zijn, maar ik integreer me.”
Aan terugkeren denkt ze nog niet. “De natuur is hier prachtig, het klimaat is perfect en ik leef met fantastische mensen rondom mij. Terwijl het in België koud en grijs is, het verkeer er druk is en de mensen niet met elkaar praten. Ik heb natuurlijk geen glazen bol, maar het is niet mijn intentie om hier ooit te vertrekken.”
“Hier wordt de tafel ’s avonds aan de voordeur gezet, in België kennen we onze buren vaak zelfs niet meer.”