Gazet van Antwerpen Stad en Rand
94-jarige Mimi is al 80 jaar vrijwilliger bij het Rode Kruis
Mimi Vrints (94) is al 80 jaar vrijwilliger bij het Rode Kruis
Rode Kruis-Vlaanderen zet Mimi Vrints (bijna 95) uit Borgerhout graag in de kijker voor de ‘Week van de Vrijwilliger’, die start op zaterdag 29 februari. Logisch, Mimi werd in 1940 lid van het ‘Rode Kruis der Jeugd’. Al 80 jaar zet ze zich met hart en ziel in voor het goede doel.
“In 1940 zijn we met onze hele klas het Rode Kruis binnengestapt. Dat hebben we in groep beslist, er was veel samenhorigheid in de klas. We vonden dat er zoveel miserie was onder de mensen en wilden helpen”, vertelt Mimi. Ze was nog een tiener toen het oorlogsgeweld uitbrak. Op 5 april 1943 moest Mimi een eerste keer echt uitrukken. Ook zij zal de dag van het bombardement op Mortsel nooit vergeten. “We liepen naar de lagere school samen met de ambulanciers. Het leed was daar onbeschrijfelijk.”
Geen helden
Ruim een jaar later vielen de V-bommen op Antwerpen. Ook in deze periode trof vooral het lot van de kinderen haar. “De overledenen werden naar een zaal gebracht. Daar zocht de familie naar hun nabestaanden. Als daar kinderen lagen die de ouders herkenden, was dat hartverscheurend. We werkten dag en nacht, maar we zagen onszelf helemaal niet als helden. Je hielp waar je kon en deed gewoon verder.”
Na de Tweede Wereldoorlog viel het leven weer min of meer in de normale plooi. Tot eind januari 1953 de dijken braken in Zeeland. De watersnoodramp trof ook Hingene in Klein-Brabant. “We zaten op dat moment met onze hele groep in de Opera in Antwerpen. Toen we hoorden wat er was gebeurd, zijn we rechtstreeks naar Hingene gegaan om hulp te bieden.” In oktober 1981 was ze ook snel ter plaatse na de bomaanslag in de Pelikaanstraat. Maar is er een moment dat er echt uitspringt?
“De gezichten van de mensen die je hebt geholpen, vergeet je meestal. Ik herinner me een middag dat ik een groep uitgelaten jongeren aan de tram tegenkwam. Eén jongen herkende me. ‘U bracht ons vroeger kleren en eten’, zei hij. Dat vond ik heel knap, dat hij dat voor zijn groep durfde te zeggen. Die jongens wilden in groep iets voor me terug doen. Ik stelde voor om bloed te komen geven, ze zijn ook geweest. De vriendschap en dankbaarheid die je krijgt van iedereen die je helpt, dat is enorm.”
Mimi Vrints helpt nog altijd bij de bloedafnames in het Sint-Erasmusziekenhuis en is de verantwoordelijke van de uitleendienst. Op 23 april start de stickerverkoop van het Rode Kruis. Dan hoopt ze weer op een Borgerhouts kruispunt te staan.
Kleren brengen
“Ik ben op een kruispunt ooit aangesproken door de federale politie. Omdat ik voor een file zorgde. Sorry, ik denk dat er zonder mij ook files in Borgerhout zouden zijn. Ik breng ook kleren naar de behoeftige mensen. Die mensen zijn zo dankbaar. Kleur of godsdienst, dat maakt voor mij niet uit. Voor mij staat het Rode Kruis voor menselijke waarde, respect en onpartijdigheid voor elke persoon, allemaal op vrijwillige basis. Die waarden blijven voortzetten in de tijd waarin we nu leven is toch heel belangrijk.”
En hoe lang wil Mimi Vrints dit nog volhouden? “Als ik voel dat het niet meer gaat, dan hou ik ermee op. Maar mijn huidige taken doe ik nog zeer graag.”
Mimi Vrints Vrijwilliger
“Kleur of godsdienst, dat maakt voor mij niet uit. Voor mij staat het Rode Kruis voor menselijke waarde, respect en onpartijdigheid.”