“Als we promoveren zet ik een tattoo van Beerschot op mijn rug”

Topschutter en assistkoning ‘RAPHA’ HOLZHAUSER kan straks in België zijn eerste prijs pakken

De statistieken van Raphael Holzhauser (27) in 2020 ogen minder indrukwekkend dan voor Nieuwjaar, maar de Oostenrijker heeft wel bijna in iedere Kielse aanval een voetje. Mocht Beerschot straks zijn derde promotiefinale op rij halen, dan valt het aandeel van de middenvelder daarin niet te onderschatten. “Ik ben er al een paar keer dicht bij geweest, maar hopelijk kan ik met deze club mijn eerste prijs pakken.”

Je hebt al veel meegemaakt, maar ben je ooit al zó een gekke en chaotische competitie als 1B tegengekomen?

“Neen. Deze zomer was het allemaal nog nieuw voor mij. Toen ik hier arriveerde, had ik nog nooit gehoord van een competitie met twee periodes. En wat er nu allemaal gebeurt... Heel speciaal. Het is moeilijk om alles uitgelegd te krijgen aan vrienden en familie. Ze stellen me veel vragen, maar ze weten wel wat er op het spel staat. Het is duidelijk: we moeten nog twee wedstrijden spelen en hebben alles in eigen handen. Maar op dit moment ligt onze focus alleen op de wedstrijd tegen Lokeren.”

Door de financiële perikelen bij Lokeren is het lang onduidelijk geweest of er straks wel zou gevoetbald worden. Hoe moeilijk is het om zo’n wedstrijd voor te bereiden?

“We zijn er voor de volle honderd procent vanuit gegaan dat die wedstrijd gespeeld zou worden. We zagen het als een normale wedstrijd. Op dit moment mogen we niet verzwakken of de dingen iets te makkelijk opnemen. In deze competitie bestaan er geen makkelijke wedstrijden. Wil je in 1B winnen, dan moet iedereen zijn beste niveau halen.”

Twee weken geleden waren je vrienden en familie nog aanwezig voor de wedstrijd tegen OHL. Zijn ze er straks opnieuw bij?

“Ze waren naar hier gekomen om mijn verjaardag te vieren. Het is altijd leuk om hen in de tribune te zien zitten. De laatste jaren kwamen ze in Oostenrijk ieder weekend kijken. Ook toen ik in Duitsland voor Stuttgart of Augsburg speelde, was er bijna iedere thuiswedstrijd iemand van de partij. Ook naar Beerschot komen mijn ouders regelmatig kijken.

Dan vliegen ze snel even over en weer, want twaalf uur met de auto rijden, dat is net iets te veel. Natuurlijk is het hier anders dan in de Bundesliga, waar 60 of 70.000 fans in de tribunes zitten. Maar ze houden allemaal wel van de leuke sfeer die in het Olympisch Stadion hangt. Ze zijn ook onder de indruk van de Antwerpse binnenstad. Het Zuid is een ideale uitvalsbasis, met een pak goeie restaurants in de buurt. Belangrijk hoor, want ik ben niet meteen de beste kok.” (lacht)

Ze kunnen jou binnenkort misschien een eerste prijs zien winnen.

“Ik ben er al wel een paar keer dicht bij geweest. Met Austria Wien en Stuttgart heb ik de bekerfinale gespeeld. Met Austria werd ik in Oostenrijk twee keer tweede na Red Bull Salzburg, dat de competitie domineerde. Nu biedt er zich een nieuwe en mooie kans aan. Maar op dit moment moeten we nog niet aan die finale denken.

Eerst de wedstrijd tegen Lokeren tot een goed einde brengen.” Je hebt veel tattoos. Komt er straks eentje bij als jullie promoveren?

“Ja, ik heb me voorgenomen om een tattoo van Beerschot te laten zetten. Waarschijnlijk op mijn rug. Een van mijn tattoos is een herinnering aan mijn grootvader. In tegenstelling tot mijn vader heeft hij wel gevoetbald. Toen hij stierf, heb ik een tattoo van een voetballer laten zetten.”

Los van een eventuele promotie: kan je tevreden zijn over het voorbije seizoen?

“Misschien kenden we net iets te veel ups en downs. Dat we vorig weekend pas voor de tweede keer op rij een wedstrijd konden winnen, zegt voldoende. Over ons parcours in eigen huis kunnen we zeker tevreden zijn. We zijn de beste thuisploeg. Bovendien hebben we in de tweede periode ook de beste verdediging. Op verplaatsing presteerden we te wisselvallig. De ene keer waren we goed en pakten we de drie punten, de andere keer was het veel minder. Of het als nummer vijf in het algemene klassement verdiend zou zijn om te promoveren?

Op het einde doet dat er allemaal niet

toe.”

Over jouw statistieken - zeven goals en negen assists - kan je wel tevreden zijn. Dit is misschien wel een van jouw betere seizoenen.

“In Oostenrijk heb ik ook

goeie seizoenen gekend. Natuurlijk zijn die statistieken belangrijk, maar op het einde telt alleen het resultaat van de ploeg. Sinds Hernan Losada aan het roer staat, kan ik offensief iets meer mijn stempel drukken en ben ik bij de meeste kansen betrokken.”

In zijn eerste wedstrijd als coach zette Hernan Losada jou nog op de bank. Was dat het moeilijkste moment van het seizoen?

“Voor die wedstrijd hebben we een gesprek gehad. De coach had de indruk dat ik een pauze nodig had. De weken ervoor presteerde ik niet op mijn niveau. Dan is het normaal dat je eens op de bank belandt. Geen probleem voor mij. Blik ik nu terug, dan heb ik een heel jaar op een stabiel niveau gepresteerd. Het was maar één wedstrijd en achteraf bleek de keuze van Hernan de juiste beslissing. De wedstrijden erna presteerde ik opnieuw goed. Sinds hij coach is, hebben we 22 keer gescoord en bijna bij iedere goal was ik betrokken.”

Af en toe was er wel kritiek op jouw speelstijl. Soms kan je plots uit een wedstrijd verdwijnen en lijk je te teren op die ene goeie pass. Begrijp je die opmerkingen?

“Ja, maar vaak is die ene pass wel beslissend voor de wedstrijd. Ach, in voetbal is er altijd kritiek. De ene mens is voor je, de andere tegen. Als speler moet je daar mee kunnen omgaan. Het is niet de eerste keer dat ik kritiek krijg. Je kan mijn speelstijl niet vergelijken met die van andere jongens. Dat is in iedere linie toch zo. In de verdediging is Prychynenko de vechter, terwijl Bourdin dan weer beter is in de opbouw. Op het middenveld heb je Pietermaat die als nummer zes voor de strijd zorgt, ik ben meer een nummer 8 of een 10 die met zijn passing en crosses de wedstrijd in een beslissende plooi kan leggen.”

Na de wedstrijd tegen Lommel ben je ’s nachts nog een partijtje gaan basketten. Is het een manier om je hoofd leeg te maken?

“Na een match geraak ik altijd moeilijk in slaap. Om 1.00u ’s nachts heb ik Denis een berichtje gestuurd. Ook hij kon niet slapen. Omdat het niet te koud was, besloten we om een partijtje basketbal te spelen. Net voor ons appartement ligt er een pleintje, we hebben zeker een halfuur balletjes gegooid.”

En wie is de beste?

(Gedecideerd) “Ik! Vraag maar aan Denis, hij zal dat wel toegeven. (lacht) Bij Austria Wien speelden we tijdens de opwarming regelmatig een wedstrijdje. In het stadion hing er een ring en ook thuis heb ik er eentje hangen. Als voetballer is het goed om in andere balsporten je balgevoel te ontwikkelen, maar voor mij is het gewoon een hobby. Even het hoofd helemaal leegmaken.”

Nu we het toch over Prychynenko hebben: je hebt hem een tijdje geleden beetgenomen door je voor te doen als zijn... Tinderdate. Hoe is dát afgelopen?

(Lacht) “We gaan bijna iedere dag samen een hapje eten en toen zag ik op zijn gsm dat hij actief was op Tinder. Het was een leuke grap, we hebben er goed om gelachen. Ik verwacht me aan een revanche, maar er is nog niets gebeurd. In Antwerpen is Denis een van mijn beste vrienden. We wonen bij elkaar in de buurt, we spreken dezelfde taal en hij heeft me de stad leren kennen. Ik voel me hier goed.”

FOTO BELGA