Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Een gek die dit had voorspeld? Ik ben niet helemaal verrast door onze prestaties”
Westerlo legde twee jaar geleden op Union basis voor redding, vanavond kan het in Brussel stap richting promotie zetten
Tachtig dagen. Zo lang duurde een reis om de wereld voor Jules Verne. Voor Bob Peeters en Westerlo kan de reis tussen twee werelden vanavond tachtig wedstrijden bedragen. Twee jaar geleden zette Maxime Biset op het veld van Union - toen nog in het Koning Boudewijnstadion met een gelijkmaker in de slotminuten de wederopstanding van de Kemphanen in, vanavond kan Westerlo op bezoek bij de Brusselaars een belangrijke stap richting de promotie zetten.
Lukas Van Eenoo was er twee jaar geleden ook al bij.
“In ieder seizoen heb je wel een aantal kantelmomenten. Die wedstrijd was voor ons zo’n moment, daarna hebben we niet meer verloren en het behoud afgedwongen. Ik ben blij dat ik daar vandaag niet meer over moet praten en dat een finaleticket de inzet is.”
Hoe heb je de club sindsdien zien evolueren?
“In mijn eerste jaren bij Westerlo heb ik mij enorm goed geamuseerd, maar de middelen en infrastructuur waren beperkt. Daarin is dit seizoen serieus geïnvesteerd. Er is een mooie omkadering gecreëerd om andere spelers naar deze club te lokken. Wij moeten ons nog maar op één ding concentreren, dat is wat er op het veld gebeurt. Vandaag is alles aanwezig om jonge spelers te laten ontwikkelen. Zo zie je dat veel jonge gasten dit jaar een stap vooruit hebben gezet. Maar de nostalgie en het volkse karakter dat er rond deze club hangt, dat mag niet veranderen. Dat moet blijven.”
Ondanks de Turkse overname speelden jullie 22 wedstrijden met minstens zes Belgen. Hoe belangrijk is dat Belgische karakter?
“Voor de herkenbaarheid naar de fans toe is dat belangrijk. Bij Cercle Brugge heb ik gezien hoe
“Ik wist dat deze ploeg het in zich had om mee te doen voor de prijzen, al heb je altijd wel een tikkeltje geluk nodig.”
Lukas Van Eenoo
“Nu nog naast de promotiefinale grijpen zou hard aankomen. Daar moeten we niet flauw over doen.”
Lukas Van Eenoo
het is veranderd. Je zag veel Belgen vertrekken en het supportersaantal ging mee naar beneden. In België moeten we stoppen met meer kansen te geven aan buitenlanders. Als ze een meerwaarde vormen, heb ik er geen probleem mee , maar in eigen land lopen er voldoende goede spelers rond. Een extra voordeel: Belgen of Vlamingen gaan bewust of onbewust mee de kar trekken. Zij zijn het bindmiddel tussen de ploeg en de fans. De transfer van Brüls is een goed voorbeeld. Dat is een bekend gezicht voor die mensen. Dat is toch veel leuker dan dat er twintig onbekende spelers worden binnengehaald.”
Hoe heb je in die twee jaar Bob Peeters als coach zien evolueren? Kan je hem vergelijken met de trainer die je bij Cercle Brugge leerde kennen?
“Hij is kalmer geworden dan vroeger. Na een wedstrijd is hij wel eens gefrustreerd. Vroeger kwam die frustratie er sneller uit. Sommige jongens kunnen daar mee om, anderen minder. Nu bijt hij wel eens op zijn tong en wacht hij tot de emotie van de match is verdwenen. Op tactisch vlak heeft hij hier de voorbije jaren iets opgebouwd. Hij heeft een ploeg gecreëerd met een herkenbare filosofie. De bal met een kroket naar voren trappen, dat wil hij niet. Hij wil voetballen vanuit balbezit. Twee jaar geleden was het iets defensiever, maar voetbalden we naar de kwaliteiten van de spelers die er waren. Nu kunnen we een tegenstander wel wegdrukken. Dat is voor een groot deel zijn verdienste. Met de nieuwe investeerders zijn er meer mogelijkheden, maar het is niet dat we over een ongelimiteerd budget beschikken.”
Jullie staan nu eerste. ‘Wie dit voor het seizoen had durven voorspellen, was gek verklaard’, zei Bob na de match tegen Virton. Was jij een van die gekken?
“Toen ik vorig jaar in een interview had gezegd dat ik dit jaar wilde meestrijden voor een periodetitel, vroeg hij al lachend of ik gek was. Maar we hebben nu wel spelers in onze ploeg die een wedstrijd kunnen beslissen. Helemaal verrast door ons succes ben ik niet. Ik wist dat deze ploeg het in zich had om mee te doen, al heb je altijd wel een tikkeltje geluk nodig. Het zou mooi zijn om het seizoen als eerste af te sluiten. Dan heb je een fantastisch jaar achter de rug. Wat er daarna ook mag gebeuren.”
In de eerste periode lieten jullie het soms liggen als jullie een goede zaak konden doen, nu lijkt dat wel te lukken. In de laatste acht matchen zitten jullie aan 19 op 24, dat is de beste reeks in zes jaar voor Westerlo.
“Ja? Dat wist ik niet. We hebben in die wedstrijden progressie geboekt. Dat zag je vorige week tegen Virton. Als een match op slot zit, hebben we geleerd om geduldig te blijven. We hebben spelers die het verschil kunnen maken. Of het nu vloeken is voor die één op twaalf in het begin van deze periode? Ach, ieder seizoen heb je mindere momenten. Het is vooral knap dat we erin zijn blijven geloven. Andere ploegen hadden de strijd misschien al opgegeven.”
Hoe hard zou het zijn om nu nog naast die promotiefinale te grijpen.
“We moeten daar niet flauw over doen. Dat zou hard aankomen. Als sportman wil je die finale spelen. Lukt het niet, dan is ons seizoen niet mislukt, maar dan moeten we wel even bekomen. Dat was in de eerste periode na de wedstrijden tegen Leuven en Lommel ook zo. Daar waren we even niet goed van. Haalt Beerschot vrijdag een beter resultaat, dan moeten we hen feliciteren. Is de match van maandag toch nog beslissend, dan zou dat wel een wrange nasmaak geven.”
Hoe ben je zelf geëvolueerd in de voorbije twee seizoenen? Twee seizoenen geleden was je een bepalende speler, nu sta je iets meer in de schaduw van Brüls en Abrahams.
“Ik zit nu aan vier goals en vier assists, dat is zowat mijn statistiek. Toen ik hier toekwam, was er bijna geen enkele speler die betere cijfers dan ik had. Maar ik maak me geen ilussies, ik zal er nooit tien of vijftien op een seizoen scoren. Dat ik nu iets minder in beeld kom, zegt gewoon veel over de opmars van deze club. Christian is de beste speler van deze reeks. Het is een plezier om naar hem te kijken. Zelf ben ik een betere voetballer met meer vertrouwen geworden. Ik ben rustiger aan de bal, durf sneller iets zeggen en zal meer coachen. Trainers spreken hun geloof in mij uit, ploegmaats rekenen op mij. Dat is een leuk gevoel. In Kortrijk zat ik de laatste twee jaar in de tribune of vloog ik na een mindere match weer uit de ploeg. Hier had ik wel het recht op een mindere dag. Dat deed deugd.”
Je nadert de kaap van de honderd wedstrijden in de Proximus League. We vermoeden dat je die liever niet wil ronden.
“(Lacht) Liever niet. Het zou heel mooi zijn om opnieuw aan de bak te kunnen in de Jupiler Pro League. Of ik er klaar voor ben? Met bijna 200 wedstrijden in eerste klasse kan je moeilijk zeggen dat ik daar mislukt ben, ik ben zeker niet bang om opnieuw die strijd aan te gaan. Het verschil tussen 1B en de rechterkolom van 1A is te verwaarlozen. Soms hoor je wel eens dat jongens liever niet promoveren omdat er dan spelers moeten vertrekken. Ik wil niet liever dan die finale spelen en met Westerlo naar 1A gaan.”