Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Volgende stap: weer Champions League in
Never again. We beelden er ons graag een Ivan De Witte zittend in een Chesterfield bij. Met een glas whisky en een dikke sigaar voor extra effect. Daar, in die zetel, bedacht hij Gent 2.0. Het was eind december toen de Gentse voorzitter het never again-verhaal aan ons vertelde. Nooit meer wilde hij een seizoen als de editie 20182019 meemaken. Eentje waarbij zijn Gent zwoegde en zweette in de reguliere competitie en pas op de slotspeeldag bij STVV zekerheid kreeg over deelname aan PO1. Die avond nog maakte De Witte zichzelf de belofte. “Dit?
Never again.”
Nieuwe identiteit
Gent vernieuwde zijn aanpak, zijn beleid, zijn doelstellingen. Resultaten bleven niet lang uit. In de kenmerkende 4-4-2-ruit zette Gent een van zijn strafste thuisreeksen ooit neer, overwon het een verplaatsingscomplexje, liet het een toptalent als Jonathan David ontluiken, wierp het zich op tot uitdager van torenhoog titelfavoriet Club Brugge en was er een Europese campagne om van te smullen. Gestart op 25 juli in Roemenië en gepasseerd doorheen Cyprus, Kroatië, Oekraïne, Frankrijk en Duitsland strandde die pas zeven (!) maanden later tegen de Italianen van AS Roma. In een tweeluik waarin AA Gent eigenlijk de betere was. Een droom die zelfs de Chesterfield niet voorzien had.
Gent creëerde identiteit in Europa. De zomerse 6-3-zege tegen Viitorul was voor het grote publiek een eerste kennismaking met die ruit op het middenveld, met een systeem dat even nieuw als doeltreffend was, met een opstelling die het beste uit de huidige selectie zou halen. Een systeem dat ook vertrouwen gaf. Terwijl AA Gent in zijn eerste Europese avonturen na de titel eerder een kind in een sprookjesachtige snoepwinkel was, hield het deze campagne zelf de regie in handen. Prestaties in Europa zouden er alleen komen op hun eigen manier.
Een gevoel dat een climax kende in Wolfsburg. 1-3 werd het daar, het sportieve hoogtepunt van de campagne. Gent startte er terughoudend, maar keerde de wedstrijd om van zodra het begon uit te gaan van eigen sterkte. Na de match klopte Jess Thorup zich op de borst. “We deden het op onze manier. Vanaf nu moeten we van niemand meer bang zijn.” Een uitspraak die de trainer vanaf dat moment bleef herhalen. In SaintÉtienne, in Rome, in Gent. Geen mens die het op den duur niet meer geloofde. Gent, dat hoefde van niemand schrik te hebben. Dat de club zich tussendoor ook nog eens kroonde tot de beste Belgische club in Europa van de afgelopen vijf jaar versterkte die houding alleen maar. De nieuwe identiteit was geboren. En ze strandde pas tegen AS Roma.
De mooiste herinnering
Het eindstation van deze campagne komt te vroeg - zo voelt iedereen het toch aan - al wordt de herinnering aan deze Europese reeks wel een prachtige voor de Buffalo’s. Nog meer dan de stuntcampagne in de Champions League en de Europa Leagueuitschakeling van Tottenham is deze Europese campagne er eentje die symbool staat voor nivellering. Symbool voor een club die een stap voorwaarts heeft gezet, die op alle fronten bovenaan meedoet, die sportief – op het veld en in het transferbeleid – een sterkere basis heeft gecreëerd en mentaal getoond heeft dat het van geen tegenstander schrik heeft. Terecht. De droom om ooit nog eens de Champions League te bereiken, is tastbaar. Meer zelfs: het mag een doel worden. Maar tot dan: tot volgend jaar in Europa, Buffalo’s. Het zou wel eens even leuk kunnen worden, mijmer ik vanuit mijn Chesterfield.