Afstand op strand en aan stemhokje

De politieke partijen zijn het onderling steeds meer oneens, behalve over één zaak: de regering-Wilmès II is einde verhaal. Ook bij Open Vld zegt kandidaat-voorzitter Egbert Lachaert nu dat er voor hem tegen 1 september een nieuwe regering moet zijn.

Op 18 mei weten we of Lachaert dan wel Bart Tommelein de liberalen door deze ongeziene stormen gaat leiden. De derde kandidaat Els Ampe weert zich als een dronken duivel in een wijwatervat, maar ze lijkt kansloos. Het zou ook wat zijn, een voorzitter die het beleid van drie eigen ministers afbrandt. Lachaert had in het precoronatijdperk een uitgesproken voorkeur voor paars-geel, een regering met N-VA, maar hij wil zich in deze ronde nog niet laten vastpinnen op ‘een kleurenpuzzel’. Er is te weinig vertrouwen voor welke coalitie dan ook, stelt hij met velen vast. Waarom dan geen verkiezingen? “Omdat we dan allemaal onderuitgaan. En doe het maar eens in volle coronacrisis.”

Hoe moeilijk de gesprekken gaan worden, blijkt uit een interview in Le Soir met, zij aan zij, PS-voorzitter Paul Magnette, ABVV-voorzitter Robert Verteneuil en voorzitter van de Socialistische Mutualiteiten JeanPascal Labille. Een opmerkelijk trio, waarvan het zien alleen al de N-VA-top koude rillingen moet hebben bezorgd. Ze sluiten besparingen op sociale zekerheid en gezondheidszorg uit, constateren triomfantelijk dat ook rechts nu een sterkere staat nodig blijkt te hebben en geven een simpel antwoord op de budgettaire noden: een vermogensbelasting en de aanpak van fiscale fraude.

Ook voor Open Vld is dit een verlanglijstje uit de hel. “Met het rode manifest van Magnette gaan we er niet uitgeraken”, zegt Lachaert. Een vermogensbelasting ziet hij als stamboekliberaal niet zitten. Alleen de fiscale ontwijking van de grote multinationals zal hij niet verdedigen, maar veel CEO’s van grote multinationals zijn er niet onder de Vlaamse kiezers. Dat is zo’n stelling waar niemand tegen is.

Enige gemeenschappelijke grond tussen PS en Open Vld is niet te ontwaren. Oproepen tot verzoening horen we wel bij Lachaert, niet bij Magnette, die geen millimeter ruimte biedt buiten het eigen programma. “Het zou logisch zijn om nu naar de kiezer te stappen. Maar verkiezingen zijn nu eenmaal praktisch onmogelijk als de kiezers op anderhalve meter van elkaar moeten blijven”, zegt Magnette. Dus moet er maar een regering worden gevormd. Erg stimulerend klinkt dat niet. En als we op het strand afstand kunnen houden, waarom dan niet aan het stemhokje?