Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Met dit bestuur een modal shit
Fenna Bouve (40) woont met haar man en twee kinderen in Borgerhout. Ze verzet zich tegen het te snel rijdend verkeer in onze straten via de bewonersactiegroep 30MAX. Ze is een van onze vier columnisten mobiliteit.
Onze schepen van mobiliteit had vorige week een boodschap over de mobiliteit in lockdowntijden. Zou hij de Waaslandtunnel openen voor fietsers? Zou hij naar het lichtende voorbeeld van Milaan en Brussel rijvakken op de grote assen vrijgeven aan fietsers? Vergeet het. Nee, hij was drie A4’s in de pen gekropen om ons uit te leggen dat we zeker niet moeten wennen, laat staan jubelen, over hoe onze stad er nu uitziet. De rustiger straten, meer plaats voor fietsers en voetgangers, de frisse lucht, de stilte: volgens hem vooral tekenen van een bloedende economie. Snel, breng die files terug, dát betekent dat het goed gaat met onze stad! Hoe jammer. Ik weet niet wat ik het ergste vind: dat hij niet wil toegeven dat er voordelen zijn aan deze situatie, dat hij nog maar eens toegeeft dat hij echt niet droomt van een autoluw Antwerpen of dat hij boudweg toont dat hij het helemaal niet meent met die modal shift. Want, beste lezer, er is vandaag de helft minder autoverkeer. Zo ziet dat eruit!
Bij mijn weten zijn de burgeractiegroepen gestopt met procederen tegen Oosterweel op voorwaarde dat Ringland er zou komen, én een modal shift van 50/50. Dat betekent dat de helft van de verplaatsingen in Antwerpen duurzaam moet zijn, met het openbaar vervoer, de fiets of te voet. Door die belofte heb ik mee de strijdbijl begraven: de belofte dat Antwerpen er écht aan zou werken om autoluwer te worden. Maar wat kregen we de laatste jaren? Windowdressing-maatregelen: een zone 30 die niemand respecteert en die niet zorgt voor vermindering van de autodruk of meer verkeersveiligheid, een lage-emissiezone die naast de haven gewoon een totale grap is, postzegelstukjes Ringland… En ‘slimme’ mobiliteit: wat dat betekent behalve een website, een deelfietssysteem en e-steps, is me eigenlijk nog altijd niet duidelijk. Allemaal goede zaken, maar kruimels, en ze leiden overduidelijk niet tot een modal shift. Om dan, als je ineens tien jaar te vroeg je target haalt, gewoon te zeggen: “In deze situatie zie ik nul opportuniteiten.” Wat een gemiste kans is dat? Hoe kan je nu de voordelen van deze tijdelijke toestand níét willen zien? En waarom toch die polarisatie: alsof iedereen die deze voordelen aangenaam vindt, tégen ‘de economie’ is? Of een stad wil zonder winkels en bedrijven? Neen, neen!
Maar het kan toch anders, zo blijkt. Mensen kúnnen die auto blijkbaar laten staan. En wat áls ze die laten staan: dan hebben voetgangers en fietsers meer plaats nodig, laat ons die dan ook geven!
Waar andere steden, nationaal en internationaal, een zucht van verlossing van de autodruk slaken en die omzetten in daden, schiet Antwerpen in een kramp en zegt: wen er niet aan, jongens! Die auto’s komen terug! Hoe rapper hoe liever! Hier wringt, voor de zoveelste keer, het schoentje: niet willen. Het ziet er niet goed uit voor de modal shift. Dat is nu nog maar eens duidelijk. Met dit bestuur stevenen we vooral af op modal shit.