Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Belgische regering versus “de minst sympathieke man van de luchtvaart”
Lufthansa-topman Carsten Spohr (53) wil geld, maar geen inmenging
Morgen komt Carsten Spohr (53) naar Brussel. De grote baas van Lufthansa komt 290 miljoen euro vragen, maar weigert onze regering in ruil inspraak te geven in Brussels Airlines. Onderhandelaar Alexander De Croo kuist maar beter zijn oren uit, want de stugge Spohr staat bekend als “de minst sympathieke man in de luchtvaart”.
Toen de 28-jarige Duitse piloot Andreas Lubitz precies vijf jaar geleden zijn Airbus A320 deed neerstorten in de Alpen - en zo 150 mensen mee de dood innam werd Carsten Spohr het menselijke gezicht van Lufthansa. “Wij zijn geschokt. Dit is onze ergste nachtmerrie, dat zo’n tragedie onze groep te beurt valt”, zei de man uit het Ruhrgebied, die toen nog geen jaar de baas was van het grootste Duitse luchtvaartbedrijf. In een donker pak met das, met zijn borstelige wenkbrauwen en zijn eeuwige peinzende blik, zei hij dat zijn volle aandacht ging naar de getroffen families. Dat hij zich later wel zou bezighouden met de desastreuze financiële gevolgen voor het bedrijf.
Drie miljoen per jaar
Nu zich met de coronacrisis een nachtmerrie van een andere orde voordoet, is de desastreuze financiële situatie van zijn bedrijf het enige waarmee hij bezig is. “We vechten voor onze toekomst”, zei Spohr vorige week. “In 2019 vervoerden we gemiddeld 350.000 passagiers per dag. Vandaag nog 3.000. We zitten weer aan het daggemiddelde van 1955.”
Van de 760 vliegtuigen van Lufthansa staan er 700 aan de grond, elk uur lijdt het bedrijf een miljoen euro verlies. En dat verlies moet gecompenseerd. Morgen komt Spohr naar Brussel, voor
topoverleg met minister van Financiën Alexander De Croo (Open Vld). Hij wil 290 miljoen euro financiële steun voor Brussels Airlines, dochter van Lufthansa. Onze regering wil in de plaats 25 procent plus één aandeel van Brussels Airlines, en dus een blokkeringsminderheid. Maar daar wil de Duitser niet van weten. In Berlijn vraagt hij liefst tien miljard, maar ook die moet hij niet hebben als hij in ruil inmenging van de regering moet dulden. Hij gruwt van het idee dat hij zich in de toekomst moet verantwoorden bij ministers.
De Croo komt morgen maar best beslagen ten ijs, want Spohr is een harde onderhandelaar. “Een haai”, wordt hij genoemd. “De minst sympathieke man in de luchtvaart”.
Een manager die durft te tonen waarom ze hem
CEO, CFO én voorzitter van de raad van bestuur van Lufthansa hebben gemaakt. En waarom ze hem daar jaarlijks tussen 2,7 en 3,2 miljoen euro voor betalen.
Over Brussels Airlines zei hij begin 2018: “Ze moeten geen cadeaus verwachten zolang ze niet beter presteren.” Een half jaar later herhaalde hij: “Als Brussels Airlines zich niet herpakt, stoppen we de investeringen.”
Eind vorig jaar noemde hij de rol van de luchtvaart in de opwarming van de aarde “fake news”. En hij voegde er aan toe: “Wij hoeven niet aangemaand te worden om minder fuel te gebruiken. Brandstof is een kwart van onze kost. We proberen al jaren onze kosten te drukken.” Wat hij ook nu probeert te doen voor Lufthansa.
Carsten Spohr is bovendien een trouwe soldaat, hij zit al meer dan 25 jaar bij de grootste luchtvaartgroep van Europa. Hij is zelf piloot, met een vlieglicentie voor een Airbus A320, hetzelfde toestel dat in 2015 in de Alpen crashte. Maar hij vliegt al enkele jaren niet meer, tenzij tijdens een vrij uurtje in de simulator. Wanneer hij tijd heeft, gaat hij liever roeien of uitwaaien op Sardinië. Vliegen was nooit zijn grote ambitie. Al toen hij nog voor handelsingenieur studeerde aan de universiteit van Karlsruhe en stagiair werd bij Lufthansa, wist hij: hier wilde hij ooit de grote baas worden. Hij werd het uiteindelijk in 2014.
Harde onderhandelaar
Een van de stokpaardjes van Spohr: “Ik spreek voor iedereen bij Lufthansa, wanneer ik zeg dat...” Dat is lang niet altijd waar. Al in zijn eerste jaar als CEO moest hij in Duitsland twaalf stakingen slikken. Hij lag met zowat alle afdelingen overhoop. Toch werd hij in 2017 gekroond tot Duitse manager van het jaar. Omdat hij erin geslaagd was het personeel zijn zware hervormings- en afslankingsplan te laten slikken. Omdat algemeen wordt aangenomen dat hij een van de zwaarste jobs heeft in de Duitse zakenwereld, waar hij zes vakbonden, veeleisende aandeelhouders én politieke overheden tevreden moet houden. Wat hem - af en toe - ook lukt, omdat hij zo’n harde onderhandelaar is. En dat zal hij ook morgen in Brussel weer willen tonen.
De Croo komt morgen maar best beslagen ten ijs, want Spohr wordt “een haai” genoemd.