Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Op safari
Dinsdag ging ik voor de eerste keer sinds de lockdown naar West-Vlaanderen. De trip omvatte dingen die ik al maandenlang niet meer gezien had zoals buitenlandse nummerplaten, tankstations (ik merkte zuchtend op dat de Burger King is nog steeds gesloten is) en automobilisten die het gebruik van een knipperlicht nog steeds een luxe vinden. Het was een safari op een vredige autostrade, met bij aankomst een wonderlijk land zonder medeklinkers en de coronaslogan “Jabbeke neemt ruimte. Keep distance!”
Ons uitstapje was behoorlijk vermoeiend want ik werd overvallen door een heleboel halfvergeten impulsen, gevolgd door een overdaad aan sociaal contact met mijn petekindjes, schoonouders en een excellent koud buffet. Weliswaar op een veilige afstand, met een aangepaste tafelindeling.
Ik was dus blij dat ik weer in de stad was. Dat geldt natuurlijk voor elke rechtgeaarde Antwerpenaar, maar ik kwam thuis alsof ik een uitputtingsslag had geleverd. Ik voelde me een soort Brabo met in mijn hand niet de hand van Antigoon, maar een al even moeizaam bevochten tupperware potje met gevulde eitjes en met hesp omwikkelde asperges.
Om te bekomen van alle emoties trok ik met mijn echtgenote naar het Rivierenhof, sinds corona onze vertrouwde wandelplek. We herkennen er ondertussen al heel wat joggers (sportief zoontje met daarachter een puffende papa of omgekeerd), ontdekten rustige wandelpaden en het speelbos en in de vooravond begroeten hordes kamikaze-insecten ons als oude vrienden. Het is een plek waar een mondmasker goed van pas zou komen.
Ook elders in het park komt de natuur volop tot bloei, al dan niet met de hulp van een bejaard moslimkoppel dat de eendjes – en opportunistisch aanschuivende reigers en kraaien – eten geeft.
Dat gaat van gele flora (“boterbloemen”, corrigeerde vrouwlief geïrriteerd) tot fauna. Zo telt het Rivierenhof naast in het struikgewas ritselende zoogdieren ook heel wat vogels onder zijn residenten zoals bezitterige zwanen en tik-tik-tikkende spechten.
Maar de ganzen, die er geregeld een proefvlucht voor hun volgende trek maken, zijn onze favorieten. En dan met name het koppel nijlganzen met hun donzige kuikens dat momenteel in de vijver aan het kasteeltje vertoeft en nadrukkelijk niet aan social distancing doet.