Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“We dreigden een ‘echte’ school te worden”
Coronamaatregelen hebben geen vat op creativiteit freinetschool De T
De Tuimelaar dreigde door al de coronavoorschriften erg veel op een traditionele school te gaan lijken. Maar dat was buiten de creativiteit gerekend van directeur Elke Van der Auwera en haar team. Driekwart van de tijd krijgen de kinderen nu buiten les. Zelfs de rood-witte linten tussen de bubbels vormen geen onoverkomelijke barrière, zo blijkt.
Vooreerst dit: ook De Tuimelaar, een school die werkt volgens de principes van de Franse pedagoog Célestin Freinet, past de door de overheid opgelegde veiligheidsregels nauwgezet toe. Maar ze probeert dat op een originele en speelse manier te doen met traditioneel veel interactie met leerlingen en ouders. “We zien er echt wel op toe dat onze kinderen minstens zeven keer per dag hun handen wassen. Om die laatste opdracht plezant te houden, geven we de leerlingen ’s morgens een coronastempel die bij iedere wasbeurt wat meer verdwijnt. Als ze naar huis gaan, zijn hun handjes schoon, als bewijs van voldoende ontsmetting”, haalt directeur Elke Van der Auwera een voorbeeld van de speelse aanpak aan.
“Dit ‘strenge’ regime betekent natuurlijk voor iedereen een hele aanpassing. Na iedere schooldag maken we nu zelfs rijen om de kinderen op te halen per bubbel. In rijtjes lopen doen we hier anders nooit. De mama’s en papa’s mogen hun kinderen niet meer in de klas afzetten. Dat valt best zwaar. Maar ze blijven zich naar goede gewoonte engageren, ook bij het nu noodzakelijke dagelijks dweilen van alle klassen na iedere lesdag. We hebben daarvoor een enthousiast poetsteam van zes ouders samengesteld.”
Maaltafels
De leerkrachten hadden schrik dat De Tuimelaar met al die regels al te ‘schools’ zou worden. “Onze kinderen zitten normaal niet vaak stil aan een bank in de klas”, vertelt de directeur. “Om die vrijheid maximaal te behouden, gaan we nu zo veel mogelijk met hen naar buiten. We hebben hier gelukkig veel natuur op ons domein. Daar hebben we onze verschillende bubbels afgebakend om te spelen, maar ook om in open lucht levend te leren, zoals wij dat noemen.”
“Vanochtend hebben de meisjes en jongens van het tweede leerjaar met
behulp van onder meer rekkers en een hinkelpad de maaltafels aangeleerd. Een andere bubbel was actief in de moestuin en weer andere leerlingen maakten soep van ‘onkruid’. Dat de juffen buiten geen mondmasker hoeven te dragen, is meegenomen.”
Het kringgesprek, met telkens een andere leerling als moderator, is een dagelijks weerkerend ritueel in De Tuimelaar. Dat gebeurt per zogenaamde graadklas, waarin leerlingen van bijvoorbeeld het eerste en tweede leerjaar samenzitten.
“Maar zij zijn nu gescheiden in aparte bubbels”, aldus Elke Van der Auwera. “Toch hebben we ook hierop wat gevonden. We hebben de twee groepen naast elkaar gezet in onze ‘buiten’-school. Het is hier stil in de omgeving en dat rood-witte lint houdt gelukkig geen stemgeluid tegen. We beschouwen de scheidingslijn nu gewoon als de middellijn van onze vertelkring. Dat lint blijkt de creativiteit trouwens wel meer te prikkelen. Er zijn in twee dagen tijd al heel wat spelletjes uitgevonden waarin de scheidingslijn een rol speelt, zonder dat we de regels overtreden. Zo is het een uitdaging geworden om dennenappels uit elkaars zone te roven, al dan niet met behulp van een bezemsteel.”