Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Frank Boya: “Concurrentie op het middenveld schrikt me niet af”
Feestje in Marienfeld, waar Frank Boya vandaag 24 kaarsjes uitblaast. De recentste aanwinst van Antwerp FC imponeert met zijn kathedraal van een lichaam, maar voelt zich bovenal klaar voor zijn volgende carrièrestap.
Je kan er niet naast kijken. Frank Boya is goed voor 195 centimeters en 94 kilogram droog aan de haak. Ploegmaats verbleken naast de krachtpatser uit Kameroen, maar armworstelen met Seck - die andere tarzan - deed hij nog niet. “Het was onmiddellijk een discussiepunt toen ik op stage toekwam. Wie is nu de sterkste van ons beiden?
Er zal binnenkort wel eens een rechtstreeks duel volgen op training.” (lacht)
Zit het in de genen?
“Ja. Mijn vader is een forse kerel, nóg groter dan ik. Dat weet ik van horen zeggen, want ik heb hem nooit gekend. En mijn moeder is 1m80, best groot voor een vrouw.”
In de fitness zullen we jou dus niet te vaak zien?
“Toch wel, om aan mijn mobiliteit te werken. Er zijn altijd punten die voor verbetering vatbaar zijn. Want groot of klein, elke lengte heeft zijn voor- en nadelen. Maar ik
kan leven met mijn karuur.” (grijnst)
Het is een troef op de positie die jij bekleedt.
“Op ‘de zes’ voel ik mij het best. Daar speelde ik al het vaakst. En die rol biedt mij de grootste kans om de absolute top te bereiken. Maar alles hangt af van de plannen van de coach. Bij Moeskroen stond ik zelfs eens in de spits.”
Misschien ben je - gezien het grote aantal middenvelders - binnengehaald voor de achterhoede?
“Nee nee, de concurrentie op het middenveld schrikt me niet af. Moeskroen had ook veel middenvelders. Ik wil zelf mijn kans afdwingen. Maar het klopt dat mijn polyvalentie meer mogelijkheden oplevert.”
Je tekende voor twee seizoenen, met optie op twee extra jaren. Verduidelijk jouw keuze voor de Great Old eens?
“Je moet een carrière indelen in etappes. Antwerp was na drie jaar Moeskroen de ideale volgende stap. Ik stond al een jaar in contact met Luciano D’Onofrio, een man die het voetbal zeer goed kent.”
Wat waren de alternatieven?
“Ik kon op interesse uit Spanje, Duitsland, Italië en Frankrijk rekenen. En ook uit Engeland, waar ik als niet EU-speler voorlopig niet naartoe kan. Maar het is een
droom om er ooit aan de slag te gaan.”
In januari werd je aan AA Gent gelinkt.
“Klopt. Er was contact, maar de voorbije vier maanden hoorde ik niets meer.”
Hoe kijk je terug op jouw drie seizoenen bij Moeskroen?
“Ik beleefde er goede en slechte momenten, maar de totale balans was wel positief. Dankzij Moeskroen heb ik kennisgemaakt met het Europese voetbal.”
Het eerste jaar kwam je niet verder dan vijf wedstrijden.
“Ik raakte al snel geblesseerd en de coach
(Mircea Rednic, red.) koos voor andere namen. De komst van Frank Defays was een zegen voor mij. Hij zorgde voor de déclic. Je moet op een trainer botsen die het in jou ziet, voor wie je naar de oorlog wil.”
Met Bolingi, Benson en Butez lopen bij Antwerp wel wat namen rond met een Moeskroen-verleden.
“Met Benson kan ik het heel goed vinden. En Butez weet me, na drie jaar te hebben samengespeeld, blindelings staan.”
De man die jou nog het best van allemaal kent, is er voorlopig niet bij: jouw land
en leeftijdsgenoot Lamkel Zé.
“Ik ken hem al heel mijn leven. We doorliepen samen alle leeftijdscategorieën. Hij was onze kapitein bij de Kameroense U21.”
“Ieder individu heeft een eigen karakter, ook Didier. Hij moet op een trainer botsen die met zijn kwaliteiten maar ook met zijn gebreken kan omgaan. In al die tijd dat ik hem ken, had ik nooit een probleem met hem. Omdat ik hem accepteer zoals hij is.”