Mission Impossible? Neen hoor

Een blakende vorm, doelpunten aan de lopende band, een defensie die staat als een huis en alle sterkhouders topfit. Alle factoren zijn aanwezig voor AA Gent om tegen Dynamo Kiev de 1-2-nederlaag uit de heenwedstrijd probleemloos om te buigen om in een kwalificatie voor de groepsfase van de Champions League. Negatief was onze coronatest voor afreis, positief onze stemming bij aankomst. “Hoop is de leugen een toekomst geven”, zei een wijs man ooit. Zeven leugens waarom stamnummer zeven toch nog hoop mag koesteren.

De opdracht is simpel: minstens twee doelpunten maken. Voor de vlotst scorende ploeg van vorig seizoen is dat zelfs geen uitdaging meer. Dit seizoen lukte dat niet minder dan twee keer. In negen matchen. Tegen OHL, afgelopen weekend, toen AA Gent twee onterechte strafschoppen kreeg. En eerder tegen Rapid Wien, waar ook al vanop de stip werd gescoord. Voorin loopt het dus als een ouderwetse Oekraiense trein. De laatste keer dat Gent nog twee veldgoals maakte – zonder dat Jonathan David daar een aandeel in had – is geleden van januari. Dat is gisteren, bij wijze van spreken.

AA Gent is op zijn best, toch? Laurent Depoitre sukkelt met littekenweefsel in zijn voet, dat wel. En Sven Kums herstelt van een scheurtje in de kuit. En oh ja, Giorgi Chakvetadze traint apart wegens pijn in de knie. Waarom zou dat een probleem zijn? Kijk naar de heenwedstrijd tegen Dynamo Kiev. Roman Yaremchuk blesseerde zich twee dagen voordien, speelde met infiltraties en moest pas na 23 minuten noodgedwongen naar de kant. Vadis Odjidja startte toen voor het eerst sinds zijn knieblessure, wist het zelfs een uur vol te houden en kwam sindsdien niet meer in actie. Niet fitte spelers toch klaarstomen: het loont duidelijk.

Behalve de match verloor AA Gent vorige week twee spelers. Odjidja reisde niet mee naar Kiev. Hij kan pieken met het oog op Beerschot, nu zondag. Yaremchuk bleef liever thuis dan in zijn vaderland een confrontatie te trotseren met de club waar hij opgeleid werd. Waarom zou hij? Zijn rug onder de aanval zetten is toch niet nodig.

“If you hide from all storms, how will you grow?”,

schreef Elisha Owusu op zijn Instagram. “Als je je verbergt voor alle stormen, hoe kan je dan groeien?” De Fransman had het zaterdag na de 2-3 tegen OHL ook al over spelers die “maar eens moesten tonen dat ze mannen waren”. “Het is makkelijk om je nu te verstoppen, het is makkelijk excuses te zoeken, het is makkelijk om in de ziekenboeg te blijven”, klonk het. Wie hij precies viseert – Yaremchuk, die wegens transferbeslommeringen rust vroeg? – is bijzaak. Hiermee bewijst Owusu dat de sfeer en de cohesie in de groep opperbest zijn. En dat in een kleedkamer die nu al overloopt van zelfvertrouwen. Het bewijs: geen enkele achterstand die niet leidde tot verlies.

Vier jaar geleden kregen de Buffalo’s zowel thuis als op bezoek bij Shakhtar Donetsk vijf goals om de oren. AA Gent schreef toen geschiedenis. Geen West- Europese ploeg kreeg in twee keer ooit zo zwaar op zijn donder van de Oekraïense kampioen. Als dát Gent geen vertrouwen geeft dat het nu weer historie kan schrijven. Nog een extra argument dat een boost moet geven: nooit wist een Belgische

ploeg een 1-2-thuisnederlaag nog recht te zetten in een Europese terugwedstrijd.

Sinds Igor Plastun genaaid is aan zijn plasser in Sint-Truiden, naait hij zowat elke week wel een team. Tot nu toe vooral de Koninklijke Atletiek Associatie Gent, maar waarom zou het niet eens Kiev zijn? Als zoon van een lokale buschauffeur kent Plastun zijn weg in de miljoenenstad. Een ticket voor Dynamo Kiev kreeg hij nooit, wel speelde hij er voor het internationaal gerenommeerde Obolon Kiev, niet minder dan één keer vicekampioen van Oekraïne en tegenwoordig middenmoter in de u welbekende Persha Liga, de Oekraïense tweede divisie. Met hem kan het niet misgaan. Alleen jammer dat er na zijn wegwerpgebaar van zaterdag – “een emotionele reactie omdat ik op steun rekende” – geen volk is om hem nog extra aan te moedigen.

Twee keer de nul houden in negen wedstrijden: als dat geen bewijs is dat AA Gent defensief stabiel staat. Vanavond hoeft het niet eens. Hoeveel luxe kan een doelman hebben? Davy Roef kan zonder zorgen onder een corner door gaan of een bal langs zijn handen zien vliegen. Hij start met de wetenschap dat een tegendoelpunt niet eens een verschil maakt. Davy Roef keept, in wat zijn Europese afscheidswedstrijd dreigt te worden nu de schorsing van Sinan Bolat afloopt, zonder stress. Dat helpt, want zijn grootste criticaster is ene Davy R. uit Rumst en die zag hij vanochtend nog. In de spiegel.

Tegen een stugge ploeg die met man en macht verdedigt, afgelopen weekend nog 0-4 won en de competitie in Oekraïne aanvoert, zou het kunnen dat AA Gent een ietsiepietsie tikkeltje geluk nodig heeft. Goed nieuws: Dame Fortuna heeft Wim De Decker sowieso aan zijn zijde. Zaterdag tegen OHL zelfs letterlijk. Of toch een neefje van haar. Nurio Fortuna is zijn naam, zes miljoen euro zijn transfersom, geen voorzetten trappen vanaf de linkerflank zijn voorlopige specialiteit. Als je de recordtransfer uit de historiek van de club al op de bank kan laten, zegt dat alles over de luxe van de Belgische vicekampioen. Mission Impossible? Dat is een film.

Yes, they can!

FOTO BELGA