Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Bij ons kun je nog gewoon aan de toog zitten”
Geen paniek in grensdorp Putte door verstrengde Nederlandse maatregelen
Nederland verstrengt zijn coronamaatregelen. Sportwedstrijden kunnen alleen nog zonder publiek, de horeca moet al om 22u dicht en er mogen nog maximaal dertig mensen binnen in cafés en restaurants. We hopten in Putte (Kapellen, Stabroek) de grens over om te kijken hoe hard die klap aankomt. Dat bleek nogal mee te vallen.
voorbij de voordeur van café Roskam in grensdorp Putte staat een tafel waarop een fles handgel staat en een schrift ligt waarin de klanten zich kunnen registreren. Het woord ‘kunnen’ is belangrijk, want niemand verplicht je daartoe. Van de tien namen die er gisteren rond 11u instaan, zijn er negen die een Belgisch telefoonnummer hebben genoteerd.
“O, zonder de Belgen zou ik de tent wel kunnen sluiten”, zegt cafébazin Sandra Snepvangers snel, tussen twee bestellingen door. “80% van mijn klanten komt van over de grens.” Ze heeft het geweldig druk op deze zonnige voormiddag. Haar hele terras op en rond de hoek van de Julianastraat en de Antwerpsestraat zit vol. En ook binnen zit een man of vijftien, waaronder drie zowaar aan de fraaie toog, naast een prachtige oude stoof. We zetten ons erbij en bestellen een koffie. Het lijkt jaren geleden dat we nog eens op een kruk aan een toog zaten.
Een man die wat verder zit, heeft ons zien lachen. “Goed, hè?” Hij steekt zijn duim op. “Ik steek elke dag speciaal de grens over om hier te komen zitten”, zegt de man, die een paar honderd meter verder op het grondgebied van Kapellen woont en zich voorstelt als Freddy. Dat doet hij niet om de specialiteit van het huis – mama’s erwtensoep met spek en worst – te consumeren. Voor zijn neus staat een flesje Jupiler. “Bij ons moet ge een mondmasker dragen als ge rondloopt en moet ge aan een tafel gaan zitten”, zucht hij. “Daar is toch niks gezelligs meer aan? Voor een tooghanger als ik is dat de hel. Hier heb ik tenminste nog een babbel.”
Als vanouds
In de Noord-Brabantse krant BN
De Stem roepen cafébazen en restauranthouders uit steden als Breda en Roosendaal van hel en verdoemenis voor de horecasector. Nu om 22u het slot op de keet moet, vrezen ze voor faillissementen en de bedelstaf. En elders in de krant staat dat vooral de horeca in de grensgemeentes de bonen zal gefret hebben, zij het niet precies in die bewoordingen.
Toen er in de provincie Antwerpen een nachtklok was, kwamen de Belgen in Noord-Brabant feesten. Nu zal het precies andersom zijn, schrijven ze. Hoed u, Stabroek, Kapellen, Kalmthout, Essen, Wuustwezel, Hoogstraten, Ravels en Arendonk! Hoed u voor hordes dorstige Bataven, die uw vaten komen leegdrinken en onderwijl het virus komen verspreiden!
Sandra Snepvangers van café Roskam in Putte zit er niet mee. “Ik sluit om 18u, de nieuwe maatregelen hebben op ons geen invloed”, lacht ze, terwijl ze nog vier pinten tot de rand vol tapt.
En ook elders aan de Nederlandse kant van Putte ligt niemand echt wakker van de verstrengde coronamaatregelen die de regering Rutte heeft uitgevaardigd. Bij warme bakker Leon Wilbrink bevestigen ze: “Voor ons verandert er niks. Alleen in steden als
Amsterdam, Rotterdam of Den Haag moeten ze straks mondmaskers dragen. Hier doen we het als vanouds”, verkondigt de verkoopster het gevoel van dit grensdorp.
Seksshop
Omdat we nu toch in ‘bandeloos’ Nederland zijn, wippen we nog even binnen bij B1, een moderne seksshop waar de dvd’s in reclaNet me staan, maar de vibrators – die eruitzien als voorwerpen die je in een museum van moderne kunst zou aantreffen – niet. “Nee, ook voor ons verandert er eigenlijk niets”, zegt winkelmevrouw Ilonka, die zegt dat ongeveer de helft van haar cliënteel van onze kant van de grens komt.
“Maar de zaken gaan sowieso slecht. Zeker in onze cinema.” Ze wijst naar de gang achteraan in de winkel, die leidt naar de bioscoop waar ze klassiekers als
Collegiate Creampies, Volume 5 en I Am a Slutty Cheerleader draaien. “Normaal hebben we daar 30 zitjes, maar we hebben er twee op de drie moeten afplakken om de afstandsregels te respecteren”, zegt Ilonka, die aan de kassa ook een registratieschrift bijhoudt. “Sommige klanten zijn meteen weer weg wanneer ze horen dat ik hun naam nodig heb. Hoeveel van de anderen hun echte naam en telefoonnummer invullen, weet ik niet.” Ze lacht.