Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Lijdensweg leidt naar Europa League
De groepsfase van de Champions League zal dit seizoen slechts één Belgische deelnemer kennen. Een gehavend AA Gent haalde het niet tegen Dynamo Kiev. Omdat Depoitre en Bukari een kantelmoment verkwanselden. Omdat het verdedigend blijft rammelen. En omdat het morsen met kansen zo potsierlijk is geworden dat er wel sprake lijkt van een vloek. De vloek van Jess Thorup?
Het is, zoals verwacht, Europa League geworden. Vrijdag weet AA Gent waar het de komende maanden naartoe vliegt voor wat een helse rollercoaster richting het eindejaar wordt. Op een internationale break begin november na, zullen de Buffalo’s vanaf 22 oktober elke week Europees spelen. Wim De Decker moet hopen dat hij zijn ploeg tegen dan op orde heeft. Zijn vaststelling van de voorbije weken dat er tussen wedstrijden amper tijd rest om veel te trainen, blijft. En hij zal vooral moeten bidden dat de ziekenboeg straks leegloopt. Een blik op de bank sprak boekdelen: Kums, Mohammadi, Godeau, Botaka, Marreh, Coosemans en de 18-jarige Matisse Samoise, in het slot zelfs op het veld als debutant.
Begon AA Gent de heenwedstrijd nog aarzelend, angstig zelfs volgens sommigen, dan bracht De Decker voor de return een ultra-offensief elftal aan de aftrap. Nog steeds zonder Kums en Chakvetadze – laatstgenoemde zat zelfs niet op de bank, net zomin als Arslanagic – maar met alle beschikbare aanvallende krachten op het veld. Depoitre plus een zwervende Kleindienst, en op de flanken Niangbo én Bukari. De andere aanpak had echter hetzelfde resultaat als in de heenmatch: een tegengoal na amper tien minuten. Supryaha dook de zestien in en legde terug van de achterlijn, Buyalskyi hakte de 1-0 voorbij Roef. Schitterend doelpunt, maar vooral dra-matisch verdedigen. Alweer, dit keer van Ngadeu die de aanvaller gewoon liet lopen.
Drie strafschoppen
Omdat Shaparaneko op de paal trapte en een 1-0-stand eigenlijk niets veranderde aan de opdracht – twee keer scoren – brak de mentale veer niet meteen. Toen Zabarnyi de bal verloor, bevond Depoitre zich plots alleen in de zestien. Maar in plaats van zelf af te drukken, legde hij de bal opzij naar Bukari. Die had een controle te veel nodig en besloot op Buschchan. Wat altijd een doelpunt had moeten opleveren én de hoop op meer, werd het zoveelste staaltje van hoe deze ploeg met zichzelf blijft worstelen. Zie ook een gemiste kans van Niangbo.
Het was daarna weer eens aan Igor Plastun om zijn ploeg verder in de puree te steken. Ongewild én ongelukkig dit keer, kopte hij een voorzet tegen zijn eigen hand, nadat Nurio op snelheid was gepakt door Rodrigues. Een strafschop die er eigenlijk geen was, maar De Pena zette hem wel om: 2-0. Maar het werd nog pijnlijker.
Met dank aan de bedenkelijke prestatie van de Poolse scheidsrechter Marciniak, erom bekend dat hij makkelijk kaarten én strafschoppen geeft. Een tweede strafschop nadat Ngadeu de voet van Supryaha had aangetikt, werd door de VAR geannuleerd wegens buitenspel. Meteen na de rust wees de Pool al voor de derde keer naar de stip. Nurio en Supryaha hingen even aan elkaar maar het was de val van de Oekraïner die de Pool overtuigde. Rodrigues mikte de 3-0 voorbij Roef.
Hoewel De Decker spelers rust begon te gunnen, had Gent nadien zeker nog moeten scoren. Kleindienst kopte op Buschchan, Plastun mikte tweemaal op diens voeten. Kleindienst en Nurio kregen van dichtbij een driedubbele kans weer niet in doel. Pech, dat zeker ook, maar dit Gent had alleszins niets te zoeken in de Champions League.