Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Wat nu? Ik heb heel mijn leven gewerkt...”
Staf (80) stopt na 57 jaar als schoenmaker
Staf Helsen heeft het spreekwoord ‘schoenmaker, blijf bij je leest’ nogal letterlijk geïnterpreteerd. Hij heeft woensdagnamiddag, na maar liefst 57 jaar en op de gezegende leeftijd van 80 jaar, zijn zaak definitief gesloten. “Nu nog wat genieten van het leven. Maar ik heb eigenlijk geen hobby’s.”
Er staan wat lege flessen bubbels op de plank, er pronkt een bos bloemen aan de inkom en er hangen feestelijke linten met vlaggetjes op. Heel opvallend in de erg bescheiden ingerichte zaak, er gebeurt duidelijk iets belangrijk. Een blad papier aan de deur laat er geen twijfel over bestaan: ‘Laatste dag’ staat er. Na 57 jaar stopt Staf ermee als schoenhersteller, sleutelmaker en nummerplaatverkoper. Hij is aan zijn allerlaatste uren bezig.
“Het dringt nog niet goed door. Misschien de volgende dagen wel”, vertelt de 80-jarige. “Ik ga de klanten zo hard missen.” Dat denkt zijn vrouw José Geerts (76) ook. “Hij leek soms eerder met de klanten getrouwd dan met mij”, lacht ze. Een paar mensen van dat in decennia opgebouwde cliënteel komen hem in de laatste uren gelukwensen. Ook de zaakvoerders van de omliggende winkels komen op bezoek. “Hij is altijd heel vriendelijk”, klinkt het.
Staf begon zijn schoenmakerszaak in 1963 in een ander pand in de Kapelstraat, dichter tegen de
Kioskplaats. Het bleek een succes gedurende ruim langer dan een halve eeuw. Ook na de gedwongen verhuis door een onteigening naar het huidige pand. “Fysiek kan ik het werk nog aan, hoor”, zegt Staf. “Ik denk dat het gewoon tijd is om te stoppen. Hopelijk kan ik nog heel wat jaren genieten van het leven.”
Nog voor hij zijn eigen zaak had, was Staf al tien jaar met schoenen bezig. Want vanaf zijn 13de studeerde hij voor schoenmaker aan de vakschool. En later ging hij werken voor een schoenfabriek en een schoenmaker. Van ervaring gesproken. “Tegenwoordig maken ze alleen nog wegwerpschoenen. Een echte leren schoen is nog altijd het beste”, vertrouwt hij ons toe.
De deur van de schoenmakerszaak wordt definitief dichtgetrokken. Er is geen overnemer gezocht. De kleinzoon van Staf en José gaat het pand verbouwen tot een ruimere woning. En het koppel blijft trouwens ook boven de zaak wonen. Ze zullen dus nog in Hoboken te vinden zijn.
En dan volgt de vraag die elke gepensioneerde voor zichzelf moet beantwoorden: wat nu gedaan? “Ik heb heel mijn leven gewerkt. Ik heb eigenlijk geen hobby’s”, zegt Staf. “We zullen wel wat tijd doorbrengen in onze caravan in Merksplas. En wat wandelen en fietsen, zeker? En ik zal mijn vrouw eens wat helpen in het huishouden.”