“Ayla en Jace zijn naar de crèche gegaan in hun papa-tenue”

Op matchdagen horen we elkaar niet te veel, Toby en ik. Ik weet wel beter dan hem dan te bellen en af te leiden. Hij is dan heel gefocust. Soms wil hij de kinderen nog wel even zien net voor de wedstrijd, via Facetime, maar niet altijd. We hebben geen vast ritueel voor de wedstrijd. Ik keek gisteren met mijn familie naar de match bij Chef’s Table, een restaurant in Burcht. Daar maakten ze speciaal voor ons nog een paar plaatsen vrij. Mét steak tartaar als voorgerecht, het lievelingseten van Toby. Hij zal wel jaloers zijn als hij dit leest. Want ja, Toby leest deze columns in de krant mee. Hij is het niet gewend dat ik in de pers kom, maar hij vindt dat ik het goed doe. Gelukkig! Dit valt eigenlijk nog mee. Kat Kerkhofs vermomde zich deze week als reporter om Dries Mertens te interviewen. Supergrappig, maar niets voor mij. Ik zou er ook geen tijd voor hebben, met de kindjes. De andere spelersvrouwen van de Rode Duivels hoor ik eigenlijk helemaal niet tijdens dit EK. Op grote tornooien wordt er soms wel eens iets georganiseerd voor de families van de spelers. Ik hoop dat ze dat dit jaar ook nog doen, zodat we toch één wedstrijd allemaal samen kunnen kijken. Ook al ging het niet vanzelf, ik had wel gedacht dat de Rode Duivels opnieuw zouden winnen. Ze zaten deze week zeker nog met Eriksen in hun hoofd, Toby ook. Gelukkig is Christian oké en kon België er helemaal voor gaan en winnen. Ik ben keiblij met de overwinning, nu weten we zeker dat we doorgaan en mogen we weer iets geruster zijn. Het EK begint nu eindelijk echt wel te leven. Toen ik gisterenochtend ging lopen, zag ik veel kleine duiveltjes naar school gaan. En ook alle kindjes van onze crèche mochten in voetbaltenue komen. Ayla (2) en Jace (1) kregen allebei een truitje met ‘papa’ en rugnummer 2 op. Ayla heeft zelfs een bijpassend tutu-rokje. Ze praat in de crèche blijkbaar al over haar papa, maar ik denk dat ze dat alleen maar doet als ernaar gevraagd wordt. Jace begrijpt het allemaal nog niet goed, maar hij vindt het prima om zo’n tenue als die van papa te dragen. Wanneer de kindjes naar de crèche zijn, probeer ik ondertussen zo veel mogelijk in orde te maken voor onze nieuwbouw in Kapellen. We hopen daar binnen een paar jaar te gaan wonen. Het is niet simpel om dat zonder Toby allemaal te regelen, maar gelukkig bellen we dagelijks en kan ik hem af en toe om zijn mening vragen, over welke kleuren hij mooi vindt en zo. Behalve op wedstrijddagen, dan moet hij dus zijn focus houden.

FOTO'S RR