Gazet van Antwerpen Stad en Rand
De privédetective van La Squadra
MANUEL LOCATELLI groeide in geen tijd uit tot onmisbare schakel
overspel. Hij werd zo paranoïde dat hij tegen zichzelf sprak. Vandaag loopt het contact met zijn 16-jarige zoon Lenny, een aanvaller, voornamelijk via broer Mbo. “Ik ben blij dat ik het ergste al meegemaakt heb. Anders had ik misschien een touw genomen… Mijn beste vriend is met de moeder van mijn zoon. Dan kan ik toch niet meer verbaasd zijn over hoe slecht mensen zijn? Het raakt me niet meer. Zolang mijn zoon James maar in goeie gezondheid is.” Zijn andere zoon James, genoemd naar Lebron James, is twee. Met de moeder Deborah lijkt hij sinds enkele jaren eindelijk rust te hebben gevonden. “Vroeger was ik een kieken zonder kop. Nu niet meer.”
Het zwarte gat
Zijn carrière als speler eindigde tien jaar geleden anoniem bij Eendracht Aalst, waar hij nooit speelgerechtigd raakte door administratieve problemen na een passage in Azerbeidzjan.
“Ik was niet voorbereid op het einde. En dan zit je met je gedachten ergens in de wolken.
Witte wolken, zwarte wolken.
Iedereen geeft ondertussen raad, maar ik luister liever naar mezelf. Het zwarte gat? Iedereen die plots stopt met iets, heeft daar last van. Heeft Stromae het niet moeilijk gehad na zijn muziekcarrière? Misschien ben ik ook dicht bij een depressie geweest. Je omgeving bepaalt veel. Bij jonge spelers zie je aan de entourage wie het zal halen en wie niet. Ik werd gelukkig altijd goed omringd.” Maar hij moest zich wel heroriënteren. Mpenza, die als kind apotheker wilde worden zoals zijn vader Arsène, dacht aan studeren. “Maar tegenwoordig beoefenen weinig mensen het beroep waarvoor ze studeren.” Analist was hij ook, voor de radio. “Kritiek leveren bleek niet mijn ding.”
Dezer dagen bezit hij in het Limburgse Kinrooi zelfs een camping, samen met een zakenpartner. “We geven er de wedstrijden van de Rode Duivels en Nederland op groot scherm. Georges Leekens komt langs, Mbo, Gil Swerts, Jean-françois Gillet.” De camping is een zijproject. De weg uit het wenkende zwarte gat kwam niet uit onverwachte hoek. “Sport heeft me weer wakker gemaakt. De dag dat ik weer besliste om te gaan lopen. Sport is adrenaline en dat mis je na de carrière. Ga eens elke dag lopen. Jouw artikels zullen in The New York Times komen. (lacht) Heb je Fernando Torres nog gezien? Die is nog breder dan vroeger. Je kan daar ook te ver in gaan. Ik stond op een bepaald moment ook messcherp. Tot ik besefte dat ik ook geen speler meer ben. Maar als James ouder is, ga ik het weer opdrijven.”
De voorzet om wat welvaartsvet weg te werken, kwam van Antwerp, waar Mpenza na een tip van Luciano D’onofrio sinds 2018 jeugdtrainer is. Eerst als spitsentrainer van de U13 tot U18. Het afgelopen seizoen was hij dat als assistent van Gil Swerts bij de beloften. Spelers kijken op naar hem. Iedereen houdt van Emile. In zijn eentje voor een groep staan, is nog een stap te ver. Zo vlot als hij ons nu te woord staat, zo gereserveerd stond hij bekend als speler. “Maar ik ben niet timide”, zegt Mpenza stellig. “Ik was jong. Er werd altijd gezegd dat Mbo veel rijper was. Hij was ook ouder. Als je terechtkomt tussen Lorenzo Staelens, Marc Wilmots, Franky Van der Elst, Philippe Albert... Wat zeg je dan? Ik was nog een kind.”
Schalke 04, de club van zijn hart
Toch is er een drempel die hij over moet. “Voor een stadion van 100.000 fans speelde ik zonder stress, maar spreken voor twintig personen, dat is andere koek. Geldt dat niet voor veel mensen? Niet iedereen kan zich helder uitdrukken voor een hele groep. Daarom werkte ik het afgelopen jaar met een soort mental coach. Nu kan ik voor een groep van een man of zes staan. Zoals elk beroep moet je dat leren. Je hebt veel ex-profs die het altijd over ‘mij, mezelf en ik’ hebben. Slecht idee. Spelers pikken dat niet. Hoeveel ex-spelers waren heel eventjes trainer en zitten nu zonder werk? Die fout wil ik niet maken. Ik wil langzaam groeien. Zeker nu clubs wisselen van coach zoals van schoenen. Het parcours van een Philippe Clement, dat willen er niet veel. Iedereen wil meteen T1 worden. Maar Zidane was ook eerst jeugdtrainer, vervolgens assistent van Ancelotti. Kompany? Hij heeft het geluk dat hij veel krediet heeft gekregen. Uiteindelijk deed hij het goed. Geef hem de enveloppe die Man City heeft en hij maakt ook een goeie ploeg, hè. Over vier, vijf jaar wil ik hoofdtrainer zijn. Misschien eerst bij de jeugd.”
Een stage bij oud-ploegmaat Sergio Conceição in Porto is het plan. En de droom, die ligt in Duitsland. “Als ik zou kunnen, ik teken meteen bij Schalke 04, de club van mijn hart. De Duitse trainers zijn de beste. De drie laatste finales van de Champions League zijn gewonnen door een Duitser.”
In Gelsenkirchen stoort het sterrendom hem minder. Altijd is hij een prooi voor handtekening- en selfiejagers. “Mijn vriendin kreeg bijna tranen in de ogen toen ze de liefde zag die de supporters daar nog voor me koesteren. De band met Schalke is voor eeuwig. Ginds is er meer respect dan hier. Het is een liefde die ik hier bij mijn oude clubs niet voel. Ik heb er zelfs een abonnement voor het leven. Welke club doet dat in België? Zelfs voor de nationale ploeg worden we nooit uitgenodigd.” Emile wacht nu op een telefoontje van Mbo. Hij kan Antwerp ruilen voor een job als assistent in 1B bij Moeskroen, waar zijn broer directeur voetbal is. “Wat er ook gebeurt, ik blijf in het voetbal. Misschien blijk ik wel een betere T2 dan T1.”
Mpenza veert recht met een fietshelmpje in de hand. Tijd om James van school te halen. “Maar word ik hoofdtrainer en de adrenaline pompt weer, dan ga je me op een dag tekeer zien gaan als Diego Simeone. Je gelooft me niet? Wacht maar. Ik ken mezelf…” KOEN VAN UYTVANGE
“Carrasco is toch ook samen met een ex-miss België, en Hazard heeft toch ook een Lamborghini... Nu is dat geen thema, destijds bij mij wel. Ik ben te vroeg geboren.”
“Je wordt vrij geboren en je wil vrij leven. Maar als bekende kop bén je niet vrij... Is dat niet triest? Het leven van Messi of Ronaldo moet toch ondraaglijk zijn.”
“Over vier of vijf jaar wil ik hoofdtrainer zijn. Misschien eerst bij de jeugd. Hoeveel ex-spelers waren even trainer en zitten nu zonder werk? Ik wil langzaam groeien.”
Manuel Locatelli (23) is een van de ontdekkingen van de eerste Ek-week. De Sassuolomiddenvelder is in geen tijd uitgegroeid tot een onmisbare schakel in de Italiaanse geoliede machine en kroonde zich tegen Zwitserland met twee doelpunten tot matchwinnaar. Wie is die luxevervanger van Marco Verratti bij La Squadra?
Nog voor Locatelli zijn debuut maakte voor het eerste elftal van AC Milan, werd hij door Silvio Berlusconi de hoogte in geprezen. De expremier van Italië en toenmalig eigenaar van AC Milan noemde hem “een fantastische kerel met een grote toekomst als spelverdeler”. Enkele maanden later debuteerde hij in het eerste elftal. Locatelli brak al op zijn zeventiende door bij AC Milan en speelde 63 wedstrijden voor de Milanezen. Ondanks twee degelijke seizoenen, deelde de clubleiding hem in de zomer van 2018 mee dat ze hem niet meer nodig hadden. Locatelli, die al sinds zijn elfde bij Milan speelde en er kind aan huis was, was er het hart van in. Mocht Berlusconi in 2017 de club niet verkocht hebben, speelde Locatelli waarschijnlijk nog steeds voor de club van zijn hart.
In de zomer van 2018 kon Sassuolo hem binnenhalen voor 14 miljoen euro. Een prikje, zou later blijken. Locatelli groeide er uit tot de draaischijf van de ploeg en intussen is zijn marktwaarde meer dan verdubbeld. Wie Locatelli nu wil binnenhalen, zal minstens 35 miljoen moeten neerleggen. Na dit EK zal zelfs dat bedrag niet meer volstaan. Bij Sassuolo horen ze de kassa al rinkelen. Een Italiaanse middenmoter die drie spelers aflevert bij La Squadra, het gebeurt niet op elk groot toernooi. Naast draaischijf Locatelli behoren ook ploegmaats bij Sassuolo Domenico Berardi (26) en Giacomo Raspadori (21) tot de Italiaanse Ek-selectie.
Na twaalf caps weet Locatelli nog altijd niet hoe het voelt om een doelpunt tegen te krijgen met de Azzuri. Sinds hij in september 2020 debuteerde, slikten de Italianen maar één doelpunt in veertien wedstrijden. Op het moment dat ze dat tegendoelpunt binnenkregen, in de Nations Leaguewedstrijd tegen Nederland, stond Locatelli niet op het veld. Het zijn indrukwekkende statistieken waar Locatalli natuurlijk niet alleen voor verantwoordelijk is. Ondanks het aanvallende voetbal van de Italianen, staat de organisatie als een huis.
Een maand voor het EK raakte Psg-middenvelder Marco Verratti (28) geblesseerd. Hij zou niet op tijd fit geraken voor het toernooi en dus moest bondscoach Roberto Mancini op zoek naar een tijdelijke vervanger. Sinds begin deze week is Verratti weer helemaal fit en dus zit Mancini met een luxeprobleem voor de rest van het toernooi. De driehoek op het middenveld Jorginho-locatelli-barella doet het uitstekend en in Italiaanse media rijst nu de vraag of Verratti wel in het team moet komen.
Hoe kan het ook anders. Locatelli had vroeger een poster van levende legende Andréa Pirlo op zijn kamer hangen. Net als zijn grote voorbeeld werd Locatelli opgeleid als spelverdeler voor de defensie, maar bij La Squadra staat hij iets hoger op het veld. Als box-to-box middenvelder komt Locatelli nog beter tot zijn recht. Na zijn doelpunten tegen Zwitserland houden de toekomstige tegenstanders hem maar beter in de gaten wanneer hij de zestien binnenstormt.
Was zijn voetbalcarrière op niets uitgedraaid, dan was Locatelli nu privédetective. Als kind droomde hij er zo hard van dat hij op zijn rugzak ‘Manuel Locatelli, FBI Agent’ had geschreven. “Mijn familie lacht me daar nog steeds mee uit” gaf hij ooit toe in een interview. Locatelli was eigenlijk gewoon een heel verstandige jongen, die ook al aan een leven naast het voetbal dacht.
GEPREZEN DOOR BERLUSCONI
HOFLEVERANCIER SASSUOLO
KONING VAN DE CLEAN SHEETS
LUXEVERVANGER VOOR VERRATTI
POSTER VAN PIRLO
‘MANUEL LOCATELLI, FBI AGENT’
De doelman van de Zwitserse nationale ploeg Yann Sommer is woensdag voor de tweede keer papa geworden. Het 32-jarige sluitstuk had speciaal voor de geboorte de Ek-selectie verlaten.
“Welkom in de familie kleine zus NAYLA”, schrijft hij vrijdag op Instagram bij een foto. Sommer had woensdag nog het Zwitserse doel verdedigd in het met 3-0 verloren duel in Rome tegen Italië. Daarna was de keeper van Borussia Mönchengladbach meteen naar Duitsland teruggekeerd. Opvallend: vrijdag stond hij alweer op het trainingsveld met Zwitserland. Dat zal hem goed kunnen gebruiken in de match van zondag tegen Turkije. De Zwitsers moeten winnen en liefst met zo veel mogelijk doelpunten verschil om, afhankelijk van het resultaat van Italië Wales,
bij de vier beste nummers drie te geraken of zelfs nog tweede te worden in groep A. En daarvoor geeft Sommer dus graag zijn vaderschapsverlof op. (blg)