Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“We kunnen onze bewoners weer perspectieven bieden”
“Dat de rust nu helemaal is weergekeerd, is een groot woord, maar we zijn enorm blij en opgelucht dat er nu toch goede vooruitzichten zijn”, zegt Lies Cannaerts, medewerkster in woonzorghuis Ten Kerselaere in Heist-op-den-berg.
De bewoners die in groep naar de matchen van de Rode Duivels kunnen kijken, vrijwilligers die zich aanbieden om opnieuw mee leven in de brouwerij te brengen: het optimisme in Ten Kerselaere heeft na meer dan een jaar miserie de bovenhand genomen.
“Zomaar onze deuren opengooien kunnen we nog niet. Er heersen nog altijd wel wat beperkingen en het is nog oppassen voor de varianten, maar we kunnen toch al opnieuw wat zaken organiseren voor onze bewoners, de cafetaria is weer open, er is meer bezoek mogelijk, … Onze bewoners die perspectieven kunnen bieden doet enorm veel deugd.”
“Het is nog altijd wel goed nadenken en afwegen hoe we omgaan met de beperkingen die er nog zijn en soms moeten we toch ook nog terugkomen op beslissingen. Het is steeds zoeken naar dat evenwicht, dat zorgt voor een mengeling van emoties.” “Het is dan ook nog steeds hard werken. Voordien was er adrenaline om die periode door te komen, maar nu voel je dat de medewerkers echt wel vermoeid zijn. We proberen dan ook om zo veel mogelijk iedereen hun vakantie te laten plannen zoals ze gewoon zijn. En de directie zorgt op tijd en stond voor een verwenmomentje voor de medewerkers. Dat zit in kleine dingen, zoals een broodjesmaaltijd in plaats van weer eens een vergadering. Die momenten helpen om toch even stoom af te laten.”
Kleine gebaren
“Het zijn al die kleine gebaren van waardering samen die ons er mee door hebben geholpen en die dat nog steeds doen. Het is ook fijn dat die waardering vanuit verschillende hoeken komt: de familie van onze bewoners, de buurt, de medewerkers onder elkaar, de directie, een kleine financiële tegemoetkoming van de overheid, … Zoals die keren dat er plots enkele schotels koude pasta voor de deur stonden, een grote doos pralines, kinderen die tekeningen in de bomen hadden gehangen, ...”
Het is ook opvallend hoeveel vrijwilligers zich nu aandienen. Het was altijd heel hard zoeken, nu krijgen we plots verschillende aanmeldingen. “Nu er weer meer kan, hebben jullie zeker helpende handen nodig, hier zijn we voor jullie, klinkt het. Dat is enorm fijn om vast te stellen.”