Pas in de finale is de bal van goud

Voor ons Belgen staat het nú al nagenoeg vast: Kevin De Bruyne moet de Gouden Bal winnen. ‘Speler van het Jaar’ in Engeland en tot hiertoe de meest geniale poëet op noppen in 45 minuten op dit EK. Het kán. Maar de weg is nog lang.

De Gouden Bal wordt gekozen door 173 journalisten uit de hele wereld. Voor België vult Frédéric Larsimont, chef voetbal van de Franstalige krant Le Soir, het formulier van het organiserende voetbaltijdschrift France Football in. Elke journalist stelt een lijst op van vijf spelers. De eerste krijgt 6 punten, de tweede 4, de derde 3, de vierde 2 en de vijfde 1. De stemgerechtigden worden geacht rekening te houden met drie criteria: de prestaties van de speler en zijn palmares in het voorbije jaar, zijn klasse (talent en fair play) en zijn carrière. Als je die drie criteria op een rijtje zet, komt Kevin De Bruyne zeker in aanmerking. In het nog aan de gang zijnde jaar won hij de Engelse League Cup, werd hij Engels landskampioen, speelde hij de Champions League-finale en werd hij ‘Speler van het Jaar’ in Engeland. Zijn klasse en talent zijn ook al boven elke twijfel verheven. Geen mens in de wereld die tot vijf kan tellen, zal weerleggen dat De Bruyne tot de vijf beste middenvelders ter wereld behoort.

Hij heeft kwaliteiten die door internationale toptrainers als geniaal worden omschreven, omdat ze niet alleen hem maar het hele team op het voorplan

brengen. Hij doet een elftal draaien en forceert ook de beslissingen. Een speler die openingen kan vinden in een spel dat steeds compacter wordt. Voor De Bruyne is een bos van benen geen bos van benen, maar een doolhof waarvan hij alle uitgangen uit het hoofd kent. Kevin De Bruyne: “Ik zie, ik zie wat jullie niet zien. En het is een medespeler die kan scoren.” Maar ziet iedereen het geniale daarvan in?

Fair play? In de 638 wedstrijden die hij op professioneel niveau speelde, pakte De Bruyne twee rode kaarten: één bij Genk en één bij Wolfsburg, telkens na twee keer geel. In dertien seizoenen profvoetbal kreeg hij 61 gele kaarten, een gemiddelde van zo’n 4,5 per seizoen. Voor een winnaar pur sang is dat weinig.

Over het laatste criterium, zijn carrière, kan op pas 29-jarige leeftijd evenmin discussie bestaan. Een landstitel en beker in België, een beker in Duitsland, drie keer Engels kampioen, één FA Cup, vijf League Cups, één keer ‘Speler van het Jaar’ in Duitsland en twee keer ‘Speler van het Jaar in Engeland’. Een flinke boterham.

EK winnen

Het zou er dus goed moeten uitzien, maar dat is slechts schijn. De weg is nog lang. In jaren met een EK of WK zijn de prestaties op die toernooien doorslaggevend. In 2018 won Luka Modric na ‘Speler van het WK’ ook de Gouden Bal. Cristiano Ronaldo kon in 2016 alleen maar Antoine Griezmann ‘Speler van het EK’ 2016 - van de Gouden Bal houden omdat hij dat jaar zelf Europees kampioen werd met Portugal. Daarbovenop won hij met Real Madrid de Champions League en het WK voor clubs en scoorde hij in dat kalenderjaar liefst 70 keer. De EK-winst gaf de doorslag. Tastbare prijzen zijn belangrijk, en vooral die op het hoogste podium van dat jaar. Dit jaar is dat het EK.

De Rode Duivels weten dus wat hen te doen staat om hun ploegmaat aan de hoogste en meest prestigieuze individuele voetbalonderscheiding op deze planeet te helpen. En De Bruyne weet dat hij de Duivels bij de hand moet nemen om op de internationale voetbalwereld indruk te blijven maken. Wij weten: Kevin De Bruyne is het kroonjuweel van onze nationale ploeg. Maar dat vinden de Fransen van Kylian Mbappé en N’Golo Kanté, de Polen van Robert Lewandowski en de Brazilianen van Neymar ook. Er zijn ook nog de onvermijdelijke Lionel Messi en Cristiano Ronaldo.

Commercie en politiek

Ook daarom wordt het moeilijk voor De Bruyne. Exposure interesseert hem minder dan dat het hem stoort. Op het veld heeft hij een zesde zintuig, maar een instinct voor commercie en politiek heeft hij niet. Hij prijkt niet op billboards, je wordt niet elke dag met zijn beeltenis geconfronteerd.

Gelukkig zijn de stemgerechtigden voor de Gouden Bal minder conservatief dan zij die mogen stemmen voor de FIFA World Player of the Year - de bondscoaches en aanvoerders van de 210 bij de FIFA aangesloten landen. Op de erelijst van de Gouden Bal staan bijna vergeten spelers als Michael Owen en Pavel Nedved (beiden in een jaar zonder toernooi), Matthias Sammer (na de Europese titel met Duitsland in 1996) en Fabio Cannavaro (na de wereldtitel in 2006).

Voor ons is het zonneklaar: als de Rode Duivels het EK winnen met een fitte De Bruyne, is die Gouden Bal bijna zeker binnen.