Gazet van Antwerpen Stad en Rand
Wout van Aert draagt titel op aan overleden vriend ‘de Smol’
Schudt lastige weken van zich af met nationale titel
Voor vele renners is Belgisch kampioen worden het hoogste goed. Wout van Aert pakte het tussen de soep en de patatten. Pas vrijdag keerde hij vanuit hoogtestage terug naar België, een slopende autorit van 1.000 kilometer. Toch hechte Van Aert veel belang aan zijn driekleur. “Ik draag deze zege op aan mijn overleden vriend Glenn. Hij gaf mij de kracht om dit te klaren.”
Wout van Aert Belgisch kampioen. Het is geen unicum. Hij pakte al vier keer de driekleur in het veldrijden en twee keer in het tijdrijden. Nu zijn eerste keer op de weg.
Ook geen unicum, die combo van tricoleres over wielerdisciplines heen. René Vermandel in de jaren 20 en – uiteraard – Roger De Vlaeminck in de jaren 60 en 70 wonnen ook een titel op de weg en in het veld. Wel uniek, die combinatie in dezelfde jaargang.
“Ik vroeg het mij deze week nog af en dacht dat Roger het wel eens had gefikst. Blijkbaar niet. Ik ben nu officieel beter dan Roger De Vlaeminck. Daar mag ik trots op zijn.”
Roger, vooraleer je kwaad naar je telefoon grijpt: Van Aert zei het al knipogend. Nog een knipoog waard is dat hij de titel pakt in Waregem. In 2014, tijdens zijn vorige passage op de Hippodroom, werd hij uit koers gezet na een valse start op het BK veldrijden voor beloften. Toen een dieptepunt in een carrière die eigenlijk nog moest starten.
“Dan hadden ze ook nog eens verzonnen om er elke ronde te passeren. Ik vermoed om mij te motiveren.”
Nochtans was er motivatie
genoeg. De vervelende appendicitis in mei en de daarmee gepaard gaande conditionele achterstand, de schadevergoeding van 662.000 euro die hem boven het hoofd hangt in de rechtszaak tegen Nick Nuyens. Nog veel erger: goede vriend Glenn Smolderen, die eind mei de strijd verloor tegen botkanker. Het hakte er stevig in bij Van Aert. Hoewel hij de voorbije weken elke trainingsprikkel kon gebruiken om zijn conditionele achterstand proberen goed te maken, vloog Van Aert op 3 juni een dag eerder dan voorzien terug van de hoogtestage in de Sierra Nevada. De reden: hij wilde ’s anderendaags koste wat het kost aanwezig zijn op de uitvaart van zijn schoolmakker.
“Het overlijden van Glenn is hard aangekomen. Het was al even duidelijk dat hij de strijd tegen botkanker had verloren, maar in plaats van nog enkele mooie momenten, is hij heel snel achteruitgegaan. Soms heb ik de indruk dat ik leef tegen duizend kilometer per uur, maar op zo’n moment staat mijn leven even stil. Toen ik het de voorbije weken niet gemakkelijk had, heb ik veel aan Glenn gedacht. Het zat eigenlijk al drie weken in mijn hoofd om deze Belgische titel voor hem te winnen. Glenn heeft mij de nodige kracht gegeven.”
Voor het BK in Waregem was Van
Aert nochtans niet eerder van hoogtestage teruggekeerd. Pas vrijdag reden hij, Sarah en zoontje Georges van Tignes naar Herentals.
“Het klinkt nu belachelijk, maar ik pakte deze koers gewoon mee. In principe zou je zeggen: als je ambitie hebt, keer dan twee dagen vroeger terug van hoogtestage. Ideaal was het dus niet, maar het heeft gewerkt. Ik heb in het verleden al veel beter voorbereid aan de start gestaan van een BK, maar toen mislukte het. Dat ik nu win, betekent dat ik toch niet zo slecht ben.”
Vijf ritzeges in de Tour
Het BK was geen makkie. In het eerste uur werd 50 km afgelegd. Aan het einde bedroeg de gemiddelde snelheid 47 km/u. Een vliegmeeting, waarin de grote blokken elkaar in de eerste uren neutraliseerden, waardoor de enkelingen of in het geval van Jumbo - Visma twee man in een zetel naar de finale werden gebracht. In de finale kon Van Aert een beroep doen op Nathan Van Hooydonck.
“Hij was opnieuw van goudwaarde. Niet de eerste keer dit jaar. Ik ben hem dankbaar.”
Ook Van Hooydonck was tevreden. “Dit ziet er goed uit voor zijn Tour.”
Wat ons brengt bij de hamvraag. Trekt Van Aert deze lijn door richting de Tour?
“Ik vind het te vroeg om dat te concluderen. Het leek dat ik mij vooraf aan dit BK graag in de underdogpositie duwde, maar ik zat echt met twijfels voor de start.”
Van Aert won in Waregem de sprint van Edward Theuns en Remco Evenepoel.
“Niet evident. Remco reed fenomenaal hard, waardoor ik in de slotronde weinig kon uitrusten, en Edward is ook snel. Het was tricky en een sprint met drie is altijd moeilijk”, verwees Van Aert naar de Brabantse Pijl, waar hij een sprint met drie verloor, en de
“Het overlijden van Glenn is hard aangekomen. Soms heb ik de indruk dat ik leef tegen duizend kilometer per uur, maar op zo’n moment staat mijn leven even stil.” Wout van Aert
Amstel Gold Race, waar hij een sprint met drie heel nipt won. Deze sprint won hij opnieuw nipt. “Voor mijn zelfvertrouwen geeft deze sprintzege een boost.”
Worden de getemperde Tourplannen nu gewijzigd?
“Neen. Ik heb altijd gezegd dat ik er mij niet bij neerleg geen kans te maken op succes in de eerste Tourweek. Misschien ben ik beter in vorm dan ik zelf denk.”
Het zette een journalist van Radio Sinjaal aan om te vragen hoeveel ritten hij in de Tour zal winnen.
“Een stomme vraag. Als je denkt dat het zo gemakkelijk is. Maar als je het echt wil weten: een stuk of vijf.”
Ook dat laatste zei Van Aert voor alle duidelijkheid met een knipoog.