Gazet van Antwerpen Stad en Rand
“Ik vond het mijn plicht hen weer te gaan ophalen”
Jarige buschauffeur Fons (66) bracht besmette jongeren vanuit Spanje thuis
Dat hij zijn 66ste verjaardag zou vieren in een bus vol besmette jongeren, dat had Fons Mampaey niet kunnen voorspellen. Toch reed hij met plezier naar de Costa Brava en terug. Twintig uur lang in een bus op gevaar van eigen gezondheid en met een quarantaine om af te sluiten.
Mochten de besmette jongeren wel naar huis keren? Hadden ze het niet zelf gezocht door zich onverantwoordelijk te gedragen? De kritiek op de jongeren is niet mals. Hun ouders zijn dan weer kwaad op organisatie Jongerentravel. Moest er niet meer controle zijn? Moet je een reis wel laten
doorgaan als je niet volledig veilig bent?
“Ik heb die kritiek ook gehoord. Lloret heeft ook die reputatie van feeststad, maar de kritiek op de jongeren is niet terecht”, meent Fons Mampaey, de buschauffeur die op zijn 66ste verjaardag mocht opdraven om de jongeren aan de Spaanse kust te gaan ophalen. “Die jongeren hebben voor het vertrek allemaal netjes negatief getest. Ze mochten dus reizen. Onder begeleiding hebben ze in Spanje dan discotheken bezocht. Maar ja, er lopen daar ook Franse, Duitse en Engelse toeristen rond. En die nemen het zo nauw niet met de regels. Als die groepen dan wat te dicht komen, loopt het al snel uit de hand. Ik denk dat de Vlaamse jongeren door de genomen maatregelen ook een vals gevoel van veiligheid hadden.”
Vloeken
Pas op, de militair op rust begrijpt de kritiek. “Dat is de angst die spreekt. Mijn vrouw en ik houden ons al meer dan een jaar aan de regels. Mijn schoonmoeder is 83, wij moeten echt voorzichtig zijn. Nu nog zien we niet veel vrienden of kennissen, maar alleen op afstand. Dus dan vloek ik wel eens, ja. Maar deze jongeren zijn daar niet de oorzaak van, dat is niet correct.”
Hij kan het niet onder stoelen of banken steken: de Moerbekenaar geniet van die tripjes met de jeugd. Het feestgewoel, de appreciatie, de lange intense ritten. Dat is zijn zomer. Hij kent die gasten. Hij geeft ze cheeseburgers en noedels, “want in een baanrestaurant eten ze toch niet”. Zestien jaar geleden ging de militair met pensioen, maar die busritten in de zomer voor Jongerentravel bleef hij doen. Elk jaar, drie maanden lang, twee keer per week op en af. Toen vorig jaar alles stil viel, vond Fons het dat dan ook oprecht jammer. “Ik was blij om dit jaar weer achter het stuur te kruipen. Dat verleer je gelukkig niet. Of ik nu een tank, een vliegtuig of een bus bestuur, na enkele minuten ben ik het weer gewoon.”
Tot aan de deur
Dat hij ze dus zou gaan ophalen, vond hij maar logisch. Hij had ze er tenslotte ook afgezet. “Ik vond dat mijn plicht. Na 22 jaar deze rit te rijden, ga ik niet zeggen: ‘foert’. Ze waren overigens heel dankbaar. Dat doet me dan wel iets. We wilden hen niet in de steek laten.”
Dat bedoelde hij ook letterlijk, want bij aankomst bleken vier jongeren geen rit naar huis te hebben. Zij dachten met het openbaar vervoer wel thuis te raken. Niet verstandig natuurlijk, met een positieve Pcr-test op zak. Dus ja, ook die vier werden uiteindelijk nog netjes tot aan de voordeur van hun huis gebracht. Voor de zekerheid zal de chauffeur nu in isolatie gaan.
“Ik ben al een tijdje volledig gevaccineerd. Dus ik voel me veilig. Maar ik zal de komende dagen rustig thuis in quarantaine blijven. Ik wil niet in contact komen met niet-gevaccineerden. Een groot feest voor mijn verjaardag komt er dus niet”, lacht Fons. “Dat is niet zo erg. Een drankje in mijn tuin, daar kan ik evengoed van genieten.”